TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง

เราๆท่านๆคงเคยอ่านหรือดูหนังแบบนิยายปรัมปรามีเนื้อเรื่องในแนวที่ ต้องออกเดินทางค้นหาของวิเศษสักอย่างในดินแดนที่ห่างไกล ระหว่างทางต้องข้ามป่าเขา ผจญสัตว์ประหลาด กว่าจะถึงจุดหมายปลายทางที่ถ้าไม่อยู่ลึกสุดขอบโลก ก็ไปสถิตเอาบนจุดที่สูงที่สุดของโลกเอาเลยมาบ้าง

เส้นทางศึกษาธรรมชาติ หน่วยห้วยพริก-น้ำตกผาผึ้ง ในเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่า ซับลังกา น่าจะเข้ข่ายกรณีนิยายปรัมปราที่ว่ามา ถึงแม้ว่าตลอดเส้นทางจะไม่ได้ผจญสัตว์ป่าดุร้าย [ ทาก ก็ไม่มีนะ มีแต่ยุงป่า และ ผึ้ง ต่อ แตน สัง ]  ไม่ต้องข้ามน้ำข้ามทะเล [ แต่ถ้าฝนลงติดต่อกันหลายวันรับรองว่าสนุก ] ไม่ต้องปีนเขาสูงชันมาก แต่ ที่นี้ไม่สูงก็เสียวแล้ว เพราะว่าเป็นเขาหินปูนที่แหลมคมเหมือนมีด

*** เส้นสีชมพู แสดงเส้นทางไปสู่ เขาจันทร์ผา ส่วนเส้นสีขาวเป็นเส้นแบ่งเขต ระหว่าง จ.ลพบุรี กับ จ.ชัยภูมิ

และสิ่งที่เราดั้นด้นตามหานั้นก็ไปอยู่เอาซะ...โน้น เขาจันทน์ผา จุดหมายปลายทางของเส้นทางสายที่ว่ามา ถือเป็นมงกุฏที่สวมอยู่บนยอดเขาที่สูงที่สุดใน เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่า ซับลังกา แห่งนี้

จากจุดเริ่มเดินเท้า เข้าป่าโปร่งไปสักพักก็ต้องปีนป่ายก้อนหินลื่นๆตามทางน้ำไหล ถ้าเป็นหน้าน้ำเนี่ยคงลุ้นกันน่าดู แล้วต่อด้วยทางขึ้นเขาที่ไม่ชันลากยาวมากนัก  ช่วงนี้เป็นป่าทึบ สัญญาณ GPS จึงบอดไปหลายช่วง มาถึงจุดพักกินข้าวก็เที่ยงพอดี จากจุดนี้จะมีเป็นเส้นทางผ่านถ้ำผาผึ้ง ที่ต้องออกแรงปีนกันหน่อย  เลยถ้ำไปก็ถึงแล้ว  "เขาจันทน์ผา" แหล่งพักพิงของ "รองเท้านารี เหลืองปราจีน"

ส่วนขาลงใช้เส้นทางอีกแยกไม่ต้องผ่านถ้ำผาผึ้ง แล้วจะไปบรรจบเอาตรงที่พักกินข้าวเที่ยงพอดี

ระยะทางไปกลับรวมแล้ว 3.2 ก.ม. ใช้เวลาเดินเท้าแบบดูโน้นดูนี่ พักบ้างอู้บ้าง รวมเวลากินข้าวเที่ยงเข้าไปด้วยก็ 6 ช.ม. [ ยังไม่รวมเวลานั่งรถไปยังจุดเริ่มเดินเท้าอีกขาละ 45นาที ]

เป็นหน้าผาสูงชันและเป็นจุดที่สูงสุดของเทือกเขาพังเหย ซึ่งอยู่ในเขตของอุทยานแห่งชาติป่าหินงาม [846 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง] ซึ่งเกิดจากการยกตัวของพื้นที่เป็นที่ราบสูงภาคอีสานจึงเป็นรอยต่อระหว่างภาคกลางกับภาคอีสาน ทำให้เรียกบริเวณนี้ว่า " สุดแผ่นดิน " ณ จุดนี้จะเห็นทิวทัศน์ของสันเขาพังเหยและเขตพื้นที่ป่าของเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าซับลังกา จุดชุมวิวนี้อยู่ทางด้านทิศเหนือของที่ทำการอุทยานแห่งชาติ ระยะทางประมาณ 2 กิโลเมตร

นอกจากจะเป็นจุดสุดแผ่นดินภาคกลางกับภาคอีสานแล้ว จุดนี้ก็ถือว่าเป็นจุดที่สุดแผ่นดิน " อินโดจีน " ด้วย

จากปรากฏการณ์ทางธรณีวิทยา ที่เกิดจากการดันตัวของแผ่นดินภาคกลาง [ ฉานไทย ] เข้าไปใต้แผ่นดินอีสาน [ อินโดจีน ] ทำให้เกิดการยกตัวขึ้นเป็นแนวเทือกเขาพังเหยแบ่งเขตระหว่าง ภาคกลางกับภาคอีสาน หน้าผาสูงบริเวณนี้จึงถือเป็นจุดสิ้นสุดที่ราบสูงอีสาน [ อินโดจีน ]