TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง

ทริปหัวใจเดินทาง # 22 : Art of Rice Terrace

กำหนดเดินทางวันที่ ๑ นี้แย้ว ลมหนาวกำลังพัดผ่านพอดี ใครไปแถวๆนั้นเจอกันแล้วทักทายกันบ้างเน้อ

 :o :o :o
เข้ามาอิจฉา

ทริปนี้ชวนแล้วน้า :D ;)

ไม่น่าจะมีใครผ่านไปทักทายนะแถวนั้นอะ ท่าทางอากาศจะหน๊าว หนาว... ;D

1-5 ธ.ค. ไปดำน้ำ อันดามันใต้เหมือนเดิม  แถมท้ายขึ้นลังกาวี  ใครอยากให้หิ้วอะไรมาฝาก  กรุณาโทร. บัดโดยด่วน

กลับมาแล้ว ค๊าบ ;D อยากมารายงานว่า นาขั้นบันไดที่ซาปากลายเป็นของเด็กเล่นไปเลยถ้ามาเทียบ กับนาขั้นบันไดที่หยวนหยาง ก็เหมือนกะรถพ่วง20ล้อ กับ รถเด็กเล่นคันจิ๋วๆยังไงยังง้านน กลับจาก ปางอุ๋งแล้วจะเอามามาให้ชมเน้อ ;)

สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น

รูปๆ มาตีตั๋วชม  ;)

รอหน่อยนะ รูปเยอะมั่กๆแถมเป็นไฟล์RAWอีกตะหาก ส่วนข้อมูลกำลังเรียบเรียงมีทั้งแผนที่ภาพถ่ายถนนหนทาง ที่พัก กับเส้นทางGPSที่ยังไม่ได้โหลดออกมาอีกเพียบ ขอพักสักกะนิด ;)

ไรว๊า.......คนแก่นี่ชักช้าตลอดเลย  >:(

หยวนหยาง : Art of Rice Terrace

       ถ้าจะถามว่าคุ้มไหมกับการเดินทางไกลๆไปถึงที่นั้น ตอบได้เลยว่าคุ้มครับ ถึงแม้ช่วงเวลาการไปเยือนคราวนี้ไม่ใช่ช่วงที่สวยที่สุดแห่งปี ถึงแม้ว่าต้องข้ามฟ้าไปลงเวียตนาม ต่อรถไฟไปชายแดนจีนอีก2คืน[ไปกลับ] แล้วต้องนั่งรถจากชายแดนจีนเข้าไปอีก12 ชม. [ไปกลับ] คิดๆแล้วมันก็ครือๆกับเวลาที่เรานั่งทำงานใน1วัน บางคนใช้เวลาบนถนนในกรุงเทพวันละเกือบ3 ชม.เข้าไปแล้ว...

1 ธันวาคม 2550 : bangkok-hanoi-laocai

        ปัญหาแรกสำหรับการใช้เส้นทางผ่านทางเวียตนามไปหยวนหยางคือเรื่องตั๋วรถไฟไปชายแดนเวียตนาม-จีน [ lao cai-he kou ] ฝั่งเวียตนามคือ lao cai เมืองที่ใช้เป็นฐานเดินทางสู่ sapa
       
        วันแรกที่เดินทางไปถึง hanoi เราควรจองตั๋วรถไฟไป lao cai ไว้แล้วล่วงหน้าจะได้ไม่ต้องเสียเวลาอยู่ที่ hanoiอีกคืนกับอีกวัน

        ว่ากันตามลักษณะภูมิประเทศแล้วถ้าไปหยวนหยางที่เดียว แบบไม่รีบเร่ง ก็ต้องใช้เวลาถึง6วัน คุ้มหรือไม่กับการเดินทางก็แล้วแต่ใครจะใช้เกณฑ์ของใครเป็นตัวตัดสินเองละกัน

        ครึ่งบ่ายใน hanoi เราเพียงแค่นั่งรับลมเย็นชมวิวทะเลสาบบนชั้น5ที่ hightland coffee เดินดูเป้และสอบถามราคาเคร่าๆ แต่ยังไม่ซื้อ วันนี้ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับพ่อค้าแม่ค้าชาวเวียต เพราะตั้งแต่ลงเครื่องมาก็ถูกลูกเล่น taxi จากสนามบินเอาเรามาส่งให้บริษัททัวร์ผีแถวๆ old quarter แต่เป็นคนละแห่งกับที่เราติดต่อไว้

 :o :o :o :o

หมอก หมอก

        เมื่อเห็นว่าจะรวบหัวรวบหางสมอ้างเป็นตัวแทนที่เราติดต่อไว้ไม่สำเร็จ ก็ออกปากไล่เราออกมาซะดื้อๆ ทั้งที่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้วิ่งมาเปิดประตูtaxiพร้อมทั้งหิ้วเป้ให้เสร็จสรรพ นับเป็นครั้งแรกที่โดนไสหัวอย่างไม่ใยดี และยังมีครั้งต่อๆไป แล้วจะเล่าให้ฟัง

        กว่าจะออกจากบริษัททัวร์ผีมาได้ต้องถกเถียงกันอยู่นาน เราไม่ได้ซื้อsimโทรศัพท์มาจากสนามบินกันพลาดซะด้วย ตอนนี้เลยกลายเป็นต้องมาเดินเล่นในย่าน old quatter โดยไม่เต็มใจ

        ด้วยความเก๋าจากที่มาเหียบย่านนี้เมื่อเดือนมีนาปีนี้เองพวกเราไม่ได้ตกใจอะไรกันมากนัก  ดูแผนที่ที่เตรียมมาสักพักก็เจอจุดหมายที่เราต้องการ

        รับตั๋วรถไฟเสร็จสรรพก็ให้ช่วยจัดการหาtaxiไปส่งที่สถานนีรถไฟhanoiให้ด้วย ราวๆ1900น. ถึงค่อยเดินทาง ช่วงเวลาที่เหลือเราคิดว่าการนั่งกินกาแฟอยู่เฉยๆ ไม่ซื้อไม่ใช้บริการ เราก็ไม่เจ็บตัว

*** แถวๆทะเลสาบ hoan kiem จะมีเวียตมาเร่ขาย lonnley planet ฉบับ copy แต่เปิดราคามาสุดโต่ง เราก็ต่อราคาสุดโต่งเหมือนกัน สุดๆแล้วราคาที่ได้เป็นอย่างนี้

laos, hongkong เล่มละ 4$
vietnam, japan, myammar เล่มละ 5$
china, india เล่มละ 10$

>>> เฉพาะ china ให้ซื้อ 10th Edition [ใหม่] เท่านั้น [ตามภาพปกด้านล่าง] ถ้าพกEditionเก่าเข้าด่านจีน จะถูกยึดทันทีเพราะมีเนื้อหาไปสนับสนุนใต้หวัน...

(http://shop.lonelyplanet.com/media/LP001/ProductImageAssets/Country_Guides/guide_china10_LG_v1_m56577569830489619.jpg)

        มื้อเย็นในhanoiก่อนขึ้นรถไฟ กินเฝอไก่ข้างถนน ถามราคาซิ้มคนขายแกบอกว่าชามละ25,000vnd แถมเวียตที่นั่งกินอยู่ก่อนก็ช่วยบอกเป็นภาษาอังกฤษกับเราว่า25,000vnd ยังกะบอกเป็นนัยๆว่าฉันก็จ่ายเท่าคุณ [ยังเจือกช่วยซิ้มแกขายอีก ] เราต่อเหลือ20,000vnd ซิ้มแกให้เฉย บอกอีกว่าให้เรากลุ่มเดียวนะ เนื้อไก่มันแพง อย่าไปบอกฝรั่งที่นั่งกินอยู่ด้วยละ กินไปก็เอะใจไปทำไมราคาเฝอมันต่อกันได้ด้วยเหรอไง มารู้ราคาเอาวันสุดท้ายว่าเฝอเนื้อไก่ ยังไงๆราคาก็ไม่เกิน15,000vnd... >:( ซิ้มนะซิ้มเห็นเป็นคนแก่เลยช่วยนั่งกิน ปัดโธ่

        ได้เวลานั่งtaxiไปสถานีรถไป เราใช้taxi meter คันใหญ่ จากย่าน old quarter ไป สถานีรถไฟhanoi แค่30,000vnd จ่ายมาเองกะมือ คำเตือนจากคนที่นั่นบอกว่าว่าอย่าใช้taxi meter คันเล็กโดยเด็ดขาด ไม่ว่าเรียกใช้จากที่ไหน ถ้าจำเป็นต้องใช้ให้กำหนดราคาไปเลยไม่ต้องกดmeter อย่างเส้นทาง old quarter - สถานีรถไฟhanoi - old quarter ราคาต้องไม่เกิน 50,000vnd

*** ไปถึงสถานีรถไฟhanoi แล้วใช้ตั๋วรถไฟแสดงเป็นบัตรผ่านเข้าชานชลา ตรงทางออกมีboardแสดงเวลา เลขที่ขบวนรถ ว่าจอดชานชลาไหน หาได้ไม่ยาก อย่าได้มอบตั๋วให้กลับใครเด็ดขาดมิฉะนั้นแล้วอาจโดนสลับตั๋วไปนอนห้อง6เตียงได้

2 ธันวาคม 2550 : lao cai-he kou-yuanyang

        เรามาถึง lao cai 0530 น. เวลาไทยกับเวียตตรงกัน ด่าน lao cai เปิด 0700 น. จะมีหน้าม้าหน้าสถานีรถไฟมาเสนอให้เราเหมารถไปด่านให้ได้ ไก่ยังไม่โห่ไม่รู้จะรีบไปนั่งตบยุงทำไม หาร้านอาหารแถวๆหน้าสถานีรถไฟนั่งกินกาแฟเข้าห้องน้ำ กันซะก่อน คราวนี้เราลองมานั่งที่ร้าน terminus [ตรงข้ามสถานีรถไฟ]ตามที่แนะนำกันมา

        พนักงานในร้านเสนอราคาเหมารถไปส่งที่ด่าน สำหรับ3 คน รวม80,000vnd แถมยังบอกอีกว่าไกลนะ 5กิโลเมตร พนักงานอีกคนถึงกับทักท้วงเป็นภาษาเวียต แต่เจ้าคนนี้ก็ยังยืนยันว่า5กิโลเมตรเหมือนเดิม เรา3คนได้แต่นิ่งเงียบ ก็คราวก่อนนั่ง มอเตอร์ไบค์ไปเที่ยวแถวๆด่านกะคร่าวๆแค่ประมาณ2กิโลครึ่ง คนละ5,000vnd

        กินกาแฟเสร็จเลยออกไปต่อราคาเอากับมอเตอร์ไบค์นอกร้านดีกว่า ถึงจะเช้าแต่เรียกหามอเตอร์ไบค์ได้ไม่อยาก เราก็รู้อยู่ว่าราคาไปถึงด่านคนละ5,000vnd แต่พี่แก3คันประสานเสียงกันที่20,000vnd แถมเวียตข้างร้านผสมโรงบอกว่าถ้าไม่จ่ายราคานี้ก็เดินไปเองพร้อมกับชี้มือชี้ไม้ไล่ส่งอีกตะหาก [โดนไล่อีกแล้ว] แต่พอเราออกเดินราคาก็ตกมาที่5,000vnd ทันที

*** แผนที่ Lao Cai, VietNam [ แสดงที่ตั้ง ]
http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=300
 

        ออกจากร้าน0630 มาถึงด่าน0635 ในใจก็นึกว่าด่านเวียตนี้คงผ่านสบายๆแต่ที่ไหนได้ เวียตแกเล่นอำนวยความสะดวกให้คนเวียตลัดคิวผ่านไปหมดก่อนแล้วถึงค่อยถึงคิวต่างชาติ ทั้งไทย จีน ฝรั่ง
        เรามาเสียเวลากับด่านเวียตเกือบ40นาที แถมบริการไม่สุภาพเอาเลย คงแล้วแต่จังหวะของใครนะครับ




*** แผนที่ Lao Cai Town
     
        ที่เรากังวลคือ ตม.จีน ที่ด่าน he kou แต่ผิดคาดครับ เจ้าหน้าที่จีนเห็นว่าเราถือpassport ต่างจากทั่วๆไปก็จะอำนวยความสะดวกให้เต็มที่ [ทั่วๆไปทีว่าคือ คนเวียตจะถือเอกสารผ่านแดนเล่มปกเขียวๆ ] ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในอาคาร ด้านขวามือจะมีพนักงานหญิงคอยเรียกให้ไปกรอกเอกสารผ่านแดน และใบเช็คสุขภาพ ตรงไหนไม่เข้าใจเจ้าหน้าที่ก็กรอกให้เลย สอบถามอะไรก็ไม่แสดงสีหน้ารำคาญ เรียกได้ว่าแทบจะอุ้มข้ามด่านกันเลยเชียว
        ส่วนขั้นตอนในการตรวจpassportนั้นเขาตรวจละเอียดจริงๆ แต่เร็ว เพราะเฮียแกใช้เครื่องscanช่วยในการตรวจ ถ้าคนผ่านด่านเยอะก็พร้อมจะเปิดเคาน์เตอร์ใหม่ทันที เจ้าหน้าที่จีนทุกคนทำงานด้วยความสุภาพมาก...อนิสงค์จากolympicแท้ๆ

สวยจริงๆเลย....รีบๆเอามาให้ดูอีก.... ;D

พี่tooom ว่างเหรอยังไปฮอยอันกันเมื่อไหร่ดี  ;D

 :o :o :o
แหล่ม มั่กๆๆ

 :o :o :o :o
ไปฮอยอัน เหรอ  :o :o :o

เฮ้ย...จบซะดื้อๆ ยังไม่เข้าจีนเลย
เพิ่งถึงด่านจบซะแระ...ฮ่วย... >:(

พ้นเดือนธันวาแล้ว นัดมาได้เลย..ว่าจะไปฮอยอันวันไหนดี.. ;D

เมษาจิพี่ตุ่ม เว้ ดานัง ฮอยอัน ดาลัด มุยเน่ โฮจิมินห์.....ยาวไปเลยยยยย

หูยยยย .... สุดยอด
นาแบบนี้แหละ ที่ใฝ่ฝันอยากเห็นมานานแล้ว

        ผ่านด่าน ตม.จีนด้วยความสบายใจ แต่วันนี้ฟ้าไม่เป็นใจเท่าไรเมฆหนาทึบไปหมดจะพาลไปถึงวันพรุ่งนี้หรือปล่าวต้องลุ้นอีกทีตอนไปถึงหยวนหยางแล้ว

       เป้าหมายต่อไปตอนนี้คือ สถานีรถโดยสารhekou ว่ากันแบบเข้าใจกันง่ายๆพอก้าวออกจากด่านตม.hekou ก็เห็นถนนอยู่ข้างหน้า ให้หันซ้ายเดินขนานไปกับถนนสัก20เมตร เจอทางแยกให้เลี้ยวขวา เดินตรงไปไม่ถึง100เมตร ก็เจอทางเข้าสถานีรถโดยสารhekou อยู่ด้านซ้ายมือ ทางเข้าอยู่ติดถนนใหญ่ สังเกตได้ไม่อยาก

        เรา3คนเดินดิ่งเข้าไปในอาคารผู้โดยสาร มีห้องขายตั๋วอยู่ขวามือ  เช้าๆอย่างนี้คนไม่เยอะ บรรยากาศสลัวๆเพราะไม่เปิดไฟ ที่น่าสังเกต คือ ไม่มีหน้าม้ามาวุ่นวายกับเราเลย ไม่น่ากลัวเท่าไร

        เวลานี้ต้องอาศัย ความสามารถพิเศษ+การทำการบ้านภาษาจีนใส่โพยมาไว้ใช้ ของสมาชิกผู้ร่วมเดินทางของเราที่ไม่อาจเปิดเผยนามได้ด้วยว่าหนีงานมาเที่ยว ตลอดทั้งทริปพวกเรา2คนอาศัยพี่คนนี้แหละ เป็นล่ามภาษาจีนทั้งซื้อตั๋ว ถามทาง สั่งอาหาร ก็ขอขอบคุณไว้ที่นี้ซะเลย

        เพื่อนๆที่อ่านมาถึงตรงนี้ไม่ต้องกลัวจนเกินเหตุ เพียงแต่เราแบ่งหน้าที่กันทำหาก เราๆท่านๆหากทำการบ้านภาษาจีนมาบ้าง อะไรมันก็เร็วขึ้น แต่ไม่ได้แปลว่าง่ายขึ้นนะ เพราะพี่คนนี้เองแกบอกว่า ถ้าคนจีนเห็นว่าเราพอพูดได้ฟังได้ เขาก็จะตอบกลับมาชุดใหญ่ และคิดว่าเราคงไปไหนๆรอดเลยไม่เป็นธุระมาช่วยมากนัก เป็นงั้นไป

*** ค่าตั๋ว hekou-yuanyang ขาไป คนละ 36 + 1 หยวน [1 หยวน เป็นค่าประกันภัย] = 37 หยวน [ซานสรือชี ไข้ว]
 

        ห้องขายตั๋วก็กว้างแต่เปิดขายอยู่ช่องเดียว ขายตั๋วมันทุกเส้นทาง ทำให้เราไม่สามารถสอบถามอะไรได้นาน คนข้างหลังเขารอคิวอยู่ ที่แน่ๆรถไป หยวนหยาง มีเที่ยว 0950น.[เวลาจีน เร็วกว่าเวลา เวียตและไทย 1ชม. อย่าลืมปรับเวลาหลังจากผ่านด่าน ตม.แล้ว] เที่ยวอื่นๆไม่มีข้อมูล ลืมถามซะได้ อาศัยดูตารางเวลาจากในภาพก็เอาแน่นอนไม่ได้ มาให้ทันเที่ยว 0950น. เลยดีกว่า

        ซื้อตั๋วเสร็จ เข้าห้องน้ำห้องท่าให้เรียบร้อย ค่าบริการ5เหมา ห้องน้ำอยู่ซ้ายมือหากเดินเข้ามาจากถนนใหญ่ อีกอย่างที่เราเตรียมมาจากฝั่งเวียตนามคือ อาหารเที่ยง กับ น้ำดื่ม ใช่ว่าเราจะรู้ล่วงหน้าว่ารถจะวิ่งยาวไม่จอดเลย แต่เรายังนึกไม่ออกว่า จะซื้อ จะสั่ง อาหารอย่างไรกับชาวจีนดี

        ระหว่างนั่งรอรถเทียบท่าก็ได้เพื่อนใหม่มา2คน เป็นชาวมาเลเซีย เชื้อชาติจีน มาท่องเที่ยวพักผ่อน2เดือน คนนึงเป็นหลาน คนนึงเป็นลุงพูดภาษาจีนได้คล่อง แต่อ่านไม่ได้ และตอนนี้จนแต้มไม่รู้ไปไหนดี เพราะว่าหนังสือlonley planet ถูก ตม.จีนยึดไปตะกี้ คุยไปคุยมาเราเลยได้เพื่อนไปหยวนหยางอีก2คน เกือบตลอดเวลาที่หยวนหยางก็ได้เจ้าเพื่อนคนนี้แหละคอยส่งภาษาจีน ต่อราคารถ ราคาห้องพัก และคุยตลกเฮฮาให้คลายเหนื่อยล้าไปได้

       

       

        ก่อน0950สัก20นาที รถสายhekou-yuanyangก็มาเทียบท่า เราไม่รอช้าหิ้วเป้เข้าใส่ทันที อย่าคิดว่าเราอ่านภาษาจีนที่ติดบนกระจกหน้ารถออกนะ อาศัยพี่ที่ไปด้วยกันคอยอ่านคอยแปลให้ตะหาก



        เห็นรถแล้วทำให้นึกถึงรถที่วิ่งสาย หลวงน้ำทา-ห้วยทราย ตอนที่ทางยังทำไม่เสร็จ ระยะทางร่วม200กิโลเมตรก็ใกล้เคียงกัน สภาพเส้นทางเท่าที่ดูจากgoogle earth มันก็ลัดเลาะไปตามไหล่เขา ขนาดรถก็เท่าๆกันใหญ่กว่ารถเมล์เขียวนรกบ้านเราหน่อย ได้ข่าวว่าทางไม่ดีและกำลังซ่อม รถเล็กๆวิ่งทางดินตีฝุ่นเข้ามาแล้วไหลออกยาก ตายละหวา ผ้าปิดปากปิดจมูกก็ไม่ได้เตรียมมาซะด้วย

*** บรรยากาศภายในรถขาไปหยวนหยาง...ไม่แน่นเท่าไหร่

เราไปที่ไหนของหยวนหยางกันแน่???

        ตอนซื้อตั๋วเราก็บอกว่าไปหยวนหยางแต่ที่ที่เราจะไปคือ xinjie, 新街镇 ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นในการไปเที่ยวชมนาขั้นบันไดที่ไกล้ที่สุด แต่ตอนเดินทางด้วยรถโดยสารจาก hekou มานั้นใช้เส้นทางที่ผ่าน nansha, 南沙 เมืองที่ตั้งอยู่ก่อนถึง xinjie, 新街镇 ประมาณ30กิโลเมตร ก่อนที่รถจะเข้า nansha, 南沙 นี่ละครับ จะมีป้ายบอกทิศทางและระยะทางสีเขียวๆ แขวนอยู่บนโครงเหล็กเหนือถนน แบบที่ใช้กันบนทางหลวงบ้านเรา เขียนในป้ายว่า yuanyang, 元阳 2 km. นั้นก็คืออีก2 ก.ม. จะถึงyuanyang, 元阳 แล้ว ให้เตรียมตัวลงได้ พอรถมาจอดถึงที่สถานีรถโดยสาร สมาชิกที่มาด้วยกันโดดลงไปก่อนแล้ว เราเห็นว่าภาพของเมืองกับโรงแรมมันไม่คุ้นตา เลยเอารูปโรงแรมที่printมาด้วยให้คนขับรถกับกระเป๋ารถดู เฮียแกเห็นปุ๊ป บอกมาเลยว่า ที่ที่ลื้อจะไปในภาพต้องไปอีกประมาณ 30 ก.ม. นั้นคือ xinjie, 新街镇

        เรามาถึงบางอ้อ เมื่อมาไถ่ถามความเอากับหนุ่มน้อยชาวhani ใน xinjie อธิบายให้เราฟังสั้นๆว่า xinjie คือเมืองเก่า [old town] ส่วน nansha, 南沙 คือ เมืองใหม่ในชื่อyuanyang ถูกผิดอย่างไร ใครรู้ลึกๆมาช่วยหน่อย เจตนาเราคือไม่อยากให้นักท่องเที่ยวอื่นๆลงรถผิดที่ผิดเมือง เพราะว่า จาก nansha, 南沙 ไป xinjie, 新街镇 เป็นเส้นทางขึ้นเขาวกวนแม้ระยะทางเพียง30 ก.ม. ก็ใช้เวลาเกือบ1ชั่วโมง และอาจไม่มีรถโดยสารในช่วงเวลาเย็นย่ำเช่นนั้น

                 

ไปด้วยจิ  :D :D :D

        ทิวทัศน์สองข้างทางไม่ตื่นตาเท่าไหร่  ซ้ายมือเป็นแม่น้ำแดง ขวามือเป็นดงกล้วย ราวๆ2ชั่วโมงก็มาถึงเมืองชื่ออะไรไม่รู้ซึ่งวันนี้เป็นวันอาทิตย์มีตลาดนัดกัน2ข้างทาง เรานั่งมองดูวิถีชาวบ้านจากบนรถก็เพลินดี

        ตลอดทางมีการก่อสร้างทางด่วนไปเป็นระยะๆ นั่งมา3ชั่วโมง เฮียคนขับไม่มีทีท่าว่าจะจอดพักตรงไหน เฮียแกคงกะขับรวดเดียวถึงหยวนหยางแน่แท้ อึดจริงๆ

        1600น. ก็มาถึงทางแยกไป JianShui, 建水 อีก 2 กม. ก็เข้าเมือง NanSha, 南沙 ที่เรานึกว่าถึงแล้วหยวนหยางเมืองแห่งนาขั้นบันได แต่ไม่ใช่ที่นี่ นาขั้นบันไดอันมหึมาต้องไปเริ่มต้นกันที่เมือง XinJie, 新街镇 ที่ไกลออกไปอีกราวๆ30 กม.

        1650น. เราก็มาถึง XinJie, 新街镇 ตรงจุดที่เป็นจัตุรัสกลางเมือง ท่ามกลางความหนาวเย็น ฟ้ายังสว่างโล่ หาที่พักได้แล้วยังเอนตัวลงนอนไม่ได้ ต้องมาเดินหาเช่ารถสำหรับไปเที่ยวนาขั้นบันไดพรุ่งนี้ ก็หากันแถวๆหน้าที่พักนั้นแหละ ตรงนั้นเป็นท่ารถที่วิ่งกันไปมาในเมือง อาศัยเจ้าเพื่อนชาวมาเลย์คุยให้อีกแล้ว

        งานหนักต่อไปคือหาที่กินข้าว เดินไปๆมาๆอยู่หลายร้าน ไม่มีเมนูภาษาอังกฤษเลย วันนี้จะได้กินกันไหมเนี้ย แล้วก็เกิดเหตุการณ์หญ้าปากคอกขึ้นมาอีก ไปเจอเอาร้านขายอาหารที่มีเมนูภาษาอังกฤษอยู่หน้าที่พักเรานี่เอง...เดินเอาซะหิว

*** โรงแรมที่พักคืนนี้และอีก2คืนถัดไป

*** กับข้าวมื้อแรก

3 ธันวาคม 2550 : Art of Rice Terrace

        0500น. ตื่นมาแหวกม่านดูสภาพอากาศ บริเวณจัตุรัสไร้วี่แววเมฆหมอก อากาศเป็นใจให้เราแล้ววันนี้ รีบอาบน้ำอาบท่าลงมาคอยรถที่ Lobby  6โมงแล้วฟ้ายังมืดสนิท รถมารับเราตรงเวลาเป๊ะ 0630 น. ขนม กับ น้ำ เตรียมพร้อมมาแล้วตั้งแต่เมื่อคืน วันนี้จะออกไปเก็บภาพนาขั้นบันไดกันทั้งวัน กว่าจะกลับมาที่โรงแรมก็โน้นเลย หลังตะวันตกดิน

        รถสี่ล้อเล็กพาเราห้อตะบึงไปตามถนนที่ปูด้วยหิน เขย่าไปตลอดทาง เช้านี้อากาศหนาวมากราวๆ10องศา สักราว45นาทีเราก็มาถึงจุดชมวิวแรก เรียกกันว่า DuoyiShu, 多依树

        DuoyiShu, 多依树 ถือว่าเป็น ไฮไลท์ ของการมาเที่ยวชมนาขั้นบันไดที่หยวนหยาง ถ้าเรามาถูกฤดูกาล เราอาจไม่ต้องมายืนลุ้นเมฆหมอกให้เสียเที่ยว

        ชาว Hani มาต้อนรับนักท่องเที่ยวด้วยการมาขายไข่ต้มใบละ1หยวน ถ้าเรามาถ่ายภาพก็อย่าเพิ่งรีบอุดหนุนนะครับถ้าซื้อของคนไหนไปแล้วคนอื่นๆก็จะมารุมล้อมขายไข่ให้เราจนไม่มีเวลาถ่ายภาพกันเลย

        ขอบอกว่าสถานการณ์ที่นี้พลิกผันตลอดทุกวินาที ช่วงเวลาที่ฟ้าเปิดให้เห็นแสงตะวันสาดกระทบผืนน้ำในริ้วนาขันบันไดนั้นมีเพียงไม่กี่วินาที แต่ถ้าเป็นช่วงเดือนกุมภา ต่อ มีนา ฟ้าจะใสและเป็นช่วงที่สวยที่สุด อันนี้หนุ่มน้อยชาว Hani แห่ง Window of YuanYang ยืนยันมา

        0830.น เราจาก DuoyiShu, 多依树 มาด้วยความเสียดาย ด้วยหมอกที่ลอยฟุ้งไปทั่วจนดูแล้วไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงง่ายๆ เป้าหมายข้างหน้าต้องไปลุ้นกันที่ จุดชมวิว BaDa, 坝达

        จาก DuoyiShu, 多依树 แวะที่หมู่บ้าน ShengCun, 胜村 ที่คราวนี้โชคดีเป็นของเรา เพราะว่าวันนี้มีตลาดนัดกลางหมู่บ้านพอดี สองข้างถนนที่ใช้เป็นตลาดนัดเต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายท่วงท่า พ่อค้า แม่ค้า คนซื้อ กำลังพอดีๆไม่เบียดเสียด เราเลยเดินถ่ายภาพกันอย่างสบายท่ามกลางอากาศหนาวเย็น

*** ลีลาชีวิตที่ ShengCun, 胜村

        เพลิดเพลินกันที่ ShengCun เกือบชั่วโมง [ หาอาหารเช้ากินไปด้วย ] ก็เดินทางต่อไปจุดชมวิวนาขั้นบันไดที่ BaDa แต่...ทัศนียภาพเบื้องล่างกลับถูกบดบังไปด้วยเมฆหมอก

        เรายืนรับลมหนาวอยู่สัก15นาที ก็ยอมแพ้ธรรมชาติ หันหลังกลับมาขึ้นรถเดินทางต่อไป ระหว่างทางก็แวะถ่ายภาพไปเรื่อยๆ

        หลังกินเที่ยงก็ไปต่อกันที่ LaoHuZui, 老虎嘴 จุดนี้เป็นจุดสุดท้ายของวัน เป็นจุดที่มองเห็นพระอาทิตย์ตกดินท่ามกลางนาขั้นบันใดเบื้องล่าง แต่เรามาถึงเอาตอน 1400 น. ยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมง แม้ว่าจะฆ่าเวลาโดยเดินลงไปถ่ายภาพตรงจุดชมวิวด่านล่างอีกจุดหนึ่ง แต่โดยสภาพแวดล้อม ไม่เหมาะสมกับการนั่งคอยถ่ายภาพเท่าไหร่นัก มืดค่ำเมื่อไหร่ตกเหวเอาง่ายๆ  ส่วนจุดชมวิวด้านบนก็อยู่ริมถนน ไม่มีร่มเงาให้นั่งหลบได้มากนัก ชักจะถอดใจแล้วสิ

        ลำแสงที่ส่องทะลุเมฆลงมาทำให้เราฆ่าเวลาโดยการถ่ายภาพไปเรื่อยๆได้บ้าง ที่นี้เป็นอีกจุดที่มีโปสการ์ดขาย คนขายก็เด็กๆชาวHaniนี่แหละ แม้ว่าจะเป็นเด็กแต่ราคาที่เปิดมาไม่เด็กเลย แรกๆต่อราคาก็ไม่ลดให้ เราก็เลยทำใจแข็งไม่ซื้อ ยังไงๆก็ยังอยู่แถวนี้อีกหลายชั่วโมง ชวนคุยไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ลดราคาให้เองมั้ง

        ถ้าจะถ่ายภาพชาวHaniที่นี่ต้องจ่ายหยวนด้วยนะเหมือนที่ VietNam เลย แต่เราเต็มอิ่มกันมาแล้วที่ตลาดนัด ก็เลยเฉยๆ

*** ในที่สุดเราก็ได้โปสการ์ดมา3ชุด ชุดนึงมี10ใบ ราคาท้ายสุดเหลือชุดละ 5 หยวน

4 ธันวาคม 2550 : Day of Market Fair

        เช้าวันนี้หมอกหนามากตื่นมาดูสถานการณ์รอบๆจัตุรัสจากหน้าต่างโรงแรมตั้งแต่ตอนตี5 เห็นสภาพแล้วนอนต่อดีกว่า จริงๆวันนี้เป็นวันที่เราเผื่อไว้สำหรับสถานการณ์ฉุกเฉิน จะได้มีเวลาแก้ปัญหาได้ทัน แล้วมันก็ตรงกับวันที่มีตลาดนัดในเมืองพอดี ไม่ต้องเดินทางไกล ตื่นสายหน่อยแล้วลงมาเดินเที่ยวรอบๆเมือง

        8โมงเช้าแล้วพ่อค้าแม่ค้าชาวHaniยังตั้งโต็ะค้าขายยังไม่เสร็จ พวกเราเลยเดินหาอาหารเช้ารองท้องกัน ไปเจอร้านขายซาลาเปาในตลาด ขายเป็นซึ้งเล็กๆมีซาลาเปาร้อนๆอยู่7-8ลูก ซึ้งละ 5หยวน ไม่แพง น่าจะเป็นใส้หมู ขายดีจนนึ่งไม่ทันคงเป็นเพราะวันนี้เป็นวันตลาดนัดด้วย ที่เห็นก็มีที่นี้ร้านเดียว

        อิ่มแล้วก็แยกย้ายกันเดินเที่ยว อากาศวันนี้หนาวมาก11โมงแล้ว ฟ้ายังไม่เปิดก็ดีเหมือนกัน ไม่ร้อน เดินถ่ายภาพพ่อค้าแม่ค้ากันจนหมดมุม ส่วนใหญ่เป็นชาวhani และไม่สนใจนักท่องเที่ยวอย่างเราๆ อยากถ่ายก็ถ่ายไป ไม่เรียกเก็บหยวนซะด้วย

        หมดมุขคิดมุมถ่ายภาพไม่ออกแล้วพักซะหน่ออย เอาโปสดาร์ดที่ซื้อมาจาก LaoHuZui, 老虎嘴 เมื่อวาน มาเขียนๆแล้วไปสอบถามสถานที่ส่งเอากับอาหมวยพนักงานต้อนรับที่โรงแรม  อาหมวยคงขี้เกียจอธิบาย พูดจีนมาเราก็แปลไม่ได้ เลยนำทางเราไปที่ทำการไปรษณีย์ด้วยตัวเอง โดยใช้เส้นทาง short cut เดินลงไปข้างๆซุ้มประตูทางลงตลาดนิดเดียวไปโผล่หน้าที่ทำการไปรษณีย์เลย

        หมวยยังเป็นธุระคุยกับเจ้าหน้าที่ซื้อแสตมป์ ติดแสตมป์ แล้วยังช่วยเขียนตัวหนังสือจีน 泰国  กำกับตรงท้ายที่อยู่ประเทศผู้รับให้ด้วย ตอนจ่าหน้าผู้รับเราก็เขียนภาษาอังกฤษ ท้ายที่อยู่ผู้รับตัวโตๆว่า THAILAND ยังไม่พออีกเหรอนี่

*** ค่าส่งโปสการ์ดจาก หยวนหยาง มาไทย 4.5 หยวน ซื้อแสตมป์ได้จากที่ทำการไปรษณีย์ ในตลาดคนเดิน ถ้าสามารถ ตรงท้ายที่อยู่ผู้รับให้เขียนตัวอักษรจีน 泰国 ลงไปด้วย เพื่อระบุว่าส่งไปที่ปลายทางประเทศไทย ข้อนี้ถ้าเป็นเมืองใหญ่ๆอย่างปักกิ่ง คุนหมิง เขียนจ่าหน้าผู้รับเป็นภาษาอังกฤษอย่างเดียวก็พอมั้ง

        ตลาดนัดในเมืองวันนี้ใช้บริเวณถนนคนเดินเป็นที่ตั้งแผง ถนนเส้นนี้ยาวไปถึงไหนต่อไหนก็ไม่รู้ ดูจากแผนที่แล้วไกลไปถึงอีกหมู่บ้านนึงโน้น
 
        ช่วงบ่ายก็เหมือนเดิมแยกกันเดินเที่ยวสบายๆ ถ้าจะไปดูนาขั้นบันไดที่ใกล้ที่สุด ต้องไปที่ LongShuBa, 龙树坝 แต่ต้องเดินเท้าไป ใช้เส้นทางที่ผ่านย่านโรงแรม เดินไปเรื่อยๆราว3ก.ม. แต่อย่างว่าวันนี้หมอกจัดฟ้าปิด ถ่ายภาพวิวคงไม่ได้เรื่องเท่าไหร่ เท่าที่ดูจากในโปสการ์ด วิวนาขั้นบันไดที่ LongShuBa, 龙树坝 สวยงามทีเดียว

        มื้อเย็นวันนี้เรากินข้าวกันที่ร้านเดิม จนถึงวันนี้ยังไม่รู้ชื่อร้าน ว่าไปแล้วเรากินเช้า เที่ยง ที่ร้านเดิมตลอดทริปที่อยู่ใน Xinjie, 新街镇 เสียอยู่อย่างคือไม่มีเมนูปลาทอด สั่งไปเจ๊แกก็ไม่รับทำ ร้านอื่นๆเขาก็คงไม่ทอดปลาขายกัน

5 ธันวาคม 2550 : YuanYang - He Kou - Lao Cai

        วันนี้วันกลับแต่ไม่ใช่กลับ กท. เราต้องนั่งรถกลับทางเดิม ไปที่ด่านHe Kou, 河口 ที่เรากังวลคือ เที่ยวรถจาก Xinjieไป He Kou มันมีกี่เที่ยวกันแน่ เที่ยวเช้าสุดกี่โมง เมื่อวานอุตส่าห์นั่งรถสามล้อไปสถานีขนส่ง [ราวๆ1.5 ก.ม.] เพื่อสอบถามเวลารถออกเที่ยวแรก เจ๊คนขายตั๋วแกบอกว่า 0700 แต่ที่บอร์ด เขียนว่า 0730 สับสนจริงๆ

        เราเลยยึดหลักมาเช้าๆมาคอยดีกว่ากันพลาด ระยะทาง Xinjie กลับไป He Kou, 河口 ดูแล้วน่าจะทันก่อนที่ด่านจะปิด แต่เส้นทางที่กำลังซ่อมสร้างและแคบ อะไรๆก็เกิดขึ้นได้

        ตื่นมาตอนเช้าหมอกลอยฟ่องเยอะกว่าเมื่อวานอีก วันที่โชคดีที่สุดของเราเป็นวันที่เราออกไปตะลอนๆถ่ายภาพนาขั้นบันไดวันนั้นวันเดียวจริงๆ

        แล้วเราก็พลาดอีกเรื่องดันลืมนัดรถให้มารับเราไปส่งที่สถานีรถ เช้าตรู่อย่างนี้ไม่มีสามล้อสี่ล้อสักคัน ต้องเดินไปกันเอง ดีที่เป็นทางลงเขา ไปถึงสถานีรถไม่เห็นมีใครมานั่งขายตั๋ว สงสัยรถเที่ยวแรกคงเป็นเวลา 0730 แหง 

        ในที่สุดรถเที่ยวแรกก็คือ 0730 ราคาตั๋วขากลับแพงกว่าขามา2หยวน รถไป He Kou, 河口 มาเทียบท่าก่อนเวลา5นาที คนขับลงไปคุยกับคนขายตั๋วสองสามคำ แล้วขึ้นมาขับรถออกไปทันทีตรงเวลาเป๊ะ

        ทั้งรถมีพวกเราแค่3คน แต่ที่โชคดีมากๆคือ ฝนตกลงมาตั้งแต่รถออกจากสถานี และตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ถ้าออกจากโรงแรมช้านิดเดียวคงไม่จืด

        นั่งหลับมาราวๆชั่วโมงมาตื่นอีกทีตอนถึงเมือง NanSha จากเมืองนี้ไปหนทางสะดวก มีแวะรับคน2-3คน ขึ้นลงสลับกันไป

        1330 เรามาถึงสถานีรถโดยสาร He Kou, 河口 โดยไม่มีเรื่องให้เสียวให้ลุ้น เวลาที่เหลือไปหาข้าวกินแล้วเดินเที่ยวสักพัก ตอนผ่าน ต.ม.จีน เฮียแกแทบจะอุ้มเราผ่านไปอีกแล้ว ติดตรงที่เรามีเป้หลังเลยต้องเดินเอง ส่วน ต.ม.เวียตไม่ต้องพูดถึง...เดิมๆ