เฝ้าคอยมองรองเท้านารีเหลืองปราจีนกอนี้ในสวนหลังบ้านเจ้าของได้มาจากไหนไม่ได้ถามแต่ทุกครั้งที่ดินผ่านคำถามในใจที่มักดังขึ้นมาเสมอว่า..บ้านเจ้าอยู่ที่ไหน เจ้าจะคิดถึงพงเผ่าพี่น้องบนผาหินที่จากมาไหมหนอ..__?
5ปีที่ได้แต่ทักทายกันด้วยสัมผัสแห่งความห่วงและเข้าใจ เดือนนี้พึ่งเห็นช่อดอกของหล่อน2 ช่่อแทงก้านแทรกใบออกมา ดอกแรกบานได้วันเดียวก้านคอดอกก็หักดอกสีเหลืองสดร่วงลงซบใบ ถัดมา2วันดอกงามดอกนี้จึงบานอย่างเหงาๆในความรู้สึกของตัวเอง หรือเราคิดไปเอง วันเวลาคงทำให้เธอหลงลืม วันคืนบนยอดผา 5 ปีคงนานพอกระมังที่จะทำไห้เธอเรียนรู้ที่จะอยู่ ที่จะมีชีวิตให้ได้ ดอกงามที่ฉันเห็น คงเป็นคำตอบที่เธอบอกฉันหรือไม่ หรือดอกงามนี้.เป็นเพียงความงามที่ปิดปก...ความห่วงหาอาธร เผ่าผงแห่ง...ดงดอย