ฟ้าคำราม..เปลี้ยงเปลี้ยง..เสียงดังลั่น
จำต้องเก็บ..ความฝัน..กันไว้ก่อน
ภูลังกา..ที่ว่า..จะไปนอน
ต้องงดจร..ฝนมา..ฟ้าทะลาย
ต้องเลื่อนวัน..ผันผ่อน..สัญจรไกล
เพราะน้ำไหล..ขวางกลาง..บนทางหมาย
หากเราไป..จะไม่ถึง..ซึ่งจุดปลาย
ต้องนอนทราย..กลางดิน..กินกลางดอน
หุหุ.................................