พิมพ์หน้านี้ - Finding Loma ตอน โลมาสีชมพู...รอด้วยยยย

ทริปหัวใจเดินทาง # ภาคพิเศษ [22] : Finding Loma [2]

เรื่อง : Joyful ภาพโดย : Joyful , กระโจมไฟ

ทริปหัวใจเดินทาง # ภาคพิเศษ [22] : Finding Loma ตอน หาดขนอม-หมู่เกาะทะเลใต้
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=1739.0

เช้าวันใหม่ตื่นแต่เช้าตรู่เพราะนัดเรือไว้เจ็ดโมงเช้า แวะร้านน้ำชาหน้าตลาด กินข้าวเหนียวสังขยา และ ข้าวเหนียวเหลืองหน้ากุ้ง อิ่มท้องสบาย ๆ แบบชาวปักษ์ใต้ แล้วควบมอเตอร์ไซค์สู่แหลมประทับ จุดลงเรือชมปลาโลมา ที่ได้ชื่อแหลมประทับนั้น ตามตำนานว่าพระเจ้าตากสินมหาราช ได้แวะประทับที่แหลมแห่งนี้ ระหว่างยกทัพมาตีเมืองนครศรีธรรมราช

ปัจจุบันบ้านแหลมประทับเป็นหมู่บ้านประมงพื้นบ้าน มีการลงอวนหาปลา และ ใช้ชีวิตกันอย่างพอเพียง นอกจากนี้ยังตั้งชมรมท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์บ้านแหลมประทับ เพื่อจัดการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มีโปรแกรมล่องเรือชมปลาโลมาสีชมพู ดำน้ำตื้นชมปะการัง และโฮมสเตย์ร่วมกินอยู่ศึกษาวิถีประมงชายฝั่งพื้นบ้าน

ที่ท่าเรือแหลมประทับเช้านี้ชาวบ้านนั่งเรียงรายแกะปลาจากอวนที่เพิ่งกู้มาเมื่อเช้า ในอวนก็จะมีปลามากมายหลากหลาย รวมทั้งกุ้ง กั้ง ปู ทำให้เรารู้ว่าทะเลเป็นแหล่งอาหารที่หลากหลายจริง ๆ

สำหรับการจัดการนำเที่ยวทางชมรมจะจัดการลำดับการวิ่งเรือนำเที่ยวไว้เรียบร้อย ไม่ต้องแย่งนักท่องเที่ยวกันให้วุ่นวาย เช้านี้ป้าหม่อม ลุงเสริฐ มารอรับพวกเราตามนัดหมาย เรือหางยาวที่ใช้สำหรับการทำประมงแต่เดิม ถูกดัดแปลงใส่หลังคากันแดดชั่วคราว พาเรามุ่งหน้าสู่ท้องทะเล มีปลาตัวขาว ๆ กระโดดขึ้นผิวน้ำเพราะตกใจอยู่เป็นระยะ

ป้าหม่อมบอกว่าปลาชนิดนี้แหละที่มักจะติดอวน แล้วก็ขายไปทำปลากรอบที่มาให้กระป๋อง
ระหว่างล่องเรือทั้งลุงและป้าสอดส่ายสายตาหาฝูงโลมา

ป้าเล่าว่าปกติมักจะเจอโลมาในอ่าว เจอใต้ตั้งแต่อ่าวที่ท่าเรือแหลมประทับ เรื่อยไปถึงท่าเรือดอนสักโน่นเลย ระหว่างทางป้าก็จะชี้ชวนชมชายหาดบ้าง ภูเขาบ้าง พลางเล่าประวัติที่มาให้ฟังอย่างน่าสนใจ ทำให้นังเรือเพลิน ๆ ไปได้ไม่น่าเบื่อ เช้า ๆ อย่างนี้ทะเลเรียบไม่มีคลื่น แถมลมเย็น ๆ เป็นใจ มองไปทางไหนก็สดชื่นไปหมด

“ใครมาดูโลมา ป้าก็อยากให้เค้าเจอกันทุกคน ถ้าไม่เจอป้าก็ไม่สบายใจ” ป้าหม่อมบอก โดยไม่ละสายตาจากท้องทะเล

“แต่มันก็ของธรรมชาติก็ไม่รู้จะทำยังไง” ป้าพูดต่อ

“ไม่เป็นไรป้า ไม่เจอก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเจอก็ดีนะ” เราพูดพลางอมยิ้มเย้าป้า

“โน่นเขาพับผ้า” ป้าหม่อมชี้ให้ดูภูเขาด้านซ้ายมือ ซึ่งมีชั้นหินทับซ้อนกันหลายชั้นแปลกตา อย่างที่ฝรั่งเรียกว่า Pancake rock แต่ที่นี่ผูกไว้กับตำนานตาม่องล่าย และ ยายรำพึง นิทานปรำปราของชาวเล

เราอ้อมเกาะลูกใหญ่ออกมา ผ่านแนวผาที่มีนกรังแอ่นทำรัง แต่นกนางแอ่นที่นี่ทำรังด้วยเศษหญ้า ไม่ได้ทำรังขาว ๆ จากน้ำลายของมัน จนมาถึงอ่านเตล็ดด้านหน้า ที่เรียกว่าหน้าถ้ำ มีชาวประมงกับกู้อวนอย่างขมักเขม้น ลุงเลยพาเรือเข้าไปใกล้ ๆ

“เฮ๊นโลมาม๊าย” ป้าหม่อมตะโกนถาม (กรุณาอ่านด้วยสำเนียงใต้ จะได้บรรยากาศมาก)

“ม๊ายเฮ๊นที สองวันแล่ว” พี่ชาวประมงตะโกนตอบ มาถึงตรงนี้เราก็ทำใจแล้วว่าโอกาสเจอคงน้อยเต็มที ของธรรมชาติก็แบบนี้แหละ ลุงเสริฐพาเรือบ่ายหน้าสู่อ่าวเตล็ดด้านใน

“มาแล้วป้าก็อยากให้เจอ” ป้าหม่อมทำเสียงเศร้า ๆ

“ไม่เป็นไรป้า ไม่เจอก็ไว้มาใหม่” เราให้กำลังใจป้า

“โน่น ๆ ๆ โลมาอยู่ในอ่าวโน้น กำลังกินปลา” ป้าหม่อมตะโกนเสียงดัง พร้อมชี้เข้าไปในอ่าว พวกเรามองตามแต่ยังไม่เห็นอะไร เพราะจากจุดที่เรืออยู่ไปถึงอ่าว น่าจะกินระยะทางสัก 300 เมตรเป็นอย่างน้อย

“นั่นไง ๆ กำลังกินปลากันสนุกเลย ” คราวนี้พวกเรามองเห็นแล้ว โลมากำลังไล่ต้อนกินฝูงปลา ทำเอาคลื่นน้ำกระจายอยู่หลายจุด

ลุงเสริฐมุ่งหน้าเข้าสู่อ่าว เราคว้าหน้ากาก และ ตีนกบมาสวมเตรียมตัวไว้ เมื่อห่างจากจุดที่โลมาหากินอยู่ไม่ถึงร้อยเมตร เราบอกให้ลุงหยุดเรือ แล้วขอลงเรือจากจุดนั้น แล้วความฝันที่จะได้ว่ายน้ำกะโลมาก็มาถึงแล้ว

เมื่อลงไปอยู่ในน้ำความจริงเริ่มปรากฎ น้ำขุ่นมากขนาดที่มองเห็นได้แค่มือตัวเอง จากคนที่ไม่เคยกลัวทะเลเริ่มไม่มั่นใจซะงั้น แต่ด้วยความอยากก็พยายามเตะขาเข้าสู่ทิศทางของฝูงโลมา

“อยู่ทางนั้น ๆ ” ป้าตะโกน เราเง้ยหน้าขึ้นจากผิวน้ำ เห็นครีบหลังโลมาขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ห่างไปเพียงไม่กี่เมตร ทำให้ต้องเร่งตีขาให้เร็วขึ้นอีก

“ไปทางซ้าย ๆ ๆ” เสียงกระโจมไฟตะโกนบอก พอเงยหน้าขึ้นก็ทันเห็นโลมาสีชมพู โจนขึ้นจากผิวน้ำพอดี

เราว่ายน้ำตามโลมาในระยะห่าง ๆ อยู่นาน จนเริ่มหมดแรงเลยว่ากลับไปที่เรือ ไม่รู้อุปทานหรือเปล่า แต่ระหว่างที่อยู่ในน้ำ เราได้ยินเสียงโลมาคุยกันดังลั่นไปหมด แถมยังรู้สึกว่ามีอะไรลื่น ๆ มาไถแขนซ้ายอยู่สองครั้งเสียด้วยสิ

กลับขึ้นมานั่งหอบแฮ่ก ๆ บนเรือ มองฝูงโลมาที่ลิงโลดต้อนฝูงปลา แล้วผลัดกันเข้าไปกินเหมือนที่เคยเห็นในสารคดี ไม่คิดว่าชีวิตนึงจะได้เห็นภาพแบบนี้ด้วยตาตัวเอง ดูโลมาแต่ละตัวสดชื่นเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

หลายครั้งที่โลมาเฉียดเข้ามาใกล้เรือ เราก็ได้แต่กรี๊ดกร๊าดอยู่อย่างนั้น จนหายเหนื่อยก็กลับลงสู่ทะเลอีกครั้ง ตีขาไปไม่เท่าไหร่ เจ้าโลมากระโจนขึ้นจากผิวน้ำ ยังกับโชว์ปลาโลมา ทำเอาเรากรี๊ดเสียงหลง ไม่ทันขาดเสียงเจ้าโลมาอีกตัวก็กระโดดขึ้นสูงกว่าตัวแรกเสียอีก ไม่ต้องสงสัยว่าหนนี้เราจะกรี๊ดดังขนาดไหน

แล้วภารกิจว่ายน้ำตามตูดโลมา(ห่าง ๆ) ก็ถูกขัดจังหวะจากเรือนำเที่ยวอีกสองลำ เพราะหลังจากเรือสองลำเข้ามาจอดไม่นาน โลมาก็ผละจากอ่าวมุ่งหน้าสู่ทะเลเปิด หนึ่งในสองลำนั้นติดเครื่องตามฝูงโลมาออกไป

เรากลับขึ้นเรือแล้วภาวนาให้โลมากลับเข้ามาในอ่าว สักพักเมื่อโลมาไม่กลับมาลุงตัดสินใจพาเรือออกไป ตอนนี้เราเห็นโลมาเข้ามาใกล้เรือมาก ดูเหมือนนอกจากพวกเราแล้ว เจ้าโลมาก็คงอยากจะดูไม่น้อยว่านี่ใครหนอที่ตามมาดูพวกมันอยู่บ่อย ๆ แล้วโลมาก็พาฝูงออกไปไกลมากขึ้นทุกที สงสัยจะไปถึงท่าเรือดอนสักโน่นแน่แล้ว

เราจึงบอกลาเจ้าโลมาน้อย ไว้คราวหน้าจะมาใหม่นะ

ลุงเสริฐพาเรือตัดเข้าอ่าวด้านในที่เรียกว่าในถ้ำ ที่นี่มีป่าโกงกางและบ้านหลายหลัง ที่ชาวประมงมาสร้างกระชังปลาไว้ที่นี่ เมื่อได้ปลาสด ๆ เป็น ๆ ก็จะมาเลี้ยงไว้ในกระชัง ก่อนจะนำไปขายทีหลัง ถัดไปมีอ่าวที่มีหญ้าทะเลขึ้นอยู่เต็ม ป้าบอกว่าเป็นหญ้าที่พะยูนชอบกิน

ไม่นานเรือก็มาจอดที่เกาะนุ้ยใน เกาะเล็ก ๆ กลางอ่าว ซึ่งเวลานี้น้ำลงจนมองเห็นหาดทรายทอดยาว
“นี่ไงบ่อน้ำจืด” ป้าหม่อมชี้ไปยังหลุมน้ำเล็ก ๆ ซึ่งจะมองเห็นได้เฉพาะเวลาที่น้ำลงเท่านั้น

“ลองชิมดูก็ได้ น้ำจืดจริง ๆ ที่นี่แหละที่หลวงปู่ทวดท่านมาเหยียบน้ำทะเลเอาไว้” ตำนานหลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืดมาจากนี่เองหรือนี่ เราลองชิมน้ำดูน้ำไม่จืดสนิท กร่อย ๆ ป้าบอกว่าถ้าฝนชุก ๆ น้ำจะจืดสนิททีเดียว เพราะบ่อน้ำแห่งนี้เป็นเกิดจากตาน้ำผุด

“ขึ้นไปไหว้หลวงปู่ทวดได้ อยู่ข้างบนเกาะ” ป้าหม่อมชี้ไปยังบันไดด้านหลังก้อนหินใหญ่ พวกเราจึงขึ้นไปไหว้รูปหล่อขนาดใหญ่กว่าองค์จริงเล็กน้อยของหลวงปู่ทวด ซึ่งมีดอกไม้และของไหว้วางไว้แน่นขนัด

นอกจากนั้นยังมีตู้กระจกใส่เงินบริจาคเอาไว้กว่าครึ่ง ซึ่งคะเนด้วยตาคงไม่ต่ำกว่าห้าพันบาท หากไม่เพราะหลวงปู่ทวดศักดิ์สิทธิ์มาก นั่นคงหมายถึงชาวบ้านแถวนี้จิตใจดี ไม่ขี้ลักขี้ขโมย กล่องเงินบริจาคบนเกาะนี้ถึงยังอยู่อย่างดี

เก้าโมงเศษแล้ว แดดเริ่มแผดกล้า ลุงเสริฐพาเรือบ่ายหน้ากลับสู่ท่าเรือแหลมประทับ ฝูงปลายังคงกระโดดให้เห็นตลอดทาง เพราะธรรมชาติยังสมบูรณ์อย่างนี้ เมื่อทะเลสมบูรณ์ก็มีปลาเล็กปลาน้อย เมื่อมีปลาก็มีอาหารโลมา ถ้าวัฎจักรยังเป็นแบบนี้ก็จะยังมีโลมาคู่ทะเลไทย นั่นแปลว่าทะเลจะยังสะอาดและสมบูรณ์พอที่ชาวประมงจะเลี้ยงปากท้อง และ ชาวเราก็จะมีอาหารทะเลกินกันต่อไป

เรือกลับมาเทียบท่า พวกเราเก็บสัมภาระขึ้นจากเรือ ลุงที่กำลังแกะปลาจากอวนถามว่าเจอโลมาไหม เราบอกว่าเจอสิกำลังกินกันเพลิน แถมยังกระโดดโชว์ตัวให้ดูกันอีก

“เค้าวิจัยกันว่าเวลาโลมาอารมณ์ดีมันจะกระโดด” ลุงบอกด้วยน้ำเสียงสดใส อย่าว่าแต่โลมาอารมณ์ดีเลย เราเองก็อารมณืดีขนาดหุบยิ้มไม่ลงมาสองชั่วโมงแล้ว หลงรักโลมาแห่งเมืองขนอมอย่างแรงงงงงงงงงงงงงง

อ้างจาก: กระโจมไฟ ที่ มิถุนายน 22, 2010, 12:32:12 AM

“ไปทางซ้าย ๆ ๆ” เสียงกระโจมไฟตะโกนบอก พอเงยหน้าขึ้นก็ทันเห็นโลมาสีชมพู โจนขึ้นจากผิวน้ำพอดี

เราว่ายน้ำตามโลมาในระยะห่าง ๆ อยู่นาน จนเริ่มหมดแรงเลยว่ากลับไปที่เรือ ไม่รู้อุปทานหรือเปล่า แต่ระหว่างที่อยู่ในน้ำ เราได้ยินเสียงโลมาคุยกันดังลั่นไปหมด แถมยังรู้สึกว่ามีอะไรลื่น ๆ มาไถแขนซ้ายอยู่สองครั้งเสียด้วยสิ

กลับขึ้นมานั่งหอบแฮ่ก ๆ บนเรือ มองฝูงปลาที่ลิงโลดต้อนฝูงปลา แล้วผลัดกันเข้าไปกินเหมือนที่เคยเห็นในสารคดี ไม่คิดว่าชีวิตนึงจะได้เห็นภาพแบบนี้ด้วยตาตัวเอง ดูโลมาแต่ละตัวสดชื่นเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

หลายครั้งที่โลมาเฉียดเข้ามาใกล้เรือ เราก็ได้แต่กรี๊ดกร๊าดอยู่อย่างนั้น จนหายเหนื่อยก็กลับลงสู่ทะเลอีกครั้ง ตีขาไปไม่เท่าไหร่ เจ้าโลมากระโจนขึ้นจากผิวน้ำ ยังกับโชว์ปลาโลมา ทำเอาเรากรี๊ดเสียงหลง ไม่ทันขาดเสียงเจ้าโลมาอีกตัวก็กระโดดขึ้นสูงกว่าตัวแรกเสียอีก ไม่ต้องสงสัยว่าหนนี้เราจะกรี๊ดดังขนาดไหน

บอกให้ก็ได้ว่า โลมามันคุยกันว่ายังไง มันคุยกันว่า
"เฮ้ย ทำไมวันนี้มีปลาพะยูนมาแย่งเราหากินแถวนี้วะ" ;D

เห็นด้วยๆๆ.ฮิฮิฮิ

อ้างจาก: Trekkathon ที่ มิถุนายน 22, 2010, 10:39:18 AM

อ้างจาก: กระโจมไฟ ที่ มิถุนายน 22, 2010, 12:32:12 AM

“ไปทางซ้าย ๆ ๆ” เสียงกระโจมไฟตะโกนบอก พอเงยหน้าขึ้นก็ทันเห็นโลมาสีชมพู โจนขึ้นจากผิวน้ำพอดี

เราว่ายน้ำตามโลมาในระยะห่าง ๆ อยู่นาน จนเริ่มหมดแรงเลยว่ากลับไปที่เรือ ไม่รู้อุปทานหรือเปล่า แต่ระหว่างที่อยู่ในน้ำ เราได้ยินเสียงโลมาคุยกันดังลั่นไปหมด แถมยังรู้สึกว่ามีอะไรลื่น ๆ มาไถแขนซ้ายอยู่สองครั้งเสียด้วยสิ

กลับขึ้นมานั่งหอบแฮ่ก ๆ บนเรือ มองฝูงปลาที่ลิงโลดต้อนฝูงปลา แล้วผลัดกันเข้าไปกินเหมือนที่เคยเห็นในสารคดี ไม่คิดว่าชีวิตนึงจะได้เห็นภาพแบบนี้ด้วยตาตัวเอง ดูโลมาแต่ละตัวสดชื่นเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

หลายครั้งที่โลมาเฉียดเข้ามาใกล้เรือ เราก็ได้แต่กรี๊ดกร๊าดอยู่อย่างนั้น จนหายเหนื่อยก็กลับลงสู่ทะเลอีกครั้ง ตีขาไปไม่เท่าไหร่ เจ้าโลมากระโจนขึ้นจากผิวน้ำ ยังกับโชว์ปลาโลมา ทำเอาเรากรี๊ดเสียงหลง ไม่ทันขาดเสียงเจ้าโลมาอีกตัวก็กระโดดขึ้นสูงกว่าตัวแรกเสียอีก ไม่ต้องสงสัยว่าหนนี้เราจะกรี๊ดดังขนาดไหน

TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง

กระดานข่าวสีคราม => ทะเลใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: กระโจมไฟ ที่ มิถุนายน 22, 2010, 12:11:47 AM