ครึ่งทศวรรตผ่านไป ไวเหมือนโกหก

ไม่ใช่ 50 ปี แต่เป็นปี 50 นะพี่ เราไปพิมายกัน.... ยิงฟันยิ้ม

งานนี้อิ่มกับความงามของศิลปการแสดง พี่แบม พี่ใหญ่ ถ่ายรูปออกมาได้สวยมาก (เท่าที่ไปนั่งไล่ดูรูปเก่า หารูปกลุ่มที่ไปไม่เจอซักรูป) เค้ามีรถราง พาเที่ยวด้วย แต่ต้องใช้ความสามารถกันหน่อยในการแย่งที่นั่ง เออ แล้วตอนเราลงรถมีคนมาสัมภาษณ์ออกจอทีวีด้วยชะมะ ...เราได้ที่พักดีเหมือนไปนอนบ้านคนรู้จักแต่มีคนต่างชาติผสมอยู่ด้วยเท่านั้นเอง....ก่อนการแสดง เพราะมีเวลาไปเลือกที่นั่งจนเบื่อ วางกล้องเล็งมุมโน้นที มุมนี้ที ไม่รู้จะเอามุมไหนดีพอมีการแสดงจริงๆทิ้งฐานที่นั่งไปกันหมด และตอนดูการแสดงจำได้ว่าหลานฉี่จนหมดตัว กางเกงสำรอง 2-3 ตัวหมด จนสุดท้ายต้องเอาผ้าข้าวม้าพ่อมานุ่งแทน และ งานนี้ไม่ใช่แค่ไปปราสาทหินพิมายอย่างเดียวยังมีเวลาไปดูบอลลูนนั่งแหงนคอดูตั้งนาน เป่าเสร็จเอาลมออก แล้วบอกทิศทางลมไม่ดี คอยจนเบื่อ มีบอลลูนขึ้น 3-4 ลูกเอง แล้วทริปนี้รึป่าวนะที่ไปนั่งกินมี่โคราชริมเขื่อนกะส้มตำกะปลาเผา ไป 2 วันคุ้มสุดคุ้ม... ยิงฟันยิ้ม