ม่าน.ฝน

[นายซาไกทัดดอกฝิ่น]

  

มองผ่านม่านฝนที่กระหน่ำซัด
  ใบไม้สีเขียวสด  ลู่ไหลตามแรงฝน
  ใบเจ้าสะอาดเขียวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
.................ไม่รู้เวลาล่วงผ่านไปนานเท่าไร
  สายฝนยังไม่ขาดเม็ด
กลิ่นดินโชยแตะจมูกจากน้ำที่ชำแรกผ่าน
ผิวกายฉันเริ่มสัมผัสได้ถึง  ความหนาวชื้น
สองแขนเปลื่ยนมากอดอก  โดยไม่รู้ตัว

   ข้างหน้าฉัน
ตรงต้นไม้ใบเขียวต้นเดิม
ใบไม้เขียวใบนั้นยังคง  รองรับสายฝนที่ไหลผ่าน
.................................................
  เจ้าจะหนาว  หรือสุข  หนอ......ใจฉันเพียรถามตัวเอง
..................................................................