เกิดมาเป็น..จรเข้..เที่ยวเร่ร่อน
อยู่กินนอน..กลางป่า..พนาใหญ่
อยู่น้ำตก..รกตา..ผากล้วยไม้
แอบอยู่ใน..ดงไพร..ไกลลับตา
หากินเช้า..จนค่ำ..ผุดดำว่าย
นอนสบาย..ริมน้ำ..ตามหินผา
บางทีเกาะ..ขอนไม้..ตามชายคา
เย็นอุรา..สุขสบาย..มาหลายปี
ไม่เคยคิด..ทำร้าย...ให้ใครเขา
เพราะว่าอยู่..แต่พวกเรา..ก็สุขขี
เพียงหาปลา..หาปู..อยู่เพียงนี้
ก็อ้วนพลี..ไม่ทุกข์ยาก..ลำบากตน
แต่ว่าเหวย..เหยมนุษย์..สุดประเสริฐ
ที่อวดตัว..ว่าดีเลิศ..หลายหลายหน
ยังร้ายกว่า..พวกกู..อยู่ริมชล
เพราะพวกคน..มันชั่วช้า..ฆ่ากันเอง
อันพวกฉัน..อยู่ป่า..มานานโข
พวกมนุษย์..หัวโต..มาข่มเหง
มาบุกรุำก..ขับไล่..ไม่กลัวเกรง
หาว่าเป็น..นักเลง..ตัวอันตราย
ปล่อยพวกฉัน..อยู่ป่า..ประสาฉัน
ปล่อยให้อยู่..อย่างนั้น..เถิดสหาย
ถึงไม่ฆ่า..อีกไม่นาน..ฉันก็ตาย
เพราะขยะ..มากมาย..ให้ฉันกิน
วอนเถิดครับ..อย่าจับ..ฉันไปขาย
ฉันไม่อยาก..โยกย้าย..ไปไกลถิ่น
อยากอยู่ป่า..ผากล้วยไม้..น้ำไหลริน
เป็นผืนดิน..ที่ฉันขอ..รอวันตาย