ทุ่มเศษ ๆ อาหารถูกตั้งบนโต๊ะไม้ไผ่ยาว ๆ สองโต๊ะ พวกเราจัดการมื้อเย็นด้วยความหิว อาหารมื้อนี้อร่อยมากทีเดียว มีต้มยำไก่ ผัดคะน้า-หมู กระเพราไก่ ผัดพริกไก่ ไม่น่าเชื่อว่าเป็นอาหารยามที่รอนแรมไกลจากบ้านเพียงนี้ คงต้องยกความดีความชอบให้คุณเสือ และบรรดาสต๊าฟ Crazy Rapid Team ทุกคน

        หลังมื้อค่ำสต๊าฟก่อกองไฟไว้ให้เรียบร้อย คืนนี้ดาวพราวเต็มฟ้า มองเห็นทางช้างเผือกได้อย่างชัดเจน ไม่น่าเชื่อว่าเป็นผืนฟ้าเดียวกันกับที่มองในเมือง
         "ห้องน้ำที่นี่สวยที่สุดเลย มองเห็นดาวเต็มฟ้า"มีเสียงแว่ว ๆ จากเพื่อนที่เพิ่งเดินกลับมาจากห้องน้ำ เพื่อน ๆ บางกลุ่มปูผ้าใบนอนนับดาวกัน

         บางกลุ่มนั่งคุยเรื่องสนุกทั้งวัน เรายึดเอาขอนไม้ข้างกองไฟเป็นที่มั่น คืนนี้เรานั่งคุยเรื่องแก่งกับพี่น้อยนายท้ายของเราเอง
        "แก่งไฮจ้ำที่เราเจอวันนี้ ทริปก่อนผมพาพวกอาจารย์มา คว่ำกันไม่เป็นท่าเพราะอาจารย์ท่านนึงแกกลัวไม่ยอมพาย เราเลยโดนไฮโดรดูดจนคว่ำ" พี่น้อยเล่าให้พวกเราฟัง

        "แต่คราวก่อนที่ไปล่องน้ำเข็ก-น้ำโจนมา ที่นั่นเค้าจะบอกให้เก็บพายแล้วยึดเชือกเอาไว้ตอนลงแก่งค่ะ เค้าเค้าว่ากันไม่ให้ตกเรือ" เราเล่าบ้าง

        "โอ๊ยยย ใช้กับน้ำว้าไม่ได้หรอกครับ ขืนเก็บพายตอนลงแก่งมีหวังได้ลงไปเล่นน้ำกันเท่านั้น ที่นี่น้ำแรงครับ บางแก่งมีไฮโดร ถ้าเราไม่พายเรือเสียหลักก็คว่ำเท่านั้นล่ะ" พี่น้อยพูด

        "คราวก่อนปลายเดือนกันยาน้ำเยอะหน่อย ลงแก่งไปแล้วเรือมันกระแทกซะผมลอยข้ามหัวเรือไปเลย ดีตกลงน้ำไม่ตกลงบนหิน บางทีลงแก่งคลื่นกระแทกหัว นายหัวกระเด็นข้ามไปทางหลังเรือก็มี" พี่น้อยแกพูดต่อไม่หยุด ตอนนี้พวกเราเริ่มทำหน้าสยดสยองกับเรื่องเล่าของพี่แก

        "พรุ่งนี้มีอันตรายหลายแก่งครับ วันนี้ที่เราผ่านมาสบาย ๆ คราวก่อนลงแก่งแล้ว ลูกเรือกราบขวาหายไปทั้งแถบ" พี่น้อยเล่าต่อ เราหันไปมองหน้าน้องอีกคนที่นั่งกราบขวาด้วยกัน
        "กระเด็นตกน้ำเหรอพี่ หรือว่าเรือเอียง" เราถามจะได้เตรียมตัวรับมือไว้

        "น้ำมันกระแทกครับ ลงแก่งแล้วน้ำมันซัดหายไปทั้งแทบเลย" ตอนนี้พวกเราเริ่มปอด ๆ กับการล่องแก่งวันพรุ่งนี้แล้ว

        "อ้อ อีกอย่างครับ ที่มีบอกว่าถ้าตกน้ำแล้วให้ลอยตัวไปตามน้ำน่ะ ผมไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ ถ้าพรุ่งนี้ใครตกน้ำผมอยากให้ว่ายเข้าฝั่งทันทีที่ทำได้" พี่น้อยพูดน้ำเสียงเครียด

        "ทำไมอ่ะคะ เพิ่งเห็นมีพี่พูดคนแรกเลยแบบนี้" เราซัก

        "ที่ต้องรีบเข้าฝั่ง เพราะเราไม่รู้ว่าแก่งข้างหน้าอยู่ห่างไปแค่ไหนครับ ดีไม่ดีลงแก่งไปอีกแก่ง คราวก่อนมีพี่ในทีมแกลงแก่งห้วยเดื่อ แล้วเข้าฝั่งไม่ได้ ผมวิ่งขึ้นฝั่งตามไปกว่าจะเจอแกอีกทีก็ใต้แก่งผีป่าแล้ว ตอนนั้นแกตะกายขึ้นฝั่งได้แล้วหมดสติไปเลย" พี่น้อยเล่าให้ฟัง

        “อ้อ อีกอย่างนะครับ ใส่กางเกงขายาวลงแก่งเนี่ย.. ผมขอเถอะ เวลาเราตกน้ำ น้ำจะเข้าไปถ่วงในขากางเกง ทำให้ว่ายน้ำไม่ถนัดครับ ถ้าคับขันจริง ๆ ก็อันตรายเหมือนกัน” พี่น้อยเสริมพลางเล่าประสบการณ์การใส่ขายาวลงแก่งของสต๊าฟท่านหนึ่ง

        เราพูดคุยเรื่องแก่งกันอีกหลายเรื่อง ทั้งที่สนุกแล้วก็เขย่าขวัญพวกเราไม่น้อย ก่อนจะแยกย้ายไปพักผ่อนเพื่อผจญสายน้ำพรุ่งนี้