|
หัวข้อ: หัวใจ..ที่เติบโตด้วยปุ๋ยทิพย์แห่งการให้อภัย เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ ตุลาคม 14, 2009, 08:10:16 AM เมฆฝน ทะมืนดำ ย่อมน่าวิตก และกังวนยามก่อตัว เมือเมฆ กลายเป็นฝน ชุ่ม บางทีน้ำ ก็ทำให้ สรรพสิ่งชุ่มเย็น และเติบโต บางที่น้ำ ก็พัดพา และกลืนกิน สรรพสิ่ง..ให้สูญเสีย เมื่อเมฆ หมด ฟ้าใส ก็ปรากฎ เมื่อน้ำลด ความอุดม ก็ทดแทน บางที ความหว่งใย ที่พวกเราพึงมีให้กัน ก็ไม่ต่าง กับเมฆฝน บางที ความหว่งใยที่ พวกเรามีให้กัน ก้ไม่ต่างกับ สายน้ำ ........... จงเก็บรักษา สิ่งที่ดีๆ นี้เอาไว้ และจงลืมเรื่องราวแห่งความขุ่นมัวนั้นซะ น้อยที่สุด เพื่อลดทอนระยะห่างระหว่างเพื่อน..ให้ไกลห่าง........กับคำว่า คนเคยรู้จัก ด้วยความรัก ..สำหรับเพื่อนทุกคนๆ ขอบคุณรูป จากอินเตอร์เนตครับ หัวข้อ: Re: หัวใจ..ที่เติบโตด้วยปุ๋ยทิพย์แห่งการให้อภัย เริ่มหัวข้อโดย: bamboo ที่ ตุลาคม 14, 2009, 10:15:37 PM Intro: /Gm/AmA7/Dm G7/C/
C Dm6 Dm7 G7 C ชื่นชีวันเมื่อฉันและเธอชิดใกล้ แต่ไฉนเธอห่างฉันไปทุกที A7 Dm G7 ช่างไม่มีน้ำใจใยดี ต่อไม่ตรีสัมพันธ์ C Dm6 Dm7 G7 C เริ่มแต่วันที่เราคบกันคล้ายเพื่อน แต่ดูเหมือนมีสิ่งเร้าใจไหวหวั่น A7 Dm G7 C F C C7 ปล่อยให้รุมสุมทรวงนานวัน เปลี่ยนเป็นฉันรักเธอ F Gm G7 C A7 * ไม่เคยเผยความในใจ หากวันใดเผยใจ กลัวเก้อ Dm Dm7 G7 เฝ้าคอยแต่หลงละเมอ ยามเมื่อเธอห่างไป C Dm6 Dm7 ** อยากให้เธอได้มองเห็นใจฉันหน่อย G7 C แต่เพียงน้อย คือหนึ่งมิตรเคยชิดใกล้ A7 Dm G7 C F C จะคู่ควรเสมอเธอเพียงใด สุดแต่ใจของเธอ Solo: /Dm/G7/C/A7/Dm/G7/C F/C C7/ ( ซ้ำ * , ** ) Solo: /C/Abmaj7/C/ |