Finding Loma ตอน โลมาสีชมพู...รอด้วยยยย

[กระโจมไฟ]

ทริปหัวใจเดินทาง # ภาคพิเศษ [22] : Finding Loma [2]

เรื่อง : Joyful  ภาพโดย : Joyful , กระโจมไฟ


   
ทริปหัวใจเดินทาง # ภาคพิเศษ [22] : Finding Loma ตอน หาดขนอม-หมู่เกาะทะเลใต้
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=1739.0


     เช้าวันใหม่ตื่นแต่เช้าตรู่เพราะนัดเรือไว้เจ็ดโมงเช้า   แวะร้านน้ำชาหน้าตลาด  กินข้าวเหนียวสังขยา และ ข้าวเหนียวเหลืองหน้ากุ้ง  อิ่มท้องสบาย ๆ แบบชาวปักษ์ใต้   แล้วควบมอเตอร์ไซค์สู่แหลมประทับ  จุดลงเรือชมปลาโลมา  ที่ได้ชื่อแหลมประทับนั้น  ตามตำนานว่าพระเจ้าตากสินมหาราช  ได้แวะประทับที่แหลมแห่งนี้  ระหว่างยกทัพมาตีเมืองนครศรีธรรมราช 

        ปัจจุบันบ้านแหลมประทับเป็นหมู่บ้านประมงพื้นบ้าน  มีการลงอวนหาปลา  และ ใช้ชีวิตกันอย่างพอเพียง  นอกจากนี้ยังตั้งชมรมท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์บ้านแหลมประทับ เพื่อจัดการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์  มีโปรแกรมล่องเรือชมปลาโลมาสีชมพู  ดำน้ำตื้นชมปะการัง และโฮมสเตย์ร่วมกินอยู่ศึกษาวิถีประมงชายฝั่งพื้นบ้าน 

[กระโจมไฟ]

        ที่ท่าเรือแหลมประทับเช้านี้ชาวบ้านนั่งเรียงรายแกะปลาจากอวนที่เพิ่งกู้มาเมื่อเช้า  ในอวนก็จะมีปลามากมายหลากหลาย  รวมทั้งกุ้ง กั้ง ปู  ทำให้เรารู้ว่าทะเลเป็นแหล่งอาหารที่หลากหลายจริง ๆ 

        สำหรับการจัดการนำเที่ยวทางชมรมจะจัดการลำดับการวิ่งเรือนำเที่ยวไว้เรียบร้อย  ไม่ต้องแย่งนักท่องเที่ยวกันให้วุ่นวาย   เช้านี้ป้าหม่อม ลุงเสริฐ มารอรับพวกเราตามนัดหมาย  เรือหางยาวที่ใช้สำหรับการทำประมงแต่เดิม  ถูกดัดแปลงใส่หลังคากันแดดชั่วคราว  พาเรามุ่งหน้าสู่ท้องทะเล  มีปลาตัวขาว ๆ กระโดดขึ้นผิวน้ำเพราะตกใจอยู่เป็นระยะ 

        ป้าหม่อมบอกว่าปลาชนิดนี้แหละที่มักจะติดอวน  แล้วก็ขายไปทำปลากรอบที่มาให้กระป๋อง 
ระหว่างล่องเรือทั้งลุงและป้าสอดส่ายสายตาหาฝูงโลมา 

        ป้าเล่าว่าปกติมักจะเจอโลมาในอ่าว  เจอใต้ตั้งแต่อ่าวที่ท่าเรือแหลมประทับ เรื่อยไปถึงท่าเรือดอนสักโน่นเลย   ระหว่างทางป้าก็จะชี้ชวนชมชายหาดบ้าง ภูเขาบ้าง พลางเล่าประวัติที่มาให้ฟังอย่างน่าสนใจ  ทำให้นังเรือเพลิน ๆ ไปได้ไม่น่าเบื่อ  เช้า ๆ อย่างนี้ทะเลเรียบไม่มีคลื่น  แถมลมเย็น ๆ เป็นใจ  มองไปทางไหนก็สดชื่นไปหมด

[กระโจมไฟ]

         “ใครมาดูโลมา  ป้าก็อยากให้เค้าเจอกันทุกคน  ถ้าไม่เจอป้าก็ไม่สบายใจ”  ป้าหม่อมบอก  โดยไม่ละสายตาจากท้องทะเล

        “แต่มันก็ของธรรมชาติก็ไม่รู้จะทำยังไง” ป้าพูดต่อ

        “ไม่เป็นไรป้า  ไม่เจอก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเจอก็ดีนะ” เราพูดพลางอมยิ้มเย้าป้า

        “โน่นเขาพับผ้า” ป้าหม่อมชี้ให้ดูภูเขาด้านซ้ายมือ  ซึ่งมีชั้นหินทับซ้อนกันหลายชั้นแปลกตา อย่างที่ฝรั่งเรียกว่า Pancake rock  แต่ที่นี่ผูกไว้กับตำนานตาม่องล่าย  และ ยายรำพึง  นิทานปรำปราของชาวเล

        เราอ้อมเกาะลูกใหญ่ออกมา  ผ่านแนวผาที่มีนกรังแอ่นทำรัง  แต่นกนางแอ่นที่นี่ทำรังด้วยเศษหญ้า  ไม่ได้ทำรังขาว ๆ จากน้ำลายของมัน  จนมาถึงอ่านเตล็ดด้านหน้า  ที่เรียกว่าหน้าถ้ำ  มีชาวประมงกับกู้อวนอย่างขมักเขม้น   ลุงเลยพาเรือเข้าไปใกล้ ๆ
 
        “เฮ๊นโลมาม๊าย” ป้าหม่อมตะโกนถาม (กรุณาอ่านด้วยสำเนียงใต้ จะได้บรรยากาศมาก)

        “ม๊ายเฮ๊นที สองวันแล่ว”  พี่ชาวประมงตะโกนตอบ  มาถึงตรงนี้เราก็ทำใจแล้วว่าโอกาสเจอคงน้อยเต็มที  ของธรรมชาติก็แบบนี้แหละ  ลุงเสริฐพาเรือบ่ายหน้าสู่อ่าวเตล็ดด้านใน

        “มาแล้วป้าก็อยากให้เจอ”  ป้าหม่อมทำเสียงเศร้า ๆ

[กระโจมไฟ]

         “ไม่เป็นไรป้า ไม่เจอก็ไว้มาใหม่” เราให้กำลังใจป้า

        “โน่น ๆ ๆ โลมาอยู่ในอ่าวโน้น  กำลังกินปลา”  ป้าหม่อมตะโกนเสียงดัง  พร้อมชี้เข้าไปในอ่าว  พวกเรามองตามแต่ยังไม่เห็นอะไร  เพราะจากจุดที่เรืออยู่ไปถึงอ่าว น่าจะกินระยะทางสัก 300 เมตรเป็นอย่างน้อย

        “นั่นไง ๆ กำลังกินปลากันสนุกเลย ” คราวนี้พวกเรามองเห็นแล้ว   โลมากำลังไล่ต้อนกินฝูงปลา  ทำเอาคลื่นน้ำกระจายอยู่หลายจุด

        ลุงเสริฐมุ่งหน้าเข้าสู่อ่าว  เราคว้าหน้ากาก และ ตีนกบมาสวมเตรียมตัวไว้  เมื่อห่างจากจุดที่โลมาหากินอยู่ไม่ถึงร้อยเมตร  เราบอกให้ลุงหยุดเรือ  แล้วขอลงเรือจากจุดนั้น  แล้วความฝันที่จะได้ว่ายน้ำกะโลมาก็มาถึงแล้ว 

       เมื่อลงไปอยู่ในน้ำความจริงเริ่มปรากฎ  น้ำขุ่นมากขนาดที่มองเห็นได้แค่มือตัวเอง  จากคนที่ไม่เคยกลัวทะเลเริ่มไม่มั่นใจซะงั้น  แต่ด้วยความอยากก็พยายามเตะขาเข้าสู่ทิศทางของฝูงโลมา 

        “อยู่ทางนั้น ๆ ” ป้าตะโกน  เราเง้ยหน้าขึ้นจากผิวน้ำ  เห็นครีบหลังโลมาขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ห่างไปเพียงไม่กี่เมตร  ทำให้ต้องเร่งตีขาให้เร็วขึ้นอีก 

[กระโจมไฟ]

         “ไปทางซ้าย ๆ ๆ”  เสียงกระโจมไฟตะโกนบอก  พอเงยหน้าขึ้นก็ทันเห็นโลมาสีชมพู  โจนขึ้นจากผิวน้ำพอดี 

         เราว่ายน้ำตามโลมาในระยะห่าง ๆ อยู่นาน  จนเริ่มหมดแรงเลยว่ากลับไปที่เรือ  ไม่รู้อุปทานหรือเปล่า  แต่ระหว่างที่อยู่ในน้ำ  เราได้ยินเสียงโลมาคุยกันดังลั่นไปหมด  แถมยังรู้สึกว่ามีอะไรลื่น ๆ มาไถแขนซ้ายอยู่สองครั้งเสียด้วยสิ

        กลับขึ้นมานั่งหอบแฮ่ก ๆ บนเรือ  มองฝูงโลมาที่ลิงโลดต้อนฝูงปลา  แล้วผลัดกันเข้าไปกินเหมือนที่เคยเห็นในสารคดี  ไม่คิดว่าชีวิตนึงจะได้เห็นภาพแบบนี้ด้วยตาตัวเอง  ดูโลมาแต่ละตัวสดชื่นเต็มไปด้วยชีวิตชีวา 

        หลายครั้งที่โลมาเฉียดเข้ามาใกล้เรือ  เราก็ได้แต่กรี๊ดกร๊าดอยู่อย่างนั้น  จนหายเหนื่อยก็กลับลงสู่ทะเลอีกครั้ง  ตีขาไปไม่เท่าไหร่  เจ้าโลมากระโจนขึ้นจากผิวน้ำ  ยังกับโชว์ปลาโลมา   ทำเอาเรากรี๊ดเสียงหลง  ไม่ทันขาดเสียงเจ้าโลมาอีกตัวก็กระโดดขึ้นสูงกว่าตัวแรกเสียอีก  ไม่ต้องสงสัยว่าหนนี้เราจะกรี๊ดดังขนาดไหน

[กระโจมไฟ]

       แล้วภารกิจว่ายน้ำตามตูดโลมา(ห่าง ๆ)  ก็ถูกขัดจังหวะจากเรือนำเที่ยวอีกสองลำ  เพราะหลังจากเรือสองลำเข้ามาจอดไม่นาน  โลมาก็ผละจากอ่าวมุ่งหน้าสู่ทะเลเปิด  หนึ่งในสองลำนั้นติดเครื่องตามฝูงโลมาออกไป 

        เรากลับขึ้นเรือแล้วภาวนาให้โลมากลับเข้ามาในอ่าว  สักพักเมื่อโลมาไม่กลับมาลุงตัดสินใจพาเรือออกไป  ตอนนี้เราเห็นโลมาเข้ามาใกล้เรือมาก  ดูเหมือนนอกจากพวกเราแล้ว   เจ้าโลมาก็คงอยากจะดูไม่น้อยว่านี่ใครหนอที่ตามมาดูพวกมันอยู่บ่อย ๆ แล้วโลมาก็พาฝูงออกไปไกลมากขึ้นทุกที  สงสัยจะไปถึงท่าเรือดอนสักโน่นแน่แล้ว   

        เราจึงบอกลาเจ้าโลมาน้อย  ไว้คราวหน้าจะมาใหม่นะ

        ลุงเสริฐพาเรือตัดเข้าอ่าวด้านในที่เรียกว่าในถ้ำ  ที่นี่มีป่าโกงกางและบ้านหลายหลัง    ที่ชาวประมงมาสร้างกระชังปลาไว้ที่นี่  เมื่อได้ปลาสด ๆ เป็น ๆ ก็จะมาเลี้ยงไว้ในกระชัง  ก่อนจะนำไปขายทีหลัง  ถัดไปมีอ่าวที่มีหญ้าทะเลขึ้นอยู่เต็ม  ป้าบอกว่าเป็นหญ้าที่พะยูนชอบกิน   

        ไม่นานเรือก็มาจอดที่เกาะนุ้ยใน  เกาะเล็ก ๆ กลางอ่าว  ซึ่งเวลานี้น้ำลงจนมองเห็นหาดทรายทอดยาว
“นี่ไงบ่อน้ำจืด”  ป้าหม่อมชี้ไปยังหลุมน้ำเล็ก ๆ ซึ่งจะมองเห็นได้เฉพาะเวลาที่น้ำลงเท่านั้น 

[กระโจมไฟ]

         “ลองชิมดูก็ได้  น้ำจืดจริง ๆ ที่นี่แหละที่หลวงปู่ทวดท่านมาเหยียบน้ำทะเลเอาไว้”  ตำนานหลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืดมาจากนี่เองหรือนี่    เราลองชิมน้ำดูน้ำไม่จืดสนิท  กร่อย ๆ  ป้าบอกว่าถ้าฝนชุก ๆ น้ำจะจืดสนิททีเดียว  เพราะบ่อน้ำแห่งนี้เป็นเกิดจากตาน้ำผุด

        “ขึ้นไปไหว้หลวงปู่ทวดได้  อยู่ข้างบนเกาะ”  ป้าหม่อมชี้ไปยังบันไดด้านหลังก้อนหินใหญ่  พวกเราจึงขึ้นไปไหว้รูปหล่อขนาดใหญ่กว่าองค์จริงเล็กน้อยของหลวงปู่ทวด  ซึ่งมีดอกไม้และของไหว้วางไว้แน่นขนัด 

        นอกจากนั้นยังมีตู้กระจกใส่เงินบริจาคเอาไว้กว่าครึ่ง  ซึ่งคะเนด้วยตาคงไม่ต่ำกว่าห้าพันบาท  หากไม่เพราะหลวงปู่ทวดศักดิ์สิทธิ์มาก  นั่นคงหมายถึงชาวบ้านแถวนี้จิตใจดี  ไม่ขี้ลักขี้ขโมย  กล่องเงินบริจาคบนเกาะนี้ถึงยังอยู่อย่างดี

[กระโจมไฟ]

         เก้าโมงเศษแล้ว แดดเริ่มแผดกล้า   ลุงเสริฐพาเรือบ่ายหน้ากลับสู่ท่าเรือแหลมประทับ   ฝูงปลายังคงกระโดดให้เห็นตลอดทาง  เพราะธรรมชาติยังสมบูรณ์อย่างนี้  เมื่อทะเลสมบูรณ์ก็มีปลาเล็กปลาน้อย  เมื่อมีปลาก็มีอาหารโลมา  ถ้าวัฎจักรยังเป็นแบบนี้ก็จะยังมีโลมาคู่ทะเลไทย  นั่นแปลว่าทะเลจะยังสะอาดและสมบูรณ์พอที่ชาวประมงจะเลี้ยงปากท้อง และ ชาวเราก็จะมีอาหารทะเลกินกันต่อไป

        เรือกลับมาเทียบท่า  พวกเราเก็บสัมภาระขึ้นจากเรือ   ลุงที่กำลังแกะปลาจากอวนถามว่าเจอโลมาไหม  เราบอกว่าเจอสิกำลังกินกันเพลิน  แถมยังกระโดดโชว์ตัวให้ดูกันอีก

        “เค้าวิจัยกันว่าเวลาโลมาอารมณ์ดีมันจะกระโดด”  ลุงบอกด้วยน้ำเสียงสดใส  อย่าว่าแต่โลมาอารมณ์ดีเลย  เราเองก็อารมณืดีขนาดหุบยิ้มไม่ลงมาสองชั่วโมงแล้ว  หลงรักโลมาแห่งเมืองขนอมอย่างแรงงงงงงงงงงงงงง

[prisana]

ขนาดดำน้ำ ยังไม่ค่อยดำเลย  เราอยู่บ้านเฉยๆ  ทำสวนตากแดด  ดำจะเป็นถ่าน อิอิ รูปาสวยๆทั้งนั้น  อิจฉาจังพวกได้เที่ยว

[Trekkathon]

         “ไปทางซ้าย ๆ ๆ”  เสียงกระโจมไฟตะโกนบอก  พอเงยหน้าขึ้นก็ทันเห็นโลมาสีชมพู  โจนขึ้นจากผิวน้ำพอดี 

         เราว่ายน้ำตามโลมาในระยะห่าง ๆ อยู่นาน  จนเริ่มหมดแรงเลยว่ากลับไปที่เรือ  ไม่รู้อุปทานหรือเปล่า  แต่ระหว่างที่อยู่ในน้ำ  เราได้ยินเสียงโลมาคุยกันดังลั่นไปหมด  แถมยังรู้สึกว่ามีอะไรลื่น ๆ มาไถแขนซ้ายอยู่สองครั้งเสียด้วยสิ

        กลับขึ้นมานั่งหอบแฮ่ก ๆ บนเรือ  มองฝูงปลาที่ลิงโลดต้อนฝูงปลา  แล้วผลัดกันเข้าไปกินเหมือนที่เคยเห็นในสารคดี  ไม่คิดว่าชีวิตนึงจะได้เห็นภาพแบบนี้ด้วยตาตัวเอง  ดูโลมาแต่ละตัวสดชื่นเต็มไปด้วยชีวิตชีวา 

        หลายครั้งที่โลมาเฉียดเข้ามาใกล้เรือ  เราก็ได้แต่กรี๊ดกร๊าดอยู่อย่างนั้น  จนหายเหนื่อยก็กลับลงสู่ทะเลอีกครั้ง  ตีขาไปไม่เท่าไหร่  เจ้าโลมากระโจนขึ้นจากผิวน้ำ  ยังกับโชว์ปลาโลมา   ทำเอาเรากรี๊ดเสียงหลง  ไม่ทันขาดเสียงเจ้าโลมาอีกตัวก็กระโดดขึ้นสูงกว่าตัวแรกเสียอีก  ไม่ต้องสงสัยว่าหนนี้เราจะกรี๊ดดังขนาดไหน

บอกให้ก็ได้ว่า โลมามันคุยกันว่ายังไง มันคุยกันว่า
"เฮ้ย ทำไมวันนี้มีปลาพะยูนมาแย่งเราหากินแถวนี้วะ"

[Asusing]

เห็นด้วยๆๆ.ฮิฮิฮิ

         “ไปทางซ้าย ๆ ๆ”  เสียงกระโจมไฟตะโกนบอก  พอเงยหน้าขึ้นก็ทันเห็นโลมาสีชมพู  โจนขึ้นจากผิวน้ำพอดี 

         เราว่ายน้ำตามโลมาในระยะห่าง ๆ อยู่นาน  จนเริ่มหมดแรงเลยว่ากลับไปที่เรือ  ไม่รู้อุปทานหรือเปล่า  แต่ระหว่างที่อยู่ในน้ำ  เราได้ยินเสียงโลมาคุยกันดังลั่นไปหมด  แถมยังรู้สึกว่ามีอะไรลื่น ๆ มาไถแขนซ้ายอยู่สองครั้งเสียด้วยสิ

        กลับขึ้นมานั่งหอบแฮ่ก ๆ บนเรือ  มองฝูงปลาที่ลิงโลดต้อนฝูงปลา  แล้วผลัดกันเข้าไปกินเหมือนที่เคยเห็นในสารคดี  ไม่คิดว่าชีวิตนึงจะได้เห็นภาพแบบนี้ด้วยตาตัวเอง  ดูโลมาแต่ละตัวสดชื่นเต็มไปด้วยชีวิตชีวา 

        หลายครั้งที่โลมาเฉียดเข้ามาใกล้เรือ  เราก็ได้แต่กรี๊ดกร๊าดอยู่อย่างนั้น  จนหายเหนื่อยก็กลับลงสู่ทะเลอีกครั้ง  ตีขาไปไม่เท่าไหร่  เจ้าโลมากระโจนขึ้นจากผิวน้ำ  ยังกับโชว์ปลาโลมา   ทำเอาเรากรี๊ดเสียงหลง  ไม่ทันขาดเสียงเจ้าโลมาอีกตัวก็กระโดดขึ้นสูงกว่าตัวแรกเสียอีก  ไม่ต้องสงสัยว่าหนนี้เราจะกรี๊ดดังขนาดไหน

บอกให้ก็ได้ว่า โลมามันคุยกันว่ายังไง มันคุยกันว่า
"เฮ้ย ทำไมวันนี้มีปลาพะยูนมาแย่งเราหากินแถวนี้วะ"

[Joyful]

อ้าว ความจิงปรากฎซะงั้น อุตส่าห์ไม่เล่าว่าแวะกินหญ้าทะเลด้วย ฮ่วย

[นายซาไกทัดดอกฝิ่น]

  สักวันคงได้เยือน

[BlackCap]

ราชันทะเลใต้ - สัญลักษณ์ทีมฟุตบอลนครศรีธรรมราช เอฟซี

อีกสโมสรก็ใช้ โลมา เป็นสัญลักษณ์ เช่นกัน


โลมาฟ้า-ขาว พัทยา ยูไนเต็ด