ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
มีนาคม 29, 2024, 06:40:19 AM
หน้าแรก ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก
ผีเสื้อและดอกไม้ [ ปี 1- 5 ]

+  TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง
|-+  กระดานข่าวสีเขียว
| |-+  กวีแรมทาง (ผู้ดูแล: Trekkathon, นายซาไกทัดดอกฝิ่น, bamboo)
| | |-+  กวี แผ่นดิน
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
หน้า: 1 [2] ลงล่าง พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: กวี แผ่นดิน  (อ่าน 16208 ครั้ง)
Re: กวี แผ่นดิน
« ตอบ #15 เมื่อ: กรกฎาคม 01, 2008, 10:11:54 AM »

โคลงสี่
                       @เห็นเหตุอาเพศให้     เห็นลาง
                       หมูเห่าพลางหอนพลาง  พล่ามบ้า
                       น้ำลายยืดเป็นยาง         ไหลยืด
                       น่าด่าหน้าด้านหน้า        ถีบหน้าหนาหนา
       
                 โจรตาเหล่สั่งให้      นายทหาร
                       หุบปากตบปากตบกบาล  ตบบ้อง
                       ทหารโจรคุกเข่าคลาน     เงียบกริบ
                       ออกรอบตีกอล์ฟป้อง      สนุกป้องสิบแปดหลุม
       
                  กุ๊ยกุมตำรวจให้     ขวาหัน ซ้ายหัน
                       ตำรวจตะกวดวิ่งพัลวัน    หมอบไหว้
                       ยิ่งเห็นยิ่งมหัศจรรย์        จริงว่ะ
                       อาวุธมีไว้ใช้                 รับใช้ใครโหวย
       
                             วิชชุมาลา
                           @อาเพศเปรตผี      อ้วนพีเต็มสภาฯ
                           ฝูงโหงฝูงห่า            เข้ามากอบโกย
                           ทั้งโกงทั้งกิน            แผ่นดินดิ้นโดย
                           จ่อคิวหิวโหย            แดกกันมันเมา
       
                   ยกตีนต่างมือ      เรียงชื่อฉวยฉก
                            หวังจ้วงล้วงจก         กูเอามึงเอา
                            คิดชั่วทำชั่ว             เนียนัวนานเนา
                            ชื่นฉ่ำชำเรา             ชาติจนหม่นหมอง
       
                        ยานี๑๑
                      @ซ้ำแล้วแหละซ้ำเล่า   ในน้ำเน่าที่ไหลนอง
                      ซ้ำซากมาจากซ่อง               สภาโจรสภาโจร
       
                ยัดเฉยไม่เคยละ          ว่าวันพระหรือวันโกน
                       น้ำครำกับน้ำโคลน           จึงหมักหมมโสมมมาร
       
                     เพื่อนพ้องทุกน้องพี่
                               อย่าหน่ายหนีแม้ยาวนาน
                               บ่มให้หัวใจหาญ
                               ทุกผองเพื่อนเมื่อเคลื่อนพล
       
                     เคลื่อนไปมิไหวหวาด
                                สู้อำนาจไม่จำนน
                                สู้เพื่อจักเอื้อผล
                                ให้ลูกหลานนับนานปี
       
                     ถึงตายก็เถอะตาย
                                อย่ายอมพ่ายเพราะยอมพลี
                                ฉันนั้นคือฉันนี้
                                หัวใจจึงเป็นหนึ่งเดียว
       
                        ถือธงธรรมนำทางสว่างทิศ
                               พันธะกิจพันธะแก่นย่อมแน่นเหนียว
                               หลอมกำลังทั้งหมดไม่ลดเลี้ยว
                               ตรงเข้าเคี่ยวขับเคลื่อนขับเถื่อนทมิฬ
       
                    โจรขี้คร่อกด็อกเตอร์ขี้เท่อสถุล,
                               โจรสมุน,โจรสมัคร,โจรทักษิณ
                               โจรขี้ข้าตาเข,โจรเนวิน
                               มันต้องสิ้นสูญโคตรฝังโลดเลย(ซ้ำ)
       
       
                                               คารวะยิ่ง
                                          คมทวน คันธนู


* kom.jpg (25.08 KB, 360x352 - ดู 454 ครั้ง.)
บันทึกการเข้า

ยังจำได้ดี  และคิดถึง..อยู่ทุกวัน...
Re: กวี แผ่นดิน
« ตอบ #16 เมื่อ: กรกฎาคม 07, 2008, 04:28:08 PM »

คารวะคุณแม่อารมณ์ มีชัย หญิงใจเพชรใจเด็ดเดี่ยว

       
       @ เหลือช่วงอันสั้นนักเกินจักคาด
       แต่ใจแกร่งแข็งฉกาจเกินชาติทหาร
       สั่งสอนทั้งสั่งสมอุดมการณ์
       ด้วยวิญญาณหญิงแท้เพศแม่เรา
       
       เต็มความงามความรักเต็มมรรคผล
       เพื่อให้คนผ่านข้ามพ้นความเขลา
       ดุจแสงสาดกราดฉายทำลายเงา
       พาทุกเท้าทุกทางสืบสร้างธรรม
       
       @ รู้ศัตรู รู้มิตร รู้ผิดถูก
       ห่วงหลานลูกข้างหลังจะพลั้งถลำ
       เป็นแบบอย่างสร้างวิถีการชี้นำ
       สำหรับจำแล้วจดเป็นบทเรียน ......
       
       ว่าชีวิตนิดน้อยค่าด้อยนัก
       เมื่อหาญหักโหมแรงการแปลงเปลี่ยน
       เมื่อยินยอมหลอมแท่งเพิ่มแรงเทียน
       เมื่อขับเฆี่ยนคนโฉดหิวโหดร้าย
       
       @ ก่อนเหนื่อยหนักพักหลับ ... ขอรับรู้
       การตื่นสู้จะสานทอดตลอดสาย
       จะหนุนนับทับทวีไม่มีตาย
       เต็มแสงพรายพราวพร่างเหนือทางเดิน
       
       เหลือช่วงอันสั้นนักเกินจักคิด
       แต่มวลมิตรไม่สิ้นเสียงสรรเสริญ
       เป็นเสียงซึ่งซึ้งธรรมทอดดำเนิน
       ทอดไกลเกินกว่าไกลถึงใจโพ้น!
       
       คมทวน คันธนู
       *อ่านจบแล้วขอให้พันธมิตรปรบมือเป็นเกียรติแก่แม่สักครึ่งนาทีครับ
       
       
       
       “คมทวน คันธนู” เป็นกวี นักเขียนเรื่องสั้น บทความ และนวนิยาย ชื่อจริง “ประสาทพร ภูสุศิลป์ธร” เกิดเมื่อ พ.ศ.2493 ที่กรุงเทพฯ เป็นเจ้าของหนังสือ “นาฏกรรมบนลานกว้าง” ได้รับรางวัลซีไรต์ โดยได้รับการยกย่อง ว่า มีความสามารถแต่งคำประพันธ์ได้หลากหลายรูปแบบ ทั้งฉันท์ เพลงพื้นบ้านมาประยุกต์ได้อย่างกลมกลืน ปัจจุบันอยู่ระหว่างพักฟื้นหลังเข้ารับการผ่าตัดสมอง เมื่อเดือนพฤษภาคม 2550 ที่ผ่านมา
บันทึกการเข้า

ยังจำได้ดี  และคิดถึง..อยู่ทุกวัน...
Re: กวี แผ่นดิน
« ตอบ #17 เมื่อ: กรกฎาคม 07, 2008, 04:29:25 PM »

หมาไม่เคย โกงกิน สินของชาติ
       หมาไม่เคย บ้าอำนาจ อาฆาตฆ่า
       หมาไม่เคย หลอกลวง ปวงประชา
       หมาไม่เคย ขายยาบ้า ค้ายาอี
       
       หมาไม่เคย ตระบัดสัตย์ กัดเจ้าของ
       หมาไม่เคย หมายปอง ของผิดที่
       หมาไม่เคย ลืมบุญคุณ งามความดี
       หมาไม่เคย สร้างหนี้ ขายแผ่นดิน”
       
       นายอมร เฉลยว่า ผู้แต่งบทกวีนี้ คือนายอุสมาน ลูกหยี นักพูดชื่อดัง อดีตสมาชิกสภาโจ๊กรุ่นเดียวกับนายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ และเคยร่วมงานกับนายจตุพร พรหมพันธุ์ ในพรรคศรัทธาธรรม มหาวิทยาลัยรามคำแหง
       
       ทั้งนี้ นายอุสมาน เคยขึ้นเวทีพันธมิตรฯ เพื่อขับไล่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ทั้งท้องสนามหลวง เมื่อวันที่ 27 มีนาคม 2549 โดยมาพร้อมกับนายสมชาย หนองฮี สมาชิกสภาโจ๊กอีกคน
บันทึกการเข้า

ยังจำได้ดี  และคิดถึง..อยู่ทุกวัน...
Re: กวี แผ่นดิน
« ตอบ #18 เมื่อ: กรกฎาคม 07, 2008, 04:30:28 PM »

ร่วมมรดกโลก ๏
       
       ๏ สร้างปราสาท พระวิหาร ให้สมบูรณ์
       เทิดทูน ปณิธาน แห่งบรรพบุรุษ
       มรดกอารยะของมวลมนุษย์
       ผ่องพิสุทธิ์ เหนือชาติพันธุ์ กาลเวลา
       พระวิหาร มิใช่เพียง ตัวปราสาท
       หากคือความมุ่งมาด ปรารถนา
       ศูนย์รวมแห่งความรัก ความศรัทธา
       ศานติแห่ง มวลมหา ประชาชน
       มือที่เศกผาหิน แผ่นดินหอม
       ถวายจอม สุริยะ พระเวหน
       พระบารมี แผ่ไป ในภูวดล
       ไม่จำกัด ปริมณฑล เทวาลัย
       
       ปราสาทพระวิหาร จักสมบูรณ์
       ต้องรวมศูนย์ ศรัทธาชน คนส่วนใหญ่
       ร่วมแผ่นภูมิ "เขมรินทร์-บดินทร์ไทย"
       ปราสาทชัย บริบาล ศานติธรรม
       อย่ากีดกัน กั้นกล ผลประโยชน์
       อย่าดึงโขด พนมดงรักลงต่ำ
       ร่วมฝั่งฟ้า ร่วมหล้าชะตากรรม
       ร่วมน้อมนำ ปณิธาน วิหารพระ
       ศักดิ์สิทธิ์ ปราสาท เขาพระวิหาร
       ปรางค์ประธาน ปริมณฑล เป็นสัจจะ
       ไพรพิหาร สำแดง แหล่งอารยะ
       คือพันธะ เพื่อนไทย - กัมพูชา
       ร่วมแผ่นดินถิ่นมรดกโลก
       ร่วมกันโบกธงธรรม ให้งามสง่า
       ร่วมขจัดโขมดมาร ม่านมายา
       ร่วมมหาพระวิหาร แห่งธรรมเทอญ
       
       เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
       อ. ๒๔/๖/๕๑
       
บันทึกการเข้า

ยังจำได้ดี  และคิดถึง..อยู่ทุกวัน...
Re: กวี แผ่นดิน
« ตอบ #19 เมื่อ: กรกฎาคม 09, 2008, 09:19:23 AM »

เสียศักดิ์ เสียศรี ๏
       
       ๑๏ ใช่เสียแค่ปราสาท
       แต่เสียชาติและเสียหน้า
       รัฐบาลไร้เดียงสา
       ไม่รู้สึกไม่รู้สม
       
       ๒๏ ลุกลี้ไปรับรอง
       แลลุกลนมีลับลม
       ซ่อนเล่ห์อันโสมม
       ด้วยสามานย์สันดานเดิม
       
       ๓๏ รับรองเป็นของเขา
       สะเพร่าพลาดสะเพร่าเพิ่ม
       โอหัง ยังเหิมเกริม
       ไม่รู้หนาว ไม่รู้ร้อน
       
       ๔๏ เสียสิทธิ์ ทักท้วงสิทธิ์
       เหนือพื้นที่ ที่ทับซ้อน
       เสียขวัญ ทวยนาคร
       และเสียศรีสะเกษศรี
       
       ๕๏ ไม่ใช่เรื่องคลั่งชาติ
       และไม่ใช่เรื่องไมตรี
       เป็นเรื่องเราเสียที
       ก็เพราะคนของเราเอง
       
       ๖๏ สงสารประเทศไทย
       ที่ปล่อยให้เขาข่มเหง
       แต่นี้ จะร้องเพลง
       ประเทศไทย...ให้ใครฟัง!
       
       เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
       อ.๘/๗/๕๑
       
บันทึกการเข้า

ยังจำได้ดี  และคิดถึง..อยู่ทุกวัน...
Re: กวี แผ่นดิน
« ตอบ #20 เมื่อ: กรกฎาคม 30, 2008, 08:27:03 AM »

ฝนชะเลือด ๏
       
       ๑. ๏ ใครทำให้คุณเกลียด
       หรือใครทำให้คุณกลัว
       ใครกันที่ปั่นหัว
       ให้คุณกลายเป็นสัตว์นรก!
       
       ๒. ๏ คลั่งคิดให้คุณใช้
       วิธีการ อันสกปรก
       ไม่สะท้านไม่สะทก
       กับวิถีอันสามานย์
       
       ๓. ๏ โถมรุมเข้าทำร้าย
       ด้วยไม้พลอง กระบองขวาน
       หญ้าแพรกก็แหลกลาญ
       แลเลอะเลือด เดือดแผ่นดิน
       
       ๔. ๏ ไม้แรกที่ได้เลือด
       จะเดือดทั่วทั้งธรณิน
       ปิดฉากพวกกังฉิน
       พวกหุ่นเชิดให้ฉิบหายน์!
       
       ๕. ๏ แปรกลัวมาเป็นเกลียด
       จนเป็นกล้าเข้าท้าทาย
       คือเหล่าอสุรกาย
       ผู้กลัวแสงแห่งความจริง
       
       ๖. ๏ “ถุงมือ หาใช่มือไม่
       พอเปื้อนเลือดก็ถอดทิ้ง
       มือกู สะอาดยิ่ง
       ที่เปื้อนเลือด คือถุงมือ”
       
       ๗. ๏ เผด็จการอันชั่วช้า
       มีมิจฉา ทิษฐิถือ
       จงเรา เร่งลุกฮือ
       ไล่ผีเปรต เผด็จการ!!
       
       เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
       อ.๒๗/๗/๕๑
       
[/b] [/b]


* 551000009642401.jpg (89.6 KB, 400x507 - ดู 449 ครั้ง.)
บันทึกการเข้า

ยังจำได้ดี  และคิดถึง..อยู่ทุกวัน...
Re: กวี แผ่นดิน
« ตอบ #21 เมื่อ: กรกฎาคม 30, 2008, 09:19:20 AM »

ขอบคุณครับ ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า....
บันทึกการเข้า

Re: กวี แผ่นดิน
« ตอบ #22 เมื่อ: กรกฎาคม 30, 2008, 02:00:21 PM »

จากเพื่อนถึงเพื่อน :

       
                                    โคลง  @ ร้าวเจ็บอีกร้อยเจ็บ ใจกาย
                                         อย่าฝ่ออย่าฟูมฟาย ฝึกกลั้น
                                         ทางใหม่ย่อมมั่นหมาย มุ่งต่อ
                                         กี่ขอบ กี่ร้อยขั้น ลุกข้ามขันแข็ง
       
                                  ฉันท์ @ กี่อุปสรรค จักมิระย่อ
                                         ท้อก็มิท้อ ถอยพละแรง
                                         ถึงระยะไกล ใจจะแสดง
                                         ทุกระยะแฝง ยอมสละพลี
       
                                  ฉันท์ @ เพื่อชนะมาร ต้นหฤโหด
                                        อันจะอุโฆษ ถ้อยสดุดี
                                        เอาชนะมึง ซึ่งทรพี
                                        มีรึจะหนี ผองทุระภัย
       
                               กาพย์ @ มึงโร่มึงโห่ร้อง
                                       ลำพองชั่วว่าคือชัย
                                       แหกปากสำรากไป
                                       สำเริงงับรอรับเงิน
       
                                       เปรมปรีดิ์เถิดผีเปรต
                                       หลงทุเรศเป็นจำเริญ
                                       แดง ด่างลากหางเดิน
                                       ดังเลื้อยลากขึ้นจากหลุม
       
                                       มึงยิ้มกระหยิ่มเยาะ
                                       รุมหัวเราะไล่กลุ้มรุม
                                       พวกกูจะกู้กุม
                                       แล้วเดินหมากปิดฉากมึง
       
                         กลอน @ กี่ผิดหวังพลั้งพลาดกี่บาดแผล
                                   มันก็แค่พลาดหวังเพิ่มครั้งหนึ่ง
                                   แต่เพิ่มย้ำสำนึกให้ลึกซึ้ง
                                   ย้ำลงถึงมิตรทัศน์ถึงศรัทธา
       
                                   เพิ่มผิดหวังพลั้งพลาดเพิ่มบาดแผล
                                   คงแน่วแน่หนุนเนื่องไปเบื้องหน้า
                                   หากเพื่อนร้อนอ่อนระโหยแรงโรยรา
                                   ประคองมาเพื่อนขึ้นก้าวยืนเคียง
       
                                   เมื่อเพื่อนลุกทุกเราเป็นเงาร่ม
                                   เป็นสายลมไล่แดดที่แผดเปรี้ยง
                                   เลือดปนเหงื่อเนื้อปนหนังไหลหลั่งเรียง
                                   ก็แค่เพียงผิวเผินเมินมันซะ!
       
                                   เมื่อพร้อมลุกทุกเราคือเบ้าหลอม
                                   คือเบ้าล้อมมวลรวมไม่หลวมหละ
                                   แม้นหนทางข้างหน้าเต็มภาระ
                                   ทุกเบ้าจะหลอมใจมอบให้เรา?
       
                                                                    คมทวน คันธนู
บันทึกการเข้า

ยังจำได้ดี  และคิดถึง..อยู่ทุกวัน...
หน้า: 1 [2] ขึ้นบน พิมพ์ 
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  


เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
 
Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.034 วินาที กับ 21 คำสั่ง