TripandTrek.com | โลกกว้างของคนเดินทาง | ล่องแก่งลำน้ำว้า

        เมื่อเข้าใจกันดีแล้วพวกเราก็จ้วงพายส่งเรือเข้าสู่แก่ง เรือเริ่มปะทะคลื่นลูกแล้วลูกเล่าก่อนจะทิ้งตัวลงไปตามสายน้ำ คลื่นซัดเข้าหาลำเรือตลอดเวลา

        พวกเราพายสุดแรงเกิดพยายามประคองให้เรือไต่ยอดคลื่นไปได้ พร้อมกับเสียงกรี๊ดตลอดเวลา

        “ซ้ายหนัก ๆ ” พี่น้อยตะโกนเสียงดังกว่าทุกครั้ง ในขณะที่ทุกคนรับรู้ถึงพลังของสายน้ำที่ส่งเรือเข้าใกล้กับผาหินมากขึ้นทุกขณะ เพื่อน ๆ กราบซ้ายจ้วงพายกันสุดฤทธิ์

        ก่อนที่เรือจะเบนหัวเฉียดกับผาหินชนิดที่เรียกว่าเส้นยาแดงผ่าแปด พวกเราส่งเสียงเฮลั่นอีกครั้ง พี่น้อยสั่งให้นำเรือเข้าฝั่งขวา กว่าที่เราจะฝืนกระแสน้ำเข้าฝั่งได้ก็ห่างจากแก่งไปไกลโข

         แล้วความชลมุนก็เกินขึ้นอีกครั้ง พวกเราช่วยกันเตรียมกล้อง พี่หนานช่วยยึดเรือ พี่น้อยรีบเข้าฝั่งเพื่อให้สัญญาณรอกับเรือลำอื่น ๆ เพื่อน ๆ ที่เหลือช่วยกันเปิดกระเป๋ากล้อง และพยายามเช็ดมือให้แห้งที่สุด

         ทุกอย่างพร้อมเมื่อพวกเราทุกคนตะกายขึ้นไปอยู่บนผาหินสูง พี่น้อยให้สัญญาณนกหวีด เรือสี่ลำที่เหลือพุ่งลงปะทะแก่งบ้าคลั่ง ในขณะที่พวกเราส่งเสียงเชียร์ตลอดเวลา

         ทุกคนปลอดภัยกับแก่งเดือดแก่งสุดท้ายของสายน้ำว้าตอนกลาง

        พวกเราลอยลำไปตามสายน้ำไหลเอื่อย ผ่านน้ำตกสายเล็ก ๆ ที่ไหลลงมาบรรจบกับสายน้ำว้า ซึ่งมีให้เห็นตลอดการเดินทางสามวัน

         เพื่อน ๆ บางคนกระโดดน้ำเล่นกันอย่างสนุกสนาน แล้วรวมกันเป็นขบวนรถไฟ ที่กะลังพุ่งเข้าปะทะคลื่นลูกเล็กที่เกิดจากสายน้ำลดระดับ

         เพียงไม่กี่นาทีพวกเราก็มาถึงจุดขึ้นฝั่งที่บ้านหนองแดง พวกเราช่วยกันเก็บพาย บรรดาสต๊าฟพยายามไล่ลมออกจากเรือ และลำเลียงอุปกรณ์และสัมภาระไปยังรถไถสองคันที่จอดรออยู่แล้ว

         ... ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ รถไถค่ะ ที่จะพาพวกเราไปส่งยังถนนด้านนอก
เมื่อทั้งสัมภาระและคนขึ้นไปอยู่รถไถเรียบร้อย

        รถไถขนาดใหญ่สองคนที่ถูกดัดแปลงให้มีพื้นด้านหน้าและด้านหลังสำหรับลำเลียงข้าวโพดไปขาย ก็พาพวกเราไต่ขึ้นไปบนไหล่เขาที่ดูสูงชันมากไปทุกขณะ

ไม่กี่อึดใจพวกเราก็มองเห็นเพียงสายน้ำเล็ก ๆ ที่ถูกเทือกเขาสูงโอบล้อมไว้สองฝากฝั่ง และยิ่งห่างไกลมากไปทุกทีจนลับตาไปในที่สุด

         รถที่ขนเรือยาง อุปกรณ์และสต๊าฟตบกระป๋องร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน ขณะที่พวกเรายังพูดคุยเรื่องของแก่งเดือดไม่หยุดปาก

        สี่สิบห้านาทีต่อมา พวกเราก็นั่งล้อมโต๊ะก๋วยเตี๋ยวกันที่ร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งนึง ทุกคนสั่งก๋วยเตี๋ยวกันเสียงขรมไปหมด

        เมื่ออิ่มท้องพวกเรากลับไปประจำที่บนรถสองแถวที่มาส่งเราในวันแรก

ผ่านจากแก่งยาวมาแล้ว จะเจอกับสายน้ำนิ่ง ๆ พวกเราทั้งหมดก็ลงไปลอยคอกันเป็นที่สนุกสนาน

บน :. พี่น้อย นายท้ายที่ชำนาญสายน้ำว้าตอนกลางมากที่สุดคนหนึ่ง

      ล่าง :. พี่หนาน นายหัวอารมณ์ดี ที่กระตุ้นให้พวกเราบ้าพลังทุกครั้งที่จะลงแก่ง


        รถกำลังมุ่งหน้ากลับไปยังตัวเมือง พร้อมกับสายฝนพรำตอนนี้ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน ว่าปีหน้าจะต้องกลับมาเยือนสายน้ำเดือดแห่งนี้อีกครั้ง

         บ่ายสามโมงพวกเรากลับมาถึงออฟฟิศของ Crazy Rapid Team ในขณะที่สายยังกระหน่ำไม่ขาดสาย ทุกคนแยกย้ายไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมรับประทานมื้อค่ำร่วมกันก่อนหนึ่งมื้อ

        หลังมื้อคำแสนอร่อยเรามีเวลาไปเดินเที่ยวงานแข่งเรือประจำปี ของ จ. น่าน ซึ่งยังแข่งกันต่อแม้ว่าเวลาจะล่วงไปเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว

        ทุ่มเศษพวกเราประจำอยู่บนที่นั่งของรถทัวร์สมบัต์ทัวร์ มีคุณเสือและทีมงาน Crazy Rapid Team อีกสองคนที่มายืนส่งพวกเรา มันเป็นความอาลัยกันเล็ก ๆ ที่จะต้องจากเพื่อนผู้ที่พาเราไปผจญสายน้ำตลอดสามวันสองคืน

         ทุกคนยิ้มและบอกว่าจะกลับมาใหม่

        รถทัวร์เริ่มออกจากสถานีแล้วคุณเสือโบกมือลาและยืนส่งจนลับสายตา

         พวกเรา 22 ชีวิต ส่งเสียงคุยกันลั่นรถ ก่อนจะม่อยหลับไปด้วยความเพลีย..

	Copyright © 2002-2005 by TripandTrek.com All Rights Reserved