TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง

“ดอยสูงเท่าใด ไม่เกินหัวเข่า”   คติคำสอนของชาวกะเหรี่ยงที่เราเคยได้ยินจากเนื้อเพลงเมื่อหลายปีก่อน  เมื่อใดที่มีโอกาสก้าวย่างไปบนดอยสูง  เมื่อความเหนื่อยล้าเกาะกินแข้งขาและแรงใจ  คติคำสอนนี้ก็มักจะก้องมาในห้วงความคิดเสมอ   ไม่ว่าดอยสูงมากน้อยเพียงใด  ขึ้นชื่อว่า "ดอย" เดินขึ้นก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา  แต่ไม่ว่าอย่างไร  เมื่อสองเท้าพาเราก้าวสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็ไม่มีดอยใดสูงเกินหัวเข่าของเราอีกต่อไป

บนเส้นทางสู่ยอดเขาคินาบาลู  แม้ไม่สูงชันยาวไกลไปกว่าภูเขาหลายลูกในเมืองไทย  แต่เพราะการเดินบนที่สูงเหนือระดับน้ำทะเลกว่าสี่พันเมตร  ในสภาพความกดอากาศต่ำและออกซิเจนเบาบาง  แม้ย่างเพียงไม่กี่ก้าวกับน้ำหนักกระเป๋ากล้องที่คุ้นชินก็ทำให้เหนื่อยได้แทบขาดใจ  ในบางครั้งสภาพอากาศก็ไม่อำนวยฝนที่พรำสายในระหว่างเดินทางก็ทำให้การเดินทางยากลำบากขึ้นกว่าเดิม 

แต่ในย่างก้าวที่เหน็ดเหนื่อยนั้น  กลับพาเราเข้าไปพบพานกับความสวยงามอัศจรรย์ของพันธุ์ไม้ในป่าฝน  และ พันธุ์ไม้บนที่สูงที่แปลกตามากมาย  ยิ่งบนยอดเขาหินแกรนิตสูงชันนั้น  ก็พาให้พวกเราไปยืนอยู่ ณ จุดสูงสุดสมญา “ หลังคาเอเชียอาคเนย์ ”  ได้ดื่มดำกับทิวทัศน์กว้างไกล 360 องศา  ที่งดงามหาที่ใดมาเปรียบ  ณ ที่แห่งนี้จึงไม่ มีอะไรมาบรรยายได้ดีเกินกว่า “ ที่ ๆ พาให้นรกและสรวงสวรรค์มาพบกัน ”


กระทู้ที่เกี่ยวข้อง

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน สวัสดีคินาบาลู - Poring hotspring
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2221.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน Laban Rata ฉันมาแล้ว
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2223.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน พิชิตคินาบาลู
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2225.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน ลาก่อนคินาบาลู
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2226.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met  ตอน ตามหาหม้อข้าวหม้อแกงลิงแห่งเมอซิเลา
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2229.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน ลิงจมูกยาว Proboscis ฝรั่งแก่บนเกาะบอเนียว
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2230.0




วันอังคารที่ 16 สิงหาคม 2554

เจ็ดโมงเช้าวันนี้คุณฮาลิมมารับพวกเราตามนัดหมายเพื่อพาไปทานอาหารเช้า  จากนั้นก็พาพวกเราไปส่งที่ตลาดฟิลิบปินส์  ตลาดขายของที่ระลึกและสินค้าหัตถกรรมมากมาย  สินค้าที่นี่จะบอกผ่านค่อนข้างเยอะทีเดียว  เรียกได้ว่าต่อราคากันได้ครึ่งต่อครึ่ง  หรือแม่ค้าอาจจะชิงลดราคาให้กันครึ่ง ๆ ก่อนที่เราจะออกปากต่อราคาเสียอีก  สำหรับเสื้อยืดที่ระลึกที่นี่ราคาไม่ถูกนัก  หากมีเวลาหาซื้อได้ที่ Night market ก็ควรจะลองต่อราคาและซื้อที่นั่นจะถูกกว่ามาก  ส่วนสิ้นค้าที่ระลึกและไม้แกะสลักที่นี่จะมีให้เลือกหลายและราคาถูกว่าที่นาบาลู

เมื่อได้ของฝากติดไม้ติดมือกันแล้ว  พวกเราก็มุ่งหน้าสู่สวนสัตว์ Lokkawi Zoo   เพื่อชม Proboscis Monkey หรือลิงจมูกยาวที่พบได้เพียงบนเกาะBorneoเท่านั้น    เมื่อถึงสวนสัตว์พวกเราตีตั๋วรถรางที่จะนำชมทั่วสวนสัตว์  ได้แก่สวนช้าง  สวนนก  กวาง  อุรังอุตัง  และ ไฮไลท์ที่นี่ก็คงหนีไม่พ้นเจ้า Proboscis monkey นั่นเอง  สำหรับเจ้าลิงจมูกยาวนั้น  ได้ชื่อมาจากลิงเพศผู้ที่โตเต็มที่แล้วจะมีจมูกยาวมากผิดปกติ    และส่วนของจมูกจะมีเพียงส่วนของเนื้อเยื่อไม่มีกระดูก ทำให้ส่ายไปมาหรือดึงให้ยืดได้  คาดว่าจมูกนั้นทำให้สามารถส่งเสียงร้องได้ดังที่สุด  และ เป็นจุดดึงดูตัวเมียได้ดีที่สุด  และที่น่าแปลกใจอีกอย่างคืออวัยวะเพศของลิงตัวผู้จะเพื่อพร้อมผสมพันธุ์ได้ตลอดเวลา  เจ้าลิงตัวผู้นี้จะมีขนาดของท้องที่ใหญ่มาก  ชอบนั่งและทำอะไรเชื่องช้าท่าทางคล้ายกับฝรั่งแก่ ๆ ไม่มีผิด  จนคนพื้นเมืองได้เปรียบเทียบเจ้าลิงจมูกยาวกับชาวดัชต์แก่ ๆ ที่พบครั้งแรกในยุคล่าอาณานิคม 

สำหรับลิงตัวเมียและลูกลิงที่ยังไม่โตเต็มวัย  จมูกจะเล็กและแหลมเชิดน่ารักไม่เบา   ที่สำคัญลิงจมูกยาวสามารถว่ายน้ำได้คล่องแคล่วเพราะเป็นลิงที่พบได้ในพื้นที่ชุ่มน้ำใกล้แหล่งน้ำนั่นเอง  ถ่ายภาพเจ้าลิงจมูกยาวเพลินจนไม่อยากไปไหน  ธรรมชาติช่างสรรสร้างสิ่งมีชีวิตที่น่าทึ่งไว้มากมายเสียจริง

ใกล้ ๆ กรงลิงจมูกยาวมีสวนรวมพันธุ์ไม้  ที่โดดเด่นก็คงเป็นเจ้าหม้อข้าวหม้อแกงลิง    ที่รวมมาไว้ให้ชมกันหลายชนิด  นอกจากนี้ยังมีสวนเฟิร์น  กล้วยไม้ และ สับปะรดสีไว้ให้ชมอีกด้วย  ถึงแม้ว่าสวนสัตว์แห่งนี้จะมีขนาดไม่ใหญ่มาก  แต่เพียงแค่การได้มาชมลิงจมูกยาว และ สวนรวมพันธุ์ไม้ที่นี่ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว

บ่ายพวกเราอำลาโคตาคินาบาลู  กลับไปต่อเครื่องที่กัวลาลัมเปอร์  พวกเรามีเรื่องเล่าและประสบการณ์ใหม่ ๆ  ในธรรมชาติที่สวยงามแลกเปลี่ยนพูดคุยกันตลอดเวลา  ไว้ปีหน้าฟ้าใหม่จะกลับไปพิชิตยอด Low’s peak แห่งคินาบาลูกันอีกแน่นอน

สรุปการเดินทาง

- ถึงแม้การเดินทางครั้งนี้พวกเราจะไปถึงยอดสูงสุดที่ Low’s peak เพียง 2 คน  และ อีก 3 คนสามารถพิชิต กม. 8 ได้  แต่มีพวกเราหนึ่งคนที่โดน High altitude sickness เล่นงาน  จนไม่สามารถจะลุกจากเตียงเพื่อพิชิตคินาบาลูได้   แต่ก็มีความสุขมากค่ะ
- เป็นความโชคดีบนความโชคร้ายหลายประการ  ครั้งแรกเราจองที่พักบนเขาวันที่ 12 ไม่ได้ต้องเลื่อนมาอีกหนึ่งวัน  แต่ทำให้พวกเราได้พบกับสภาพอากาศที่ดีกว่า
- คุณไกด์ตามคิวของพวกเราไม่มา  เลยต้องจัด Mr. Fabius มาแทน  ทำให้เราได้เจอไกด์ที่ใจดี และ ดูแลพวกเราดีสุด ๆ
-และขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่ทำให้ทริปนี้จบลงอย่างสมบูรณ์สวยงาม  ไว้เจอกันใหม่ค่ะ




ไปตามหาลิงจมูกยาวกับพวกเราค่ะ

ลืมมื้อเช้าก่อนไปหาลิง อิ ๆ

เจอแล้วอยู่ใต้หลังคาโน้น

ลิงตัวเมียจมูกจะเล็กกว่า  เหมือนกับลูกลิงตัวผู้ตอนเด็ก ๆ

เจ้าลิงตัวผู้เชื่องช้า อุ้ยอ้าย   ยืนดูเพลิน ๆ เหมือนดูคนแก่นั่งทำอะไรช้า ๆ บ่นพึมพำกับตัวเอง

สงสัยคุณตาจะเป็นหวัด (คิดว่าเป็นน้ำลายมากกว่าค่ะ ถ่ายตอนคุณตาแกนั่งกินใบกระถิน)

เพลินเหมือนตอนไปเ้ฝ้าดู ช่วงช่วง กับ หลินฮุ่ย เมื่อก่อน

ลิงจมูกยาวชอบว่ายน้ำด้วยค่ะ  เพราะเป็นลิงที่พบในพื้นที่ชุ่มน้ำ หรือ wet land

เพราะอย่างนี้ใช่ไหมถึงมีคำว่า "ซนเหมือนลิง"

ระหว่างที่ยืนดูเจ้าลิงจมูกยาว  จะคิดถึงสองตัวนี้ตลอดเลย  Dobby และ Kreacher

อีกดาวเด่นแห่งบอเนียวก็คือลิงอุรังอุตัง  ตามภาษามาเลย์ Urang หมายถึง คน  ส่วน Utang หมายถึง ป่า    ดังนั้นอุรังอุตัง ก็คือคนป่านั่นเอง

เจ้าตัวนี้กวนนิด ๆ พอเรายกกล้องขึ้นถ่ายภาพ  พวกยกมือมาปิดหน้าซะงั้น

เจ้าลูกลิงเล่นซน  กะ อีกตัวที่ไปอยู่บนหอคอยโน่น

กระทิงเขาแปลก

และบรรดาสัตว์ต่าง ๆ

ไปเดินเที่ยว Botanical garden กันค่ะ

ที่ทำพวกเรากรี๊ดกร๊าดกันได้ ก็หม้อข้าวหม้อแกงลิงนี่แหละค่ะ  มีอีกหลายชนิดที่ไม่ได้เจอที่เมอซิเลา

เจ้านี่ปากสวยมาก

ไม่รู้ทำไม เจอเจ้านี่แล้วดันไปคิดถึงบ๊ะจ่าง

พันธุ์นี้จิ๋วจริง

ขอบปากและรูปร่างสวยมาก 

อำลาโคตาคินาบาลู  ด้วยหาก Tunjung Aru  หรือ หาดสนค่ะ   ตัวเมืองโคตาคินาบาลูมองจากเครื่องบิน และ หมู่เกาะมานูกัน