TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง

        หากให้จำกัดความการเดินทางของแต่ละคน  คงยากที่จะจำกัดความเอาไว้ได้ด้วยตัวหนังสือเพียงไม่กี่คำ  หลายคนมีเป้าหมายการเดินทางแสนไกล  ต้องบุกปั่นฝ่าฟันไปให้ถึง  ในขณะที่บางคนมีจุดหมายในรายทางมากมายที่ต้องการไปให้ได้เห็น
        แต่สำหรับเราแล้วการเดินทางไม่ได้สำคัญเพียงปลายทาง  ไม่ได้ต้องการแค่เพียงได้เห็นในรายทาง  แต่หากต้องการสัมผัสทั้งผู้คน  มิตรภาพ ศิลปวัฒนธรรม และ สิ่งต่าง ๆ รายรอบนั้น  อาจไม่ไกลจนสุดหล้า  อาจไม่มากมายในจุดหมาย  แต่มากมายในรายละเอียดและความทรงจำ 
        ไม่มีอะไรที่จะบอกว่าการเดินทางแบบไหนดีที่สุด  แบบไหนคุ้มค่าที่สุด  .. แต่คุณสามารถรู้ได้เองว่าแบบไหนที่ทำให้สุขที่สุด

--------------------------------------------------------------------------------------------
ลิงค์อื่น ๆ

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [1] มนต์ขลังสิบสองปันนา
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=453.0

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [2] ลี่เจียงในความทรงจำ
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=463.0

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [3] The Impression Baisha
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=504.0

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [3] The Impression II วัดยี่เฟิง ตงปาวั่นซื่อหยวน เฮ้ยหลงทัน
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=506.0

ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [4] Yolong Snow Mountain ..
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=520.0

ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [4] หุบเขาตงปา - ซู่เหอ Mirror town
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=532.0

ทริปหัวใจเดินทาง#25:10 Days in Yunnan[5] อำลาลี่เจียง
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=698.0

        สงกรานต์ปี 51 นี้  นักท่องเที่ยวที่ยังต้องอาศัยเงินเดือนประจำได้ดีด๊าตีปีก  ลาแค่ 3 วัน  ได้วันหยุดตั้ง 10 วันแน่ะ  ว่าแล้วพวกเราชาว TnT` ก็เริ่มก่อการปั้นเส้นทางออกไปเรียนรู้โลกกว้าง   สิบสองปันนา [ 西双版纳 ] – คุนหมิง [ 昆明 ] – ต้าลี่ [ 大理 ] – ลี่เจียง [ 丽江 ] – จงเตียน [ 中甸 ] ( ประตูสู่แชงกรีล่า, 香格里拉 )  โอ้โฮ ... เพี้ยบ  แล้วจะไปทันไหมนี่   
        จากผู้ร่วมก่อการ 7 คน  หายไปด้วยภารกิจต่าง ๆ นานา  จนสุดท้ายเหลือเว็บมาสเตอร์เพียงสองหน่อ  พูดภาษาจีนก็ไม่ได้  ภาษาปะกิดได้นิดหน่อย  จะคล่องเคลี่ยวเชี่ยวชาญก็เพียงแต่ภาษาไทยเท่านั้น  แต่เอาน่าเป็นไงเป็นกัน  ไอ้ฝรั่งหัวทองมันพูดภาษาจีนไม่ได้สักคำ  มันยังย่ำไปซะทั่วแผ่นดินจีนนั่นเทียว

        ว่าแล้วค่ำ ๆ ก็แบกเป้(ไม่แบกเลี้ยวไปหลายวันหนัก) ลากกระเป๋าไปหมอชิต   อานุภาพสงกรานต์เมืองไทยช่างรุนแรงนัก  ผู้คนล้นหลามต่างคนต่างอยากกลับบ้านเกิด  แต่การเดินทางก่อนหนึ่งวันก็ทำให้เส้นทางลื่นไหล  เช้าวันรุ่งขึ้นเราก็มายืนอยู่ที่เชียงของ  ใกล้ ๆ ด่าน ตม. ไทย   แถว ๆ นี้มีร้านขายอาหารหลายร้าน  ถ้าหากมีเวลาเช้า ๆ ก็แวะเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน  ทานเช้าซะให้เรียบร้อย  เพราะข้ามน้ำโขงไปฝั่งลาวแล้วเรื่องอาหารการกิน  ก็คงกะเกณฑ์ได้ลำบาก ทั้งเวลาและเมนูอาหาร

        แปดโมง  อิ่มแปร้พุงกาง  วันนี้ไปถึงไหนถึงกัน  ทำพิธีการข้ามด่านไทย  แล้วไปรอเพื่อนร่วมทางที่จะช่วยกันหารค่ารถตู้จาก  ห้วยทราย ไปถึง บ่อเต็น-บ่อหาน ชายแดนจีน  ปกติแล้วสนนราคาเช่าเหมาคัน ก็ตกอยู่ที่คันละ 3500-4500 ต่อเที่ยว นั่งได้ทั้งหมด 9 คน  แต่วันนี้เรามีสมาชิกเพียง 7 คนเท่านั้น 

        การเดินทางใช้เส้นทาง  ห้วยทราย – หลวงน้ำทา – บ่อเต็น (ชายแดนฝั่งลาว) – บ่อหาน (ชายแดนฝั่งจีน)  ระยะทางราว ๆ 240 กิโลเมตร  ผ่านเส้นทางคดเคี้ยว และ ภูเขาสูงชัน  เดิมทีแค่การเดินทางไปให้ถึงหลวงน้ำทา  เมืองที่ใช้เป็นจุดเปลี่ยนรถต่าง ๆ ระยะทาง 190 กิโลเมตร  ก็ใช้เวลาแทบทั้งวัน  ไปไหนทีต้องนอนค้างที่หลวงน้ำทาเสียหนึ่งคืน   รุ่งเช้าจะไปทางไหนก็ค่อยว่ากันต่อ     
        แต่เดี่ยวนี้ทางการลาวทำถนนลาดยางใหม่เอี่ยม  ครึ่งหนึ่งจีนสัมปทานได้  ส่วนอีกครึ่งเป็นฝีมือคนไทย  ถามคนขับรถลาวบอกว่าถนนคนไทยทำเสร็จช้า  แต่รับโค้งขับง่ายกว่าจีนทำเป็นไหน ๆ  เชื่อไม่เชื่อก็ลองไปขับกันเอาเอง หุ ๆ

        บ่ายสองโมงเราผ่านพิธีการข้ามแดนทั้งลาว และ จีน มายืนที่บ่อหานเป็นทีเรียบร้อย (เวลาจีน บ่ายสาม) รวมเวลาที่ใช้เดินทางไปเพียงแค่ลี่ชั่วโมงเท่านั้น   (โอ้... เมื่อก่อนนั่งรถมาหลวงน้ำทาตั้ง 8 ชั่วโมงแน่ะ ) 
 
        จากนี้เราต้องนั่งรถตู้ประจำทางของจีนไปที่เมืองหล้า, 勐腊  เมืองที่ใช้เป็นจุดต่อรถไปเมืองต่าง ๆ ของยูนนานเช่นกัน   ระยะทางร่วม 60 กิโลเมตร  เวลาวิ่ง 1.30-2 ชั่วโมง  ขึ้นกับว่าพี่คนขับจะโอ้เอ้รับคนรายทางไปแค่ไหน 
 
        เส้นทางจะคดเคี้ยวผ่านภูเขาไปเรื่อย  ช่วงแรกเป็นไร่ชาสุดลูกหูลูกตา  หลัง ๆ สลับกับสวนยางพาราบ้าง  ไร่นาบ้าง  หมู่บ้านของชาวไทลื้อมีให้เห็นให้ดูเพลิน ๆ ไปได้ตลอดรายทาง

        บ่ายสี่โมงครึ่งกว่า ๆ เราก็มาถึงเมืองหล้า, 勐腊   พี่อีกสี่คนแยกไปซื้อตั๋วรถนอนเดินทางสู่คุนหมิง  ส่วนเราสอง และ เฮียโบ้ท  ที่ฉายเดี่ยวขอวีซ่าจีนอย่างด่วนมาคนเดียว  ตัดสินใจไปเชียงรุ่ง หรือ จิ่งหง  เมืองหลวงของสิบสองปันนา ศูนย์กลางของชาวไทลื้อที่คนไทยหลายคนไฝ่ฝันจะไปเยี่ยมเยือนให้ได้สักครา 
 
        ไม่นานนักรถมินิบัสขนาด 20 ที่นั่งไม่รอช้าพาพวกเราผ่านเส้นทางคดเคี้ยวไป  มุ่งหน้าสู่สิบสองปันนา   บางช่วงรถตัดเข้าไปวิ่งบน High way ที่กำลังสร้างใหม่แต่ยังไม่เปิดใช้เป็นทางการ  เส้นทางจากบ่อหาน – คุนหมิง พี่จีนแกตัวถนนตรงดิ่งไม่ต้องเสียเวลาอ้อมเขาให้ปวดหัว  เจอภูเขาพี่แกเจาะอุโมงค์  เจอหุบเหวพี่ท่านก็ทำสะพาน  อุโมงค์ที่ยาวที่สุดที่เจอในเส้นทางสู่จิ่งหง  ยาวตั้ง 4 กิโลเมตร  โอ้.. พระเจ้าจอร์ชมันยอดจริง ๆ

        เพลิดเพลินตื่นตากับถนนหนทางของพี่จีนแกไปเรื่อย  จนใกล้ค่ำเต็มทีรถแวะพักที่เมืองอารายไม่ยู้  ก็แวะซื้อน้ำมากินกัน  งัดเอาข้าวเหนียวหมูทอดจากพิษณุโลกออกมากินรองท้อง  แล้วออกเดินทางกันต่อ จะว่าไปแล้วการนั่งรถประจำทางในเมืองจีน  ถ้าฟังภาษาจีนออกคงสนุกดีพิลึก 
       
        เพราะเวลาคนจีนคุยมือถือพี่ทานจะคุยเสียงดัง  ขนาดต้องหันหลังไปมองว่าคุยกะเราหรือเปล่า  คุยคนเดียวไม่เท่าไหร่  ถ้ามีรับโทร. สองคน สามคน คราวนี้ละสนุกเหมือนพี่ท่านตั้งวงคุยกันยังไงยังงั้นเชียว 

        รถมาถึงที่เมืองหาน หรือ กาหลั่นป้า  ศูนย์วัฒนธรรมชาวไทลื้อเอาซะสองทุ่มครึ่ง  ไม่อยากเสี่ยงไปหาที่นอนค่ำ ๆ ก็มุ่งหน้ากันต่อไปที่จิ่งหง 

        สามทุ่มครึ่งก็เรียกรถแท๊กซี่ไปที่ร้านไทย ชัย ชวน ชิม  ที่เป็นทั้งร้านอาหารไทย และ ศูนย์ข้อมูลสำหรับนักแบกเป้จากเมืองไทยประหนึ่งโอเอซิสสำหรับนักเดินทางชาวไทยนั่นเลย 

        เราสั่งอาหารมาทานกันหลายอย่างเพราะวันนี้ไม่ได้ทานกลางวันกันที่ไหน  กินข้าวไปพลางหาข้อมูลที่พักไปพลาง  โดยมีคุณชัยเจ้าของร้านมาแวะเวียนคุยด้วยหลายครั้ง 

        คุยชัยบอกว่าปกติแล้วแท๊กซี่ในเมืองจิ่งหงขึ้นเลยไม่ต้องกดมิเตอร์ ไปไหน ๆ ในเมืองก็แค่ 5 หยวน  แต่ช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลสงกรานต์  ค่ารถเลยขึ้นเป็น 10 หยวนแต่ไม่ต้องต่อรองอีกเหมือนกัน  รวมไปถึงค่าที่พักที่จะขึ้นไปอีกหลายเท่าตัวในช่วงเทศกาลสงกรานต์

        อิ่มข้าวแล้วเราเดินออกมาหาโรงแรมบนถนน Mengla  คืนละ 80 หยวน  ห้องหับสะอาดสะอ้านใช้ได้ทีเดียว 

        เก็บกระเป๋าแล้วอาบน้ำท่า  ห้าทุ่มออกมาเดินเล่นที่ถนนคนเดิน บนถนน Mengla ใกล้ ๆ กับโรงแรมที่พัก ถนน Mengla เส้นนี้เชื่อมต่อกับ ถนน Mengle Dadao ซึ่งเป็นที่ตั้งของลานคนเมือง  อันเป็นศูนย์รวมการทำกิจกรรมต่าง ๆ รวมทั้งเป็นสวนสาธารณะที่ใช้ออกกำลังกายและเดินเล่น  และ สระนกยูง 

        วันนี้ผ่านการเดินทางไกลมาทั้งวัน  เดินชมเมืองอยู่ราวชั่วโมงก็ต้องกลับที่พัก  นอนเอาแรงไว้ตะลุยกาหลั่นป้าในวันรุ่งขึ้น

        วันนี้ตื่นเช้าตรู่  อากาศในจิ่งหงเย็นสบาย  ออกมาเก็บภาพชาวเมืองหน้าโรงแรม  ส่วนพี่เว็บมาสเตอร์อีกคนเดินเล่นไปเจอคนไทยอีกกลุ่มที่ร้านชัยชวนชิม  น้อง ๆ กลุ่มนี้เพิ่งเดินทางมาจากจงเตี้ยนเมื่อคืน  หาที่พักยังไม่ได้เพราะโรงแรมทั่วไปที่เราเคยนอนกันวันละ 80 หยวนเมื่อคืน  วันนี้พร้อมใจกันขึ้นราคาเป็น 400 หยวนอย่างน้อย ๆ   ก็เลยชวนน้องเค้ามาอาบน้ำที่ห้องก่อน  ส่วนที่นอนค่อยว่ากันอีกที

        สายๆเราเดินทางสู่กาหลั่นป้า, 橄榄坝 ศูนย์รวมของชาวไทลื้อในสิบสองปันนา  จากเชียงรุ่ง หรือ จิ่งหง  เลาะเลียบตามริมน้ำโขงมาราว 30 กม. จากขนส่งเมืองจิ่งหง สู่ ขนส่งเมืองกาหลั่นป้า ใช้เวลาราว 45 นาที 

        จากนี่เรียกรถตุ๊ก ๆ แล้วบอกว่าไป “ไตซื่อหยวน”, 傣族园 หรือ ศูนย์วัฒนธรรมชาวไทลื้อ  รถตุ๊ก ๆ ก็จะบอกราคามาแค่คนละ 2 หยวนเท่านั้น   

        ใช้เวลาเพียงห้านาทีพวกเราก็มาถึงซุ้มประตูทางเข้าศูนย์วัฒนธรรมชาวไทลื้อ  ที่นี่ทุกคนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมในการเข้าเยี่ยมชมคนละ 80 หยวน 

        หลังจากผ่านซุ้มประตูเข้ามาพวกเราก็เริ่มมั่นใจว่าได้เช้าสู่เมืองไทลื้ออย่างแท้จริง  เพราะไม่ว่ามองไปทางไหนเราจะเห็นสัญลักษณ์ของนกยูงอยู่ทั่วไป  ไม่ว่าจะเป็นจั่วบ้าน  บนหลังคาก็จะมีรูปปั้นนกยูงประดับประดาเอาไว้มากมาย  ด้วยความเชื่อของความไทลื้อ ว่า “สิบสองปันนาเป็น “บ้านเกิดของนกยูง” ชาวไตถือว่านกยูงเป็นสัญลักษณ์แห่งความสุข ความมีโชคดี ความสวยและความดี 

        ในศูนย์วัฒนธรรมชาวไทลื้อแห่งนี้  จะรวมไปด้วยหมู่บ้านชาวไทลื้อ 5 แห่ง บ้านสวนมอน(สวนต้นหม่อนที่ใช้เลี้ยงไหม)  บ้านถิ่น  บ้านกาด บ้านจ้า และ บ้านแจ้ง  แต่ที่นิยมกันไปพักแบบโฮมสเตย์มีอยู่ 2 หมู่บ้าน นั่นคือ บ้านสวนมอน และ บ้านถิ่น

        ทริปนี้เราใช้บริการบ้านพักของ พี่เงิน แห่งบ้านสวนมอน  อยู่ใกล้ ๆ กับวัดบ้านสวนมอน  หรือ  “วัดมหาราชฐานสุทธาวาส”   โฮมสเตย์ที่นี่ไม่แพง  คิดคืนละ 20 หยวน/คน/คืน  ถ้าจะรับประทานอาหารเย็นด้วยก็เพิ่มอีกแค่คนละ 10 หยวนเท่านั้น

        เจ้าของบ้านพาพวกเรานำกระเป๋าไปเก็บบนบ้านเรียบร้อยแล้ว  พาแนะนำส่วนใช้สอยต่าง ๆ ของบ้าน  บ้านหลังนี้ประกอบไปด้วยผู้อยู่อาศัย 7 คน  นั่นคือ ตา ยาย พ่อ แม่ ลูก 2 คน และ หลาน 1 คน   จำนวนคนเยอะขนาดนี้ไม่ได้ทำให้รู้สึกอึดอัดเลย 

        เพราะบ้านชาวไทลื้อแต่ละหลังล้วนสร้างไว้ใหญ่โต  ตามลักษณะของบ้านไท นั่นคือตัวบ้านยกสูง  มีส่วนมีตัวบ้านส่วนพักผ่อน ห้องนอน ห้องครัว แยกออกจากร้านน้ำ ที่เป็นชานยื่นออกไปสำหรับเป็นส่วนซักล้าง  บ้านชาวไทลื้อในสมัยนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกตามสมควร  ตั้งแต่ทีวี ตู้เย็น เตาแก้ส เครื่องซักผ้า ทำให้อยู่กันอย่างสุขสบายกันได้ตามอัตภาพ

        หลังจากเก็บกระเป๋ากันเรียบร้อย  พวกเราฝ่าเปลวแดดร้อนแรงไม่แพ้แดดเมืองไทย  ตะลอนเที่ยวกันในหมู่บ้าน  อาศัยเดินตามหลังกลุ่มนักท่องเที่ยวชาวจีนไปเรื่อย ๆ เดินชมบ้านเรือนสวย ๆ  จนมาถึงศูนย์การแสดงที่จะมีการโชว์ระบำต่าง ๆ ของสิบสองปันนา 

       ช่วงบ่ายสามโมง  พวกเราจับจองที่นั่งแถวหน้า  ที่แยกออกมาจากอัฒจันทร์  บนโต๊ะมีเมนูวางเอาไว้เสร็จสรรพ  เป็นนัยว่าถ้านั่งที่พิเศษตรงนี้จะต้องเสียเงินซื้ออะไรมาทานสักอย่าง

        ไม่นานก็มีสาวเริ่มมาเสริฟน้ำผลไม้แก้วละ 7 หยวน  โต๊ะนึงนั่งกี่คนก็จะต้องซื้อน้ำให้ครบตามจำนวน  สำหรับ 7 หยวนแต่ได้นั่งหน้าขนาดนี้ถือว่าคุ้มทีเดียว 

        ไม่นานชุดการแสดงค่อย ๆ ทะยอยออกมาเรื่อย ๆ ประกอบด้วยระบำต่าง ๆ ที่สะท้อนวิถีชีวิตของชาวไทลื้อ  หนึ่งนั้นในรวมระบำนกยูงที่สะท้อนความเชื่อของชาวไทลื้อเอาไว้ด้วย  แต่ระบำที่ทำให้เราชอบใจมาก  เป็นชุดที่แสดงการอาบน้ำของสาวชาวไทลื้อ  ที่ดูสวยงามแต่ซ่อนความเซ็กซี่เอาไว้ในตัว    สาว ๆ ที่นี่สามารถมวยผมได้สวยงามโดยไม่ใช้แม้กิ๊ปติดผมสักตัว  ชอบจริง ๆ

 ;D

 :-*

       พอการแสดงจบลงนักท่องเที่ยวทะยอยกันเดินออกไปที่ลานน้ำพุ  จากนี้จะเป็นการโชว์เทศกาลสงกรานต์  สำหรับผู้ที่อยากเก็บภาพในมุมสูงจะมีอาคารสองชั้นให้ขึ้นไปนั่งข้างบนได้  แต่ต้องจ่าย 30 หยวน  เห็นแก่ความงกเราก็เลยยอมอยู่ข้างล่าง 

        หลังจากที่พิธีกรพูดถึงประเพณีสงกรานต์  มีช้างนำขบวนมาข้างหน้า  มีสาวแต่งชุดรำนกเดินตามหลัง  และสาวไทกางจ้องเดินตามเป็นขบวน  พอเดินครบรอบพิธีกรก็ให้สัญญานสาดน้ำ  แล้วสงครามเปียกก็เริ่มขึ้นในนาทีนั้นเอง

        กระสุนน้ำถูกสาดเข้าใส่กัน  ทั้งนักท่องเที่ยว และ เจ้าหน้าที่ในศูนย์ ฯ สาว ๆ แต่งชุดไทลื้อออกมาเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน  แถมอากาศร้อน ๆ อย่างนี้  พี่โบ้ทอย่ารอช้าลงไปเล่นน้ำกะเค้าเลย 

        พี่โบ้ทก็อิดเอื้อนเขินสาว ๆ ไม่ยอมไปสักที “พี่โบ้ท .. พี่นั่งรถมาเป็นพัน ๆ กิโล  นึกถึงโค้งเป็นร้อยเป็นพันที่เราผ่านมา พี่จะมายืนดูเค้าอยู่เนี่ยนะ”  ได้ผล .. พี่โบ้ทนึกถึงการเดินทางยาวไกล  เลยยอมลงไปเล่นน้ำกับสาว ๆ ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง  สนุกสนานกันไปตามระเบียบ

        ถ้านี่เป็นสงคราม  มันก็เป็นสงครามที่ต่อสู้กับความร้อนของอากาศ  สงครามที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เปียกปอนไปด้วยน้ำเย็นชื่นใจ ไม่ใช่เต็มคราบเลือดและรอยน้ำตา ถือเป็นภูมิปัญญาของคนไทแต่โบราณ  ที่สร้างความสนุกสนานได้แม้แต่ในช่วงวันที่ร้อนแล้งที่สุดแห่งปี

        วันนี้เก็บภาพประทับใจได้มากมาย  เก็บเป็นภาพไปฝากเพื่อน ๆ ที่เมืองไทย  แล้วก็เก็บเป็นความประทับใจไว้ให้อมยิ้มในวันต่อ ๆ ไป  พี่โบ้ทตัวเปียกมะล่อกมะแล่ก  พวกเราเดินกลับบ้านไปอาบน้ำท่า  ส่วนพี่เงินเจ้าของบ้าน เตรียมมื้อเย็นไว้รอท่าแล้ว

        เย็นนี้มีอาหารแบบไทลื้อ  ล้อมวงกันกินแบบไทลื้อ อาหารไม่หรูหร่า อร่อยบาดลิ้นเหมือนกินในร้านอาหารใหญ่ ๆ แต่ อิ่มท้อง  แถมอิ่มในน้ำใจที่เจ้าของต่างหยิบยื่นให้แก่พวกเรา  หลังมื้อเย็นพวกเราเรียกรถมาเดินเล่นในเมือง  โดยมีน้องฮารี่ลูกสาวเจ้าของบ้านเป็นไกด์ท้องถิ่นให้   

        คืนนี้พวกเราหลับไปเพราะเหนื่อยล้าเต็มที  มารู้สึกตัวอีกทีกลางดึกเพราะอากาศเย็น  มิน่า.. เจ้าของบ้านถึงได้เตรียมผ้าห่มให้หนาจัง

โธ่ถัง ..เฮียโบ้ท บอกไม่เล่น ๆ ๆ เอาซะกะละมังแตกเลย

ที่นอนเราคืนนี้  มีให้เลือกด้วยว่า จะนอนในห้อง หรือจะนอนโล่ง ๆ กันตรงโถงนี่เลย  พวกเราเห็นแก่ทีวีก็เลยนอนกันตรงโถงเนี่ยแหละ  กลางคืนไม่ต้องกลัวยุงค่ะ มีมุ้งกางให้ด้วย

ส่วนการกินประทับใจมากเลย  เคยดูแต่ในหนังจีนกำลังภายใน  ใครจะคิดว่าจะได้ล้อมวงกินข้าวด้วยตะเกียบแบบนี้ (หารู้ไม่ว่าวันหลังก็องตะเกียบหมดเลย คิดถึงช้อนจริง ๆ)  แถมกับข้าวอร่อยด้วยสิ  กินแกงยอดฟักทองคนเดียวเกือบหมดชามแน่ะ  มีไคแผ่นทอดแบบที่หลวงพระบางด้วย งานนี้ตากระโจมไฟ กินของเค้าเกือบหมดจานเหมือนกัน

ครั้งแรกของการจับกล้องนี่ ถ่ายมาได้ขนาดนี้
สุดยอดจริงๆ อ่ะ   ชอบมากๆ ครับ

 :o :o :o
สงกรานต์ ที่น่าสนุกจัง

อุ๊ย! พี่ๆ เช็ดน้ำลายหน่อย  ;D ;D

        เช้าตรู่วันใหม่  เราตื่นมาพร้อมกับอากาศดี ๆ  ล้างหน้าแปรงฟันแล้วออกไปเดินเก็บภาพภายในหมู่บ้าน  ที่สวนนกยูงยามเช้า  เจ้าโต้ง(ไม่รู้จะเรียกนกยูงตัวผู้ว่าไงดี) ออกมารำแพนป้อสาวแต่เช้า  เก็บภาพนกยูงรำแพน  สวยดี  นี่อาจเป็นเหตุผลที่ชาวไทลื้อเลือกนกยูงมาเป็นตัวแทนความดีงามต่าง ๆ เพราะความสวยงามและความสง่างามของมันนั่นเอง 

        สาย ๆ เดินกลับมาที่บ้านพักจิบกาแฟร้อน ๆ ที่เตรียมมาจากเมืองไทยกับขนมปังเนยที่พี่โบ้ทซื้อมาจากในเมืองเมื่อคืน  สำหรับการท่องเที่ยวในเมืองจีน  เพื่อน ๆ ที่ชอบกาแฟเตรียมกาแฟสำเร็จรูปมาได้เลย  เพราะวัฒนธรรมการดื่มชาของเมืองจีน  ทำให้ที่พักทุกที่มีน้ำร้อนเตรียมไว้ให้เสมอ  รับรองหาน้ำร้อนบ่อหน้าได้ไม่ยากเย็น

 :)

 :)

        อิ่มกาแฟแล้วเก็บกระเป๋า  โบกมือลาเจ้าของบ้านเดินทางกลับสู่เมืองเชียงรุ่ง  ทุกเช้าถนนใกล้ ๆ กับขนส่งกาหลั่นป้าจะแปรสภาพเป็นตลาด  มีชาวไทลื้อนำผักและผลไม้มาขายมากมาย  สำหรับคนที่ชอบเดินชมตลาดท้องถิ่น  มีอะไรให้ดูได้เพลิน ๆ หลายอย่าง  มีซาลาเปาอยู่เจ้าหนึ่งที่แป้งเหนียวนุ่ม  ใส้ไม่เลี่ยนเกินไป  ราคาแค่ใบละหยวนเท่านั้นเอง  ดูจากรังถึงวางซ้อนกันสูงท่วมหัว  เป็นเครื่องการันตีได้เลยว่าร้านนี้เค้าอร่อยจริง ๆ

        ราวสิบเอ็ดโมงพวกเรามาถึงขนส่งเชียงรุ่ง  ฝากกระเป๋าไว้ที่รับฝากกระเป๋ากันเรียบร้อย  ก็ออกไปเที่ยวในเมืองกันวันนี้ผู้คนขวักไขว่   มีสาว ๆ ชาวไทลื้อแต่งชุดประจำชาติออกมาเดินมากมาย  เพราะมีการแข่งเรือยาวในลำน้ำโขง  ใกล้ ๆ กับสะพานแขวนสูงใหญ่ที่เป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของเมืองเชียงรุ่งนั่นเอง 

        ไหน ๆ มาถึงนี่แล้วก็ถือโอกาสตามไปเที่ยวชมกับเขาบ้าง   เดินตามผู้คนไปเรื่อย ๆ ผ่านสระนกยูง สวนสาธารณะเล็ก ๆ กลางในเมือง  ที่มีเรือถีบให้เด็ก ๆ ได้สนุกสนาน  ส่วนผู้ใหญ่ก็ล้อมวงกันเล่นไพ่นกกระจอก  เป็นการลับสมองกันได้เพลิน ๆ ทั้งวัน 

        ในเมืองเชียงรุ่งมีรูปปั้นสัมฤทธิ์หลายแห่ง  ที่แสดงวิถีชีวิตของชาวไทลื้อ  เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเมืองนี้เชิดชูวัฒนธรรมของชาวไทลื้อเป็นอย่างมาก 

        คนจีนมากมายแห่แหนกันมาเที่ยวเพราะอยากมาลองสาดน้ำแบบไท ๆ กันดูบ้าง  อยากมาดูบ้านเรือนแบบไท  อยากเห็นสวนป่าเมืองร้อน ซึ่งมีเพียงพื้นที่ส่วนของของประเทศจีนเท่านั้น

        ที่สะพานแขวนยามนี้เนืองแน่นไปด้วยผู้คน  ฟ้าครึ้มเข้ามาเต็มที  ถ้าอยู่ที่สะพานตอนฝนตกอาจจะถูกคนจีนแบบไท ๆ เหยียบถึงตายได้  ก็เลยล่าถอยออกมา 

        วันนี้มีการจุดบั้งไฟเสียด้วย  เพิ่งรู้ว่าบั้งไฟก็มีที่นี่เหมือนกัน  ผู้คนที่นี้เยอะเหลือเกิน  ทำให้เราพลัดหลงกับพี่โบ้ทจนได้  ไม่เป็นไรอีกสองวันเจอกันที่ลี่เจียงแล้วกันนะเฮีย  ส่วนเราเว็บมอนสเตอร์ทั้งสอง  นั่งรถเมล์สู่สวนม่านทิง

        เดินเที่ยวในสวนม่านทิงได้สักพัก ฝนก็ตกลงมา เลยอดเดินเที่ยวพื้นที่ในส่วนอื่นๆ เพราะใกล้เวลาต้องไปรับเป้ที่ฝากเอาไว้ที่สถานีขนส่ง

 ;)

        รับเป้มาเสร็จก็ มุ่งหน้าสู่ร้าน ชัย ชวน ชิม เติมพลังมื้อเย็น ภาระกิจสุดท้ายของเราในจิ่งหง คือ ไปเดินเที่ยวตรงแถวๆ ลานคนเมือง

 ;)

        3ทุ่มครึ่ง ได้เวลาเดินทางไปสนามบิน กำนดเวลาบิน จิ่งหง, 景洪 - ลี่เจียง, 丽江 ของเราอยู่ที่ 5ทุ่ม แต่เครื่องdelay ไปจนถึงตี1 รอนะรอได้เพราะว่าในสนามบินมีร้านหนังสือให้ยืนดูกันเพลินๆ แต่ที่เซ็งมั่กๆคือ ควันบุหรี่ที่ฟุ้งอบอวลไปหมด กว่าจะขึ้นเครื่องได้แทบสำลัก ดีนะที่เฮียๆแกไม่อุตริสูบบนเครื่องเอาซะด้วย

        พบกันที่ลี่เจียง, 丽江 ในวันใหม่คร้าบบบ

ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [2]  
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=463.0 (http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=463.0)

เสียดาย 1

บ้านพักในกาลั่นป๋า เจ้าของบ้านมีน้ำใจมาก หลังจากเล่นสาดน้ำกลับเข้าบ้าน
ฝากให้ซักเสื้อผ้าสองสามชุด ถามราคา พี่เงินเจ้าของบ้านบอก แล้วแต่จะให้
เลยอยากจะซักซักให้หมดเป้ บังเอิญมีแค่สองสามชุด

เดินทางคราวหน้า เลียบแบบเฮียโบ้ท มั่งดีก่า ...เอาไป 2ชุดพอ ชุดเที่ยวกะชุดนอน ;D

เริ่มต้นที่ อ.เชียงของ, ไทย
รถทัวร์จาก กรุงเทพ มาถึง อ.เชียงของ [ช่วงเวลาปกติที่ไม่ใช่ช่วงเทศกาลหยุดยาว]  ประมาณ 0700น - 0730 น จะจอดให้ลงหน้าตลาด จะมีสามล้อเครื่องรออยู่แล้ว ค่าโดยสารไป ด่านต.ม.ไทย คนละ 20 บาท
ด่าน ต.ม.ไทย เปิดทำการ 0800น. ทำเรื่องขาออกเสร็จ ก็นั่งเรือข้ามแม่น้ำโขงไป ห้วยทราย, ลาว ค่าเรือคนละ 20บาท ถ้ามีสัมภาระเพิ่มอีก10 บาท
แล้วเหมารถตู้ ไปส่งที่ด่านบ่อหาน, MoHan, 莫憨, จีน ราคา 3,500 บาทต่อเที่ยว ส่วนใหญ่เป็นรถตู้ Hundai นั่งสบายๆ ก็7คน นั่งเบียดๆก็9คน ควรออกเดินทางจากห้วยทรายไม่เกิน1000น. ระยะเวลาจากห้วยทราย ถึง ด่านบ่อเต็น, Boten, 磨丁, ลาว ประมาณ 3ช.ม. ครึ่ง ทำเรื่องขาออกจากด่านบ่อเต็น, Boten, 磨丁, ลาว แล้วให้รถไปส่งต่อได้แค่ ด่านบ่อหาน, MoHan, 莫憨, จีน  ตรงนี้ต้องปรับเวลาให้เร็วขึ้นอีก 1 ช.ม.

 /// เราออกจาก ห้วยทราย, ลาว เวลา 0945น. มาถึง ด่านบ่อเต็น, ลาว เวลา 1330น. ทำเรื่องขาออกอยู่เกือบครึ่ง ช.ม.  ถึงด่านบ่อหาน, MoHan, 莫憨, จีน เวลา 1500น. [เวลาจีน] ///




แผนที่  จ.เชียงราย, ไทย
http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=155 (http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=155)
http://thai.tourismthailand.org/ajaxengine/upload/mod_map/12/img_file/img_1664286c48eb4c4cfe0aedb72cbb2062.gif (http://thai.tourismthailand.org/ajaxengine/upload/mod_map/12/img_file/img_1664286c48eb4c4cfe0aedb72cbb2062.gif)

แผนที่  อ.เชียงของ, ไทย
http://www.chiangkhong.com/map/citymap.htm (http://www.chiangkhong.com/map/citymap.htm)

แผนที่ หลวงน้ำทา, Laos
http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=280 (http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=280)


นั่งรถต่อไปเมืองหล้า,  คนละ15หยวน, 元 ไปถึงเมืองหล้า, MengLa, 勐腊 1630น. ระยะเวลาเดินทางจริงๆแค่ชั่วโมงเดียว แต่เฮียคบขับแกเทียวเข้าเทียวออก รับคนตามหมู่บ้านโน้นนี้ไปซะครึ่งชั่วโมง

แผนที่ MengLa, 勐腊, China
http://www.tripandtrek.com/map/images/mengla_china_map.swf

จากเมืองหล้า, 勐腊 ไป จิ่งหง, 景洪 ค่าตั๋ว 33 หยวน, 元 รถออก 1645น. มาถึง MengHan, GanLanBa, 2000น. ถึง จิ่งหง, 景洪 2040น. รถจะใช้สะพานทางเหนือเข้าเมืองผ่าน JingHong Passenger Bus Station มาเข้าที่ Banna Bus Station

Taxi ใน จิ่งหง ราคาสำหรับวิ่งรับส่งในเมือง 5 หยวน แต่เราไปช่วงเทศกาลสงกรานต์ [12-16 เม.ย.] ราคาปรับขึ้นเป็น 10 หยวน, ไป สนามบินจิ่งหง ราคา 30 หยวน เทศกาลอย่างนี้ 40 หยวน, 元 เดินทางราวๆ15 นาที สนามบินอยู่ห่างไปราวๆ 5 ก.ม.

รถเมล์ ใน จิ่งหง เป็นรถขนาดกลาง ขึ้นแล้วจ่าย1หยวน, 元 ให้กระเป๋ารถเมล์ [ ไม่มีตั๋ว ]ไม่มีกล่องให้ใส่เงินแบบที่คุนหมิง, แนะนำให้ซื้อแผนที่ จิ่งหง [ 5 หยวน ] มาดูเส้นทางรถเมล์จะสะดวกมาก

/// ราคาที่พักของโรงแรม2ดาว เริ่มที่ 40 หยวน, 元 แต่ช่วงเทศกาลสงกกรานต์ [12-16 เม.ย.] พุ่งพรวดเป็น 400 หยวนต่อคืน ///

ไป  MengHan, GanLanBa, ขึ้นรถที่ Banna Bus Station ซื้อตั๋วที่ช่องขายตั๋ว ราคา8หยวน ไม่มีเวลาออก ไปขึ้นคันที่เทียบท่าอยู่แล้วได้เลย คนเต็มแล้วออก ใช้เวลาราว45นาที ถึง Meng Han, รถมาจอดสุดสายที่  MengHan Passenger Bus Station จากที่นี่นั่งสามล้อเครื่องไป ไตซื่อหยวน, 傣族园 คนละ2หยวน [ เดินไกล หน้าร้อนทรมานตัวเองเปล่าๆ ]


แผนที่ JingHong, 景洪, Xishuangbanna, 西双版纳, China
http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=110 (http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=110)

แผนที่ MengHan, GanLanBa, China
http://www.tripandtrek.com/map/images/GanLanBa_Map_011.swf
/// มาจากไหนก็แล้วแต่เมื่อถึง Meng Han, GanLanBa, แล้ว เอาเป็นว่าเริ่มต้นจาก MengHan Passenger Bus Station [ สัญลักษณ์ Bus Station ในแผนที่ของจีนมีรูปแบบคล้ายๆกับ โลโก้รถBenz หรือว่ารอยเท้านกพิราบหว่า??? ] เมื่อเดินออกมาจากสถานีแล้วให้เลี้ยวขวา เดินตรงมาสุดทางแยกแล้วเลี้ยวซ้ายเดินตรงไปจนถึงประตูทางเข้า ไตซื่อหยวน, 傣族园 [ภาพด้านล่าง] จ่ายค่าบัตรผ่านประตู 80หยวน แนะนำว่านั่งสามล้อเครื่องไปดีกว่า ///

แผนที่ จีน, China
http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=313 (http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=313)
http://geology.com/world/china-map.gif (http://geology.com/world/china-map.gif)

น้ำผึ้งพระจันทร์ที่เมืองจีนหวานมะ  ;D ;D ;D

ขอบคุณครับ ๆ ;D