ต้นกล้าแห่ง..ความรัก

[นายซาไกทัดดอกฝิ่น]

วันนี้ฉันปลูก*กล้าฝัน * ......                 ด้วยเมล็ดพันธุ์แห่งความรัก
ให้ฟ้าและดินช่วยหล่อเลี่ยงใบและราก....ให้กล้าฝันแห่งฉันได้โตไหญ่
ให้ความฉ่ำชื่นแห่งน้ำมิตรอันอบอุ่นเป็นน้ำเลี้ยงสู่ยอดใบ.....แห่งต้นกล้า
เอาหัวใจรักแห่งฉันเป็นแดดอุ่นให้ต้นกล้าต้นนี้ได้สังเคราะห์แสง
เอาอ้อมกอดแห่งรักของมารดาเป็นปุ๋ยทิพย์   บำรุงต้น....
...แล้วฉันจะยืนถ้า......ฉันจะยืนถ้าคอย..
    คอยเฝ้ามองต้นกล้าฝันต้นนี้.โตใหญ่...
ด้วยฉันฝันใว้ว่า.......เมื่อกล้าฝันแห่งฉันโตไหญ่เป็นไม้งามแผ่กิ่งก้านใบคลึ้มหนา
ร่มเงา*แห่งต้นกล้าฝันที่โตไหญ่  จักนำพาความร่มเย็นให้นานาชีวิตได้พักพิง
ดอกงาม*แห่งกล้าฝันของฉันจะส่งกลิ่นหอมจรุงโลก..และผู้คน...
..............และ...ในความสงบร่มเย็นภายใต้ร่มใบแห้งต้นกล้าแห่งความฝันต้นนี้.
วันนั้น....ฉันขอเพียงแค่...ที่ว่างเล็กๆตรงโคนต้น ให้สองตายายได้นอนพัก..
แล้วแหงนมอง *ผลของความดี*ที่ผลิเกิดสะพรั่งต้น..ให้สรรพชีวิตได้แบ่งปันดื่มกินและอาศัย
 ..    คงไม่มีสุขไดๆๆแล้วในโลกกระมังหาก  กล้าฝันต้นนี้เติบโตอย่างที่ใจฉันฝัน...เป็นไม้ไหญ่ที่เปี่ยมค่าแห่งความดีกลางป่าคน..
จงเติบโต...เถิดกล้าฝันแห่งฉัน  ความดีที่ฉันกระทำในวันนี้จักเป็นเกราะป้องให้เจ้า...เติบโต...เป็นไม้ไหญ่ที่ทรงค่าและ..เปี่ยมสุข