" ครั้งนึงเคยมีผีตองเหลืองสี่คน พยายามล่องผ่านแก่งนี้ด้วยแพไม้ไผ่ ผลลัพธ์ก็คือแพแตก ทุกคนถูกซัดกระจัดกระจาย พร้อมกับวิญญาณที่ถูกกระชากไปจากร่าง เหลือไว้แต่เพียงชื่อและสายน้ำเดือดเท่านั้น "


         พวกเราจ้วงพายหนีแรงน้ำด้านหลัง แล้วพุ่งหัวเข้าชนคลื่นสูงอีกหลายลูก พร้อมเสียงกรี๊ดไม่ขาด พวกเราหลุดจากแก่งไปด้วยความรู้สึกสะใจเต็มกำลัง

        "พายเข้าซ้ายครับ พายเข้าซ้าย" พี่น้อยสั่ง

         พวกเราจ้วงพายแข่งกับสายน้ำเพื่อนำเรือเข้าฝั่ง พี่หนานกระโดนลงน้ำใกล้ฝั่ง คว้าต้นไคร้ไว้เพื่อยึดเรือ จริง ๆ แล้วก็นำเรือเข้าฝั่งเพื่อถ่ายภาพแต่ละครั้งเป็นความทุลักทุเลไม่น้อยทีเดียว

         พวกเราเข้าฝั่งได้และถ่ายภาพเรือลำต่อ ๆ มา เรือที่เหลือลงแก่งอย่างปลอดภัย พร้อมกับโห่-ฮาอย่างสะใจ

          พวกเรากลับลงเรือกันอีกครั้ง พี่น้อยตะโกนสั่งให้พร้อมสำหรับลงแก่งต่อไป ที่อยู่ห่างออกไปเบื้องหน้าไม่ถึงร้อยเมตร "แก่งผีป่า" แก่งที่มีความยากระดับ 4-5

        "แก่งนี้เป็นน้ำตกสองชั้นครับ สายน้ำเป็นรูปตัวเอส เราจะลงตรงกลางลำน้ำ ลงชั้นแรกไปแล้วขวาพายหนัก หักเข้าซ้ายกลางลำน้ำ ไม่งั้นเราจะไปเกยหินขวามือ" พี่น้อยนัดแนะ

        พวกเรากลับลงเรือกันอีกครั้ง พี่น้อยตะโกนสั่งให้พร้อมสำหรับลงแก่งต่อไป ที่อยู่ห่างออกไปเบื้องหน้าไม่ถึงร้อยเมตร "แก่งผีป่า" แก่งที่มีความยากระดับ 4-5

        "แก่งนี้เป็นน้ำตกสองชั้นครับ สายน้ำเป็นรูปตัวเอส เราจะลงตรงกลางลำน้ำ ลงชั้นแรกไปแล้วขวาพายหนัก หักเข้าซ้ายกลางลำน้ำ ไม่งั้นเราจะไปเกยหินขวามือ" พี่น้อยนัดแนะ

        พวกเรากลับลงเรือกันอีกครั้ง พี่น้อยตะโกนสั่งให้พร้อมสำหรับลงแก่งต่อไป ที่อยู่ห่างออกไปเบื้องหน้าไม่ถึงร้อยเมตร "แก่งผีป่า" แก่งที่มีความยากระดับ 4-5

        ช่วยกันพายนะครับไม่งั้นเราคว่ำได้ง่าย ๆ แน่ะ ทุกคนเช็คหมวกกับเสื้อให้ดีนะครับ" พี่น้อยกำชับอีกครั้ง

         เมื่อทุกอย่างพร้อมพวกเราส่งหัวเรือลงแก่ง ที่ทิ้งตัวลงไปอย่างน่าใจหาย เสียงน้ำโครมครืน เสียงกรี๊ด ระคนกันตลอดเวลา สายน้ำที่ถาโถมเข้าหาลำเรืออย่างบ้าคลั่ง ทุกคนพยามจ้วงพายเต็มกำลัง และล้าเต็มที

        "ขวาหนัก ๆ ๆ" พี่น้อยตะโกนแข่งกับเสียงน้ำ ไม่รู้พวกเราดึงกำลังมาจากไหนได้อีก

        เราฮึดจ้วงพายแข่งกับสายน้ำที่ดูเหมือนกำลังเกรี้ยวโกรธเต็มกำลัง ไหนจะคลื่นสูงที่กระแทกตลอดเวลา ไหนจะแรงน้ำที่พัดส่งไปทางขวา เป็นการต่อสู้ที่เหนื่อยล้าเต็มที

         เราเลี้ยวซ้ายและเข้ากลางลำน้ำได้ เรือทิ้งตัวตามลำน้ำตามมาได้น้ำที่ซัดเข้าเต็มลำเรือ ทำเอาเรือเบนไปทางซ้าย พวกเรารวบรวมกำลังช่วยกันจ้วงพายอีกครั้ง ในที่สุดเราก็หลุดจากแก่งพร้อมกับเสียงเฮ ดังกว่าทุกครั้งที่เคยเป็นมา

        "เอาอีก ๆ ๆ" พวกเราตะโกน

        "พี่หนาน ยกเรือกลับไปอีก แก่งนี้มันส์สุด ๆ ขอขัดใจหมออีกซักครั้ง" เราว่า