One Day Trip : Unseen ชัยนาท

[Joyful]

มองผ่านเลนส์ #15 : One Day Ttrip : UnSeen ชัยนาท [ 21 กรกฎาคม 2555 ]

ด้วยความเป็นนักเดินทาง(ไกล)ของพวกเราหลาย ๆ คน   ก็เป็นที่น่าแปลกใจที่หลายจังหวัดใกล้ ๆ กรุงเทพเราแทบจะไม่ได้ท่องเที่ยวกันเสียเลย  ว่าแล้วจัดไปอย่าให้เสีย One day trip ครั้งที่ 1 Unseen ชัยนาท  ไปดูกันให้รู้ว่าจังหวัดเล็ก ๆ อย่างชัยนาท   นอกจากสวนนกที่เรารู้จักกันมาแต่อ้อนแต่ออก  แล้วเขามีอะไรให้เที่ยวตามไปดูกัน

ทริปนี้เกิดเหตุไม่คาดฝันทำให้สมาชิกเดินทางจากเดิม 8 เหลือแค่ 4 โอ้แม่เจ้า .... เหงานะเนี่ย     ล้อหมุนจากจุดนัดหมายหกโมงตรงเวลา  อากาศดี ๆ ยามเช้าถนนโล่ง ๆ คงชดเชยอะไรได้บ้าง   ผ่านจังหวัดอยุธยาทุ่งนาต้องแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า  มีไอหมอกจาง ๆ อยากเปิดกระจกรถลงสูดอากาศดี ๆ ให้เต็มปอด  แปดโมงเช้าแวะถามทางอีกสองสามครั้ง ถอยรถกลับรถเพราะเลยทางแยกอีกสองสามหน   พี่เพชรสารถีก็พวกเราก็มาถึงวัดธรรมิกาวาส อ. สรรคบุรีจุดหมายแรกของการเดินทาง   ที่วัดนี้ตามข้อมูลบอกว่ามีต้นยางสูงใหญ่และเต็มไปด้วยฝูงลิงตั้งอยู่ริมแม่น้ำน้อย   แต่ที่ข้อมูลไม่ได้บอกเอาไว้ก็คือวัดธรรมิกาวาส หรือ วัดคังคาว แห่งนี้มีหลวงพ่อเฒ่า(ปั้น)ที่มีประวัติอันยาวนานตั้งแต่สมัยต้นรัตนโกสินทร์ และเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาของผู้คนในลุ่มแม่น้ำน้อยแห่งนี้   ซึ่งดูไม่น่าแปลกใจที่จะเห็นว่ามีคนเอาหัวหมูมาแก้บนนับสิบ ๆ หัว  ส่วนลิงที่สวนลิงที่นี่มีประมาณพันตัว  เป็นลิงนิสัยดีแม่ค้าขายอาหารลิงบอกว่าตัวร้าย ๆ ไม่มีแล้ว  ก็ไม่ได้ถามเหมือนกันว่ามันหายไปไหน

[Joyful]

พระบรมรูปรัชกาลที่ 5 บริเวณท่าน้ำหน้าวัด

[Joyful]

ดอกกระบองเพชรกำลังบานสะพรั่งที่รั้วบ้านใครก็ไม่รู้อยู่ตรงทางเข้าวัด  อดไม่ได้ที่จะแวะเก็บภาพ

[Joyful]

ดอกกระบองเพชรจะบานเพียงปีละหนึ่งครั้ง  แต่ละดอกจะบานอยู่แค่หนึ่งวันเท่านั้น พันธุ์นี้จะบานกลางคืน  สาย ๆ ก็จะหุบ

[Joyful]

นกปากห่าง  พบได้ตามท้องนาทั่วไป  เป็นภาพที่น่าสะท้อนใจที่ผ่านแปลงนาแปลงนึง   ชาวนากำลังพ่นยาฆ่าแมลง แต่เจ้านกปากห่างก็ยังหากินในท้องนา 

[Joyful]

ในวัดมีตลาดเช้าขายขนมของกิน  เป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดีว่าลิงทีนี่นิสัยดีจริง  ไม่งั้นตลาดคงวาย(วอด)ไปแล้ว  ก็เดินหาขนมกินกันง่าย ๆ รองท้อง  คนอิ่มแล้วก็ถึงคิวปลาสวายหน้าวัดและเจ้าลิงน้อยที่นั่งมองเราตลอดตั้งแต่ตอนกินขนมแล้ว  ลิงที่นี่มีแม่ลูกอ่อนเยอะเลยถ้าไม่มีการคุมกำเนิดต่อ ๆ ไปก็คงเพิ่มจำนวนกันเป็นเท่าทวีคูณ  มีคุณลุงใจดีเอาเม็ดบัวมาแจกลิง  แกบอกว่าลิงชอบกินเม็ดบัวมากแกวางเม็ดบัวในมือแล้วยื่นให้ลิง  เจ้าลิงน้อยก็หยิบไปแต่โดยดีไม่ก้าวร้าวอะไร  พวกเราก็เลยได้ลองให้อาหารลิงจากมือกันถ้วนหน้า  เม็ดบัวหมดก็ต่อด้วยกล้วย  ขนม และ ข้าวโพดคั่ว  แจกหมดกันไปสามรอบ  ลิงอิ่มท้องพวกเราก็อิ่มใจ

* พี่ตุ่ม กับเจ้าลิงอ้วน  น่ารัก ขนปุย  ที่ดูเชื่องช้า  แล้วก็มารยาทดี ไม่แย่งอาหาร

[Joyful]

คุณแม่ตัวนี้คงมีลูกเลี้ยงด้วย เพราะปกติลิงจะตกลูกคราวละตัว  แถมเจ้าตัวเล็กยังดูอายุห่างกันมา สงสัยจะไปรับอุปการะลูกใครมา  ลิงแม่ลูกอ่อนจะถ่ายรูปยากเสียหน่อย ค่อยข้างหวงลูก

[Joyful]

กระโดดขึ้นมาหยิบกล้วยไปเลย ยังกะจั๊มพ์บอล

[Joyful]

เจ้าตัวนี้เป็นตัวเดียวทีทำท่าแยกเขี้ยวขู่  แต่หลังจากโดนแฟลชเช้าไปก็เหว๋ออย่างที่เห็น

[Joyful]

ลิงเยอะมากภาพนี้พี่ตุ่มถ่ายให้  อีกภาพได้ขนมเต็มปาก เต็มมือสองข้าง บางตัวเอาเท้าหยิบด้วย

[Joyful]

เจ้าตัวนี้ตามไปเก็บเม็ดบัวที่คุณลุงเขาเอาไปเสียบไว้กับลวดหนาม  สามเม็ดในพริบตา

[Joyful]

ทำบุญหล่อเทียนพรรษา

[Joyful]

จากวัดธรรมิกาวาสมุ่งหน้าสู่ตัวอำเภอสรรคบุรี  สถานีต่อไปคือวัดพระแก้วและเช่นเคยเราก็เลยป้ายไปเพราะมัวแต่มองรถขนแกลบ สรุปว่าถอยกลับรถ...  ที่วัดพระแก้วแห่งนี้มีเจดีย์เก่าแก่ที่เป็นศิลปะละโว้ทรงสูง ผสมกับทวารวดีตอนปลาย ฐานเรือนธาตุแบบลดท้องไม้ ซึ่งเป็นศิลปะสมัยสุโขทัย และศรีวิชัยผสมผสานกัน ซึ่งมีความสวยงามแปลกตา จนมีผู้กล่าวว่าเป็นราชินีแห่งเจดีย์ในเอเซียอาคเนย์  นอกจากเจดีย์เก่าแก่กว่า 600-700 ปีนี่แล้วยังมีองค์หลวงพ่อฉาย  ที่มีความแปลกพิศดารตรงที่ข้างหลังขององค์พระ กลับมีทับหลังรูปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณอยู่ในซุ้มเรือนแก้ว  เข้าใจว่าคงมีผู้นำเอาทับหลังดังกล่าวมาแกะสลักเป็นองค์หลวงพ่อหลังจากที่อารยธรรมของขอมได้เสื่อมลงไป  ว่ากันว่าการนำทับหลังมาแกะองค์พระโดยวางทับหลังหงายขึ้นนั้น  อาจเป็นปริศนาธรรมว่า “ผู้ใดต้องการความสำเร็จสูงสุดดังเช่นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  จะต้องรู้จักฝึกหัดปฏิบัติตนทวนกระแสแห่งกิเลศ คือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง”  ใช้เวลากันอยู่ที่นี่พักใหญ่ก็ออกเดินทางกันต่อ 

[Joyful]

สถานีต่อมาเป็นร้านขายกาแฟเล็ก ๆ ในตัวเมืองสรรคบุรีที่เจ้าของร้านอัธยาศัยดี  อัดคาเฟอีนเข้าสู่กระแสเลือดแล้วก็เข้าไปสักการะอนุเสาวรีย์ขุนสรรค์   "วีรบุรุษแห่งลุ่มแม่น้ำน้อย"  บริเวณหน้าที่ทำการอำเภอสรรคบุรี   ท่านขุนสรรค์เป็นหนึ่งในผู้นำชาวบ้านบางระจันที่ต่อสู้กับพม่า สันนิษฐานว่าขุนสรรค์เป็นชาวเมืองสรรคบุรี ชาวชัยนาททุกคนไม่เคยลืมวีรกรรมของขุนสรรค์ และให้การยกย่องเทิดทูนว่า เป็นไทยอาสาป้องกันชาติคนแรกของอำเภอสรรคบุรี เมื่อ 223 ปีก่อน  หากดวงวิญญาณของท่านขุนสรรค์ยังคอยดูแลประเทศไทยอยู่  ก็ขอมาช่วยกันขับไล่คนไทยขายชาติโกงบ้านกินเมืองให้พ้นไปจากเมืองไทยด้วยเถิดค่ะ

* รูปปั้นควาย คงมีคนนำมาแก้บนเป็นจำนวนมาก

[Joyful]

จากอนุเสาวรีย์ขุนสรรค์เราเดินทางต่อไปยังวัดมหาธาตุ  วัดเก่าแต่ประจำเมืองสรรคบุรี  ที่อยู่ในบริเวณย่านชุมชนริมแม่น้ำน้อย   เป็นศาสนสถานสำคัญของเมืองโบราณแพรกศรีราชา ซึ่งเป็นเมืองโบราณริมฝั่งแม่น้ำน้อยที่มีความสำคัญมาตั้งแต่สมัยทวาราวดี ได้รับการบูรณะซ่อมแซมใหม่ในปีพุทธศักราช 1897 รัชสมัยพระเจ้าธรรมราชาลิไท (พระญาลิไท) แห่งกรุงสุโขทัย แต่มาเจริญรุ่งเรืองในสมัยกรุงศรีอยุธยา  เดิมเรียกว่า วัดหัวเมือง หรือวัดศรีษะเมือง เพราะมีบริเวณพื้นที่ด้านหน้าเรียกว่า หน้าพระลาน เช่นเดียวกับบริเวณศูนย์กลางของเมืองใหญ่ทั้งอยุธยา และกรุงเทพมหานคร จึงน่าจะเป็นศูนย์กลางของเมืองแพรกศรีราชามาแต่โบราณ  สิ่งสำคัญและโดดเด่นที่สุดของวัดคือ เจดีย์กลีบมะเฟืองประดับรูปเทพพนม มีซุ้มจรนำประดิษฐานพระพุทธรูปทั้งสี่ทิศ รูปแบบอิทธิพลปรางค์กลีบมะเฟืองที่เมืองลพบุรี  เมื่อขอพรหลวงพ่อหลักเมืองแล้วก็เดินเก็บภาพกันเป็นเวลาพอสมควร  ที่นี่มีโบราณสถานที่น่าชมอยู่มาก  สรุปว่ามีสัญญาใจกันจะต้องกลับมาที่นี่อีกครั้งแน่นอน

* พระมหาธาตุเจดีย์  ทีเหลือเพียงแต่ฐาน  แต่ก็เห็นถึงความใหญ่โตอลังการ