ผู้เขียน
เกิดมาเป็น..จรเข้..เที่ยวเร่ร่อน
อยู่กินนอน..กลางป่า..พนาใหญ่
อยู่น้ำตก..รกตา..ผากล้วยไม้
แอบอยู่ใน..ดงไพร..ไกลลับตา
หากินเช้า..จนค่ำ..ผุดดำว่าย
นอนสบาย..ริมน้ำ..ตามหินผา
บางทีเกาะ..ขอนไม้..ตามชายคา
เย็นอุรา..สุขสบาย..มาหลายปี
ไม่เคยคิด..ทำร้าย...ให้ใครเขา
เพราะว่าอยู่..แต่พวกเรา..ก็สุขขี
เพียงหาปลา..หาปู..อยู่เพียงนี้
ก็อ้วนพลี..ไม่ทุกข์ยาก..ลำบากตน
แต่ว่าเหวย..เหยมนุษย์..สุดประเสริฐ
ที่อวดตัว..ว่าดีเลิศ..หลายหลายหน
ยังร้ายกว่า..พวกกู..อยู่ริมชล
เพราะพวกคน..มันชั่วช้า..ฆ่ากันเอง
อันพวกฉัน..อยู่ป่า..มานานโข
พวกมนุษย์..หัวโต..มาข่มเหง
มาบุกรุำก..ขับไล่..ไม่กลัวเกรง
หาว่าเป็น..นักเลง..ตัวอันตราย
ปล่อยพวกฉัน..อยู่ป่า..ประสาฉัน
ปล่อยให้อยู่..อย่างนั้น..เถิดสหาย
ถึงไม่ฆ่า..อีกไม่นาน..ฉันก็ตาย
เพราะขยะ..มากมาย..ให้ฉันกิน
วอนเถิดครับ..อย่าจับ..ฉันไปขาย
ฉันไม่อยาก..โยกย้าย..ไปไกลถิ่น
อยากอยู่ป่า..ผากล้วยไม้..น้ำไหลริน
เป็นผืนดิน..ที่ฉันขอ..รอวันตาย
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
เมษายน 18, 2024, 11:05:41 AM
บันทึกการเข้า
