ตรงโค้งฟ้าโน้น .... คือขุมทรัพย์อนันต์...ขุมทรัพย์ที่รอกำนัลสู่มือของผู้กล้าฝันและเผชิญชะตา นานนับกาลกัปป์ท้องน้ำมหานที่มอบชีวิตและความฝันให้มนุษย์ผู้หาญเผชิญโชคชะตา มนุษย์ผู้หาญกล้าสร้างยานนาวาพาตัวสู่ผืนน้ำ เก็บเกี่ยวประโยชน์ยังชีพสืบเชื้อจาก...นที่อันกว้างไหญ่..............
.........ชั่วลูก ชั่วหลาน แลชั่วคน.......
กี่ท่อนไม้ไหญ่ที่ก่อเป็นลำเรือ.......ผุสลายไป
กี่กองกระดูกของคนเลที่..............ล้มหายไป
กี่ความหวังที่หายลับไปกับขอบฟ้าตรง...ขอบน้ำ
..................................................................
หลังฟ้าสางในเช้าวันหนึ่งหลังยืนรอเก็บภาพแสงก่อนดวงตะวันจะแย้มเยือนโลก....ภาพเรื่อประมงลำเล็กที่จอดอยู่บนหาดทรายด้วยหัวเรื่อที่ผงาดทนงดิ่งสู้กับผืนน้ำทะเลกว้างตรงหน้าและฟ้าที่เข้มสด.......ยามนั้นเสมือนบอกและสอนให้ฉัน..กล้าเผชิญสู่อุปสรรคแห่งชีวิตที่ต้องเผชิญหากต้องการที่จะไปดังทะเลฝันที่วาดหวัง..........จงอาจหาญกล้าเผชิญดั่งเรื่องลำน้อย....ลำนี้