|
หัวข้อ: กวีแรมทาง เริ่มหัวข้อโดย: bamboo ที่ มิถุนายน 19, 2007, 12:49:48 AM กวีแรมทาง
อยากเขียนกลอน..ผ่อนคลาย..ใจตัวเอง เขียนไม่เก่ง..ไม่ไพเราะ..เสนาะหู ไม่เป็นไร..ช่วยกันอ่าน..ช่วยกันดู ผิดเป็นครู..ช่วยกันแก้..อย่าแชเชือน ๐๐๐ค่อยค่อยหัด..ค่อยค่อยหา..วาจาเด็ด ๐๐๐ค่อยค่อยรวม..กลเม็ด..จากเพื่อนเพื่อน ๐๐๐รับรองว่า..ไม่นานวัน..ไม่ถึงเดือน ๐๐๐จะเป็นเหมือน..กวีเอก..เอนกไทย กวีแรม..รอนทาง..ของเวปนี้ เปิดเป็นที่..ลองเขียน..เรียนรู้ได้ ไม่ต้องเก่ง..ผิดถูก..เขียนลงไป เขียนด้วยใจ..คือกวี..จะดีเอง หัวข้อ: Re: กวีแรมทาง เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ มิถุนายน 19, 2007, 09:54:48 AM สวยงาม เสนาะโสต จริงพี่แบม...
หัวข้อ: Re: กวีแรมทาง เริ่มหัวข้อโดย: Trekkathon ที่ มิถุนายน 20, 2007, 09:48:55 AM กลอนแจ่มครับพี่แบม แต่บางคนเขียนไม่รู้เรื่องเลย
หัวข้อ: Re: กวีแรมทาง เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ มิถุนายน 20, 2007, 04:18:01 PM ใครหนอ ..เขียนมะรู้เรื่อง...คงมะช่ายซาไกนะ ช่ายไหมพวก ??? ???
หัวข้อ: Re: กวีแรมทาง เริ่มหัวข้อโดย: กระโจมไฟ ที่ มิถุนายน 20, 2007, 09:20:20 PM แบบดิบๆ ของซาไก ก็ชอบนะ...ร้อยกรอง+ร้อยแก้ว = ร้อยกรู
มันสำคัญที่เนื้อหาเน้อ :) หัวข้อ: Re: กวีแรมทาง เริ่มหัวข้อโดย: bamboo ที่ มิถุนายน 21, 2007, 08:35:27 PM ๐๐๐ กวีแรมรอนทางที่สร้างไว้
เพื่อจะให้นักเขียนเวียนกันมา ไว้เผยแผ่ศิลปทางภาษา สู่สายตาคนชอบกลอนบ่อนเดียวกัน ๐๐๐ จะเรื่องเศร้าหรือสุขสนุกสนาน เป็นนิทานเรื่องแต่งแบ่งความมัน หรือคติสอนใจให้รู้ทัน เขียนมาปันความรู้สู่เพื่อนเรา หัวข้อ: Re: กวีแรมทาง เริ่มหัวข้อโดย: Khankaew ที่ มิถุนายน 26, 2007, 05:36:09 PM นั่งเขียนกลอน ไม่เป็นกลอน นอนไม่หลับ
เอามือจับ ปากกา มาใส่ปาก จับแล้ววาง วางแล้วจับ รับว่ายาก แสนลำบาก แต่อยากเพียร เขีนนบทกลอน กลัวเขียนกลอน ไม่ลงกลอน ตอนสัมผัส วรรณยุกต์ ไม่แจ่มชัด ขัดอักษร นั่งแล้วเขียน เขียนแล้วนั่ง บ้างลงนอน หรือใส่กลอน ปิดประตู ไปอยู่ดอย หัวข้อ: Re: กวีแรมทาง เริ่มหัวข้อโดย: bamboo ที่ มิถุนายน 26, 2007, 09:08:42 PM สวัสดี..แก่นแก้ว..ผู้แววไว
ขอให้มี..หัวใจ..ใฝ่อักษร หยิบปากกา..มาเขียน..เรียนบทกลอน จะนั่งนอน..ตามสบาย..ไม่ก่ายเกิน คำอะไร..ก็ได้..ให้คล้องจอง แล้วค่อยลอง..เรียงมา..อย่าเคอะเขิน เขียนไปมา..ไม่นาน..พาลเพลิดเพลิน จึงอยากเชิญ..พวกพ้อง..มาลองดู แต่ผมว่า..แก่นแก้ว..ผู้แคล่วคล่อง ไม่ต้องลอง..ก็เพราะ..เสนาะหู จากที่อ่าน..ผ่านมา..ก็ชื่นชู เทียบเท่าครู..แกร่งกล้า..มาช้านาน คงเป็นเพราะ..พรสวรรค์..อันแกร่งกล้า ที่ได้มา..แต่เกิด..กำเนิดกาล จึงแต่งกลอน..ได้ไพเราะ..เสนาะหวาน เหมือนน้ำตาล..ที่มดตอม..เฝ้าดอมดม เคยอ่านกลอน..แก่นแก้ว..มาแล้วครับ ที่สะดับ..จากบอร์ดเก่า..เคยเข้าชม ที่แต่งไว้..ให้อ่าน..ไม่นานนม ซึ้งคารม..ยังไม่คลาย..จางหายเลย :D :D :D :D :D |