พิมพ์หน้านี้ - **** 7 ตุลา ****

ในคืนฟ้ามืดมิด หวลคิดถึงวันเก่าเก่า
เจ็ดตุลาโศกเศร้า พี่น้องเราต้องจากไป

รุ่งเช้าเลือดไหลโลม ไหลโลมร่างที่เอนไหว
หยัดอยู่สู้ต่อไป ดุจใบไม้กระจายปลิว

ยืนหยัดและต่อสู้ เห็นเพื่อนสู้อยู่ลิ่วลิ่ว
มันยิงจนปลิดปลิว ร่างละลิ่วกระเด็นไกล

มันเดินมันดาหน้า ส่ายปืนล่าหาเป้าหมาย
ลั่นเล็งกระสุนร้าย ระเบิดฆ่าประชาชน

เพลิงไฟกระโจนออก จากกระบอกของปืนโจร
ร่างเพื่อนก็อ่อนโอน แล้วเอนลงตรงโคนไม้

แต่ใจยังตั้งตรง ที่เอนลงก็เพียงกาย
อาวุธปีศาจร้าย ที่หมายฆ่าหน้าสภา

ล้มลุกและคลุกคลาน และเจ็บแสบด้วยแสบตา
พาเพื่อนไปล้างหน้า แล้วหันมาสู้ต่อไป

ข้างจี๊ปมีร่าง “จ๊าบ” ที่กระจายกลางเปลวไฟ
ปลิดปลิวกระเด็นไกล สังเวยร่างกลางฝูงชน

มากมายมือเท้าขาด นิ้วเกลื่อนกลาดเกลื่อนถนน
เหวอะหวะปูดโปโปน กระดูกหักสำลักควัน

อีกร่างที่ลับล่วง มิทันลาลับฉับพลัน
ณ ลานพระรูปฯ อัน ร่าง “น้องโบ” โผจากไป

คือใครที่ไล่ฆ่า คือสัตว์ป่าในเมืองใหญ่
“มันอยู่ได้ให้อยู่ไป” ใช่เสียงใครไอ้ชั่วชาติ

คือเจ็ดตุลาห้าหนึ่ง คือหนึ่งหน้าประวัติศาสตร์
คือนักสู้ผู้กู้ชาติ เพื่อประชาธิปไตย

TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง