|
หัวข้อ: ความมหัศจรรย์..เมื่อวัยเยาว์ เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ พฤศจิกายน 24, 2007, 08:46:52 PM ผ่านไปทำกิจธุระแถวๆปราสาทหินเขาพนมรุ้งมา..พบดงเจ้านี้ออกดอกดารดื่น..สะดุดตานัก...ตอนเด็กๆไม่ใคร่ได้สนใจดอกของเขา........แต่สิ่งที่เราสนใจยิ่งนักคือใบของเขา...ที่บ้านเราอยู่ไกล้ทะเลดินในสวนมีทรายปนพบเจ้านี่ขึ้นอยู่เป็นกลุ่มๆ....พ่อบอกเราว่า..ใบเจ้านี้ถ้าคว่ำจะตายถ้าหงายจะออกต้นใหม่มา...เรียกชื่อว่าต้น..**คว่ำตายหงายเป็น**
หัวข้อ: Re: ความมหัศจรรย์..เมื่อวัยเยาว์ เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ พฤศจิกายน 24, 2007, 08:52:33 PM ตอนเรียนหนังสือสมัยประถม...ในหนังสือเรียนพวกเรา..ส่วนมากจะนำใบของต้นคว่ำตายหงายเป็นมาสอดใว้...
นานหลายวันจนใบเริ่มแห้ง ..และแล้ว..สิ่งที่พวกเราเฝ้ารอความมหัศจรรย์ที่หวังก็เริ่มเผยแย้ม ต้นใบเล็กเริ่มแตกยอดออกมาจากใบที่เริ่มแห้ง...ให้เราเห็นเป็นชวิตใหม่ที่เกิดมาแทนชวิตเก่าที่กำลังจะดับสูญไป... หัวข้อ: Re: ความมหัศจรรย์..เมื่อวัยเยาว์ เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ พฤศจิกายน 24, 2007, 08:59:21 PM พวกเราพากันนำต้นอ่อนเล็กลงดินแล้วเฝ้าดูการเติบโต เฝ้าทำนุบำรุงแข่งขันกันว่าของใครจะรอดแตกใบให้เราได้นำมาใส่ในหนังสือเล่นกันอีก............................ความเป็นจริง...ใบคว่ำตายหงายเป็นจำนวนไม่น้อยถูกพับทับแห้งคาหนังสื่อเพราะผู้เอาไปทับลืมดู.......
หัวข้อ: Re: ความมหัศจรรย์..เมื่อวัยเยาว์ เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ พฤศจิกายน 24, 2007, 09:03:50 PM ยามเติมโตจนบัดนี้.........ทุกคราเมื่อพบเห็นเจ้าต้นควาตายหงายเป็น....ความรู้สึกสุขนี้ยามอิ่มเอมให้รู้สึกทุกครา...ช่างเป็นของเล่นของเด็กบ้านนอกอย่างเราๆๆได้ภูมิใจอย่างจริงแท้เมื่อนำมาเทียบเปรียบกับของเล่นหรือการเล่นของเด็กยุคปัจจุบัน..............
หัวข้อ: Re: ความมหัศจรรย์..เมื่อวัยเยาว์ เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ พฤศจิกายน 24, 2007, 09:08:09 PM มัวแต่ตะลึงเพลิดกับดอกแดงๆที่ละลานตา...จนไม่ได้เก็บรูปใบมาแม้แต่รูปเดียว....
................................................................................................ ...บ้านเพื่อนๆละ เรียกเจ้าใบหนาๆเขียวๆนี้ว่าต้นอะไร...กันบ้างนะ ..... (อีกอย่างใบเจ้านี่เด็กผู้หญิงชอบเอามาตำเล่นขายของ) หัวข้อ: Re: ความมหัศจรรย์..เมื่อวัยเยาว์ เริ่มหัวข้อโดย: G-girl ที่ พฤศจิกายน 26, 2007, 09:34:00 AM :o :o :o
เพิ่งเคยเห็นดอกมันจริงจังเป็นครั้งแรกค่ะ :o :o สวย สวย หัวข้อ: Re: ความมหัศจรรย์..เมื่อวัยเยาว์ เริ่มหัวข้อโดย: หมาน้อย ที่ พฤศจิกายน 29, 2007, 10:37:02 AM ใช่ๆ ใบคว่ำตายหงายเป็นเป็นของเล่นเด็กบ้านนอกอย่างเราจริงๆเน๊อะ (เราก็เด็กบ้านนอกนะ เห่อ เห่อ ;) )
แต่เพิ่งจะเห็นดอกเป็นครั้งแรกเหมือนกัน แหะ แหะ :P สวยจัง หัวข้อ: Re: ความมหัศจรรย์..เมื่อวัยเยาว์ เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ ธันวาคม 01, 2007, 08:35:26 AM ชื่อ : คว่ำตายหงายเป็น
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Kalanchoe pinnata (Lamk.) Pers. วงศ์ : CRASSULACEAE ชื่ออื่น : มะตบ, ล็อบแล็บ, ลบลับ, ลุมลัง (เหนือ); กระลำเพาะ, ต้นตายใบเป็น, นิรพัตร, เบญจฉัตร (กลาง); กะเร (ชลบุรี, ใต้); กาลำ (ตราด); แข็งโพะ, โพะเพะ (นครราชสีมา); ต้นตายในเป็น (จันทบุรี); เพรอะแพระ (ประจวบคีรีขันธ์); ยาเท้า (ตะวันออกเฉียงเหนือ); ส้มเช้า (ประจวบคีรีขันธ์, สุราษฎร์ธานี, ตรัง) ไม้ล้มลุก ลำต้นตั้งตรง ไม่แตกกิ่งก้าน สูงได้ถึง 1.5 เมตร ส่วนที่ยังอ่อนอยู่ของลำต้นมีข้อโป่งพองสีเขียวและแถบสีม่วงเข้ม ใบประกอบ มีใบย่อย 3 ใบ บางครั้งเป็นใบประกอบแบบขนนกมีใบย่อย 5 ใบ ใบย่อยรูปวงรีแกมขอบขนาน กว้าง 2.5 - 5 ซม. ยาว 5 - 15 ซม. ขอบใบหยักโค้ง หนา ฉ่ำน้ำ สีม่วง ดอกช่อ ออกที่ปลายกิ่ง ดอกย่อยจำนวนมาก กลีบดอกด้านล่างสีเขียว ด้านบนสีแดง ผลแห้ง แตกตะเข็งเดียว มีกลีบเลี้ยงและกลีบดอกหุ้ม เมล็ดรูปกระสวยแกมขอบขนาน ยาพื้นบ้านล้านนาใช้ ใบตำพอก รักษาแผลมีดบาดห้ามเลือด ชาวเขาเผ่าแม้วใช้ผสมสมุนไพรตำรับที่ 43 ต้มอบไอน้ำบำรุงกำลังสำหรับคนติดฝิ่น ชาวเขาเผ่าอีก้อ แม้ว เย้าใช้ ใบ ทั้งต้น ต้มน้ำดื่ม ช่วยให้คลอดง่าย ตำพอกหรือทา แก้ปวดกระดูก กระดูกหัก แผลไฟไหม้ ตำรายาไทยใช้ ใบ ตำคั้นน้ำดื่ม แก้บิด ท้องร่วง อหิวาตกโรค นิ่ว ขับปัสสาวะ ตำพอก แก้ปวดอักเสบ ฟกบวม รักษาฝี ถอนพิษ น้ำคั้นใบ ผสมการบูร ทาถูนวด แก้เคล็ด ขัดยอก แพลง กล้ามเนื้ออักเสบ ช่วยให้เลือดไหลเวียนดี สารสกัดใบมีฤทธิ์ยับยั้งการแบ่งตัวของเซลล์เม็ดเลือดขาวบางชนิด ............. จากกระทู้ http://www.tripandtrek.com/webboard3/show.php?Category=&No=122 |