ที่เดิมๆ..........

[นายซาไกทัดดอกฝิ่น]

วันเวลา................ผ่านเลย.จนน่าใจหาย..
.................................................
  เวลานิ่งเงียบเพียงน้อยนิดในช่วงวันและช่วงงาน..
 วลาที่จิตใจไสเรียบดั่งน้ำในบึงที่ไร้ลมไล้.....
.....ความเป็นจริงสิ่งหนึ่ง...แวบเข้ามาในมโนคิด
..คิดถึง...เห็ดสีแดงดอกน้อยกลางป่างาม.........ที่เบ่งบานที่เดิมๆ..ทุกปี..ยามแรมรอนผ่านทางเดิมสายนั้น....
...
  บางที.................
คนบางคน..      ก็เหมาะสมที่จะหยุดอยู่ที่เดิม
คนบางคน.........ก็เหมาะที่จะเที่ยวท่องตะลอนเลาะไปไม่หยุดยั้ง
.............................................................
..  ต่างคนต่าง.......เป็นในสิ่งที่เหมาสม..ตามสภาวะแห่งตน........
แต่ที่สำคัญที่สุด...........จงค้นหาความงดงามของช่วงเวลนั้นให้พบเจอ
แล้วส่องแสงประกายส่องในสุขที่มี....กำนัลคืนตอบแทนโลกและผู้คน.....