|
หัวข้อ: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 14, 2010, 11:20:53 PM ด้วยความคิดถึง....ใจจึงคนึงเพรียกหา อุ่นอกอุ่นใจมิ่งมิตรห่างหายเหินว่างนานเนิ้น..พี่น้อง สหาย หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:16:43 PM ได้เวลากระชับปรับช่องให้ความคิดถึง ได้..เติมเต็ม หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:19:02 PM ณ..ที่นี่ที่ริมบึงกลาง..ป่าใหญ่ หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:26:30 PM ณ..ที่นี่ที่ริมธารน้ำ้ตกใหญ่ หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:33:05 PM ที่ที่หัวใจแห่ง..ผองเราได้เติมเต็ม...ความคิดถึง ที่ที่กายใจแห่ง .. พี่น้องเราได้...พูดคุยถามไถ่ถึง..ทุกข์สุข ในวันผ่าน หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:35:25 PM เพื่อนเอ๋ย เพื่อนรักแห่ง..ฉัน หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:37:43 PM นี่คือสิ่งที่ฉันมอบกำนันแด่..เธอแทนความคิดถึง หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:41:37 PM เธอ..เห็นความงดงามของสีสันและลายปีกของผีเสื้อที่ฉันเชื้อเชิญให้เธอสัมผัสเสพถึง ความเป็นมศัจรรย์ของมือธรรมชาติที่ป้ายวาด นั่นหรือไม่ หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:51:04 PM เธอ..ได้ยินเสียงลมหายใจแห่งป่าที่ฉันพาเธอก้าวย่ำเดินเรียนรู้ ...หรือไม่..เพื่อนแห่งฉัน หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 10:54:48 PM ลมหายใจแห่งป่าที่นำพาให้ฉันได้สำเนียกและเจียมตัว ในคุณค่าแห่งตัวตน ในคุณค่าแห่งความเป็นคน....ที่เล็กจ้อยน้อยนิดเมื่อเปรียบเทียบกับความใหญ่ยิ่ง ของสรรพชีวิต..ในป่าไพร หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 11:00:57 PM และฉัน ก็มีความเชื่อมั่น ว่า เธอก็คิดไม่ต่าง...ไปกับฉัน..เพื่อนรัก ........... หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 11:03:44 PM เชื่อมั่นว่า คน ไ่ม่มีสิทธิ์ บงการและ เป็นเจ้าของจับจอง ธรรมชาติงามแต่เพียงตัว หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 11:09:01 PM ความงามของสีสันบนลายปีก ความมหัศจรรย์ของสรรพชีวิตในลมหายใจแห่งป่า.... หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: thai ที่ กันยายน 15, 2010, 11:16:15 PM ชอบทุกภาพและคำบรรยายของภาพด้วยครับกินใจดี :)
หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 11:17:53 PM เพื่อนเอ๋ย เพื่อนรักแห่ง..ฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันมอบกำนันแด่..เธอแทนความคิดถึง เป็นของขวัญจาก..ธรรมชาติที่มอบให้ ทุกผู้คนอย่างไม่ลำเอียง ฉันเป็นเพียงแค่ ผู้เชื้อเชิญ เพื่อนๆ มาสัมผัสเสพ.....ถึงความงดงามที่ยิ่งใหญ่นี้ด้วยกัน ........ หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 11:26:18 PM สองวัน หนึ่งคืน คงไม่อาจเติมความคิดถึงให้เต็มล้น แต่ ในช่วงวันและคืนผ่านความจริงใจความผูกพันฉันท์น้องพี่ของชาวเรา ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า..สายใยรักแห่งผองเราไม่เคยขาดหายและยานหย่อนเลยแม้แต่น้อย หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 11:30:59 PM ..ใย...........หัวใจ.เราจึงผูกพัน คำตอบนั้น..........คงอยู่ในใจเธอ...เพื่อนแห่งฉัน.......... หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: นายซาไกทัดดอกฝิ่น ที่ กันยายน 15, 2010, 11:39:19 PM ด้วยความคิดถึง....ใจจึงคนึงเพรียกหา .......อุ่นอกอุ่นใจมิ่งมิตรห่างหายเหินว่างนานเนิ้น..พี่น้อง สหาย ได้เวลากระชับปรับช่องให้ความคิดถึง ได้..เติมเต็ม .......... ณ..ที่นี่ที่ริมบึงกลาง..ป่าใหญ่ ณ..ที่นี่ที่ริมธารน้ำ้ตกใหญ่ ที่ที่หัวใจแห่ง..ผองเราได้เติมเต็ม...ความคิดถึง ที่ที่กายใจแห่ง .. พี่น้องเราได้...พูดคุยถามไถ่ถึง..ทุกข์สุข ในวันผ่าน .......................... เพื่อนเอ๋ย เพื่อนรักแห่ง..ฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันมอบกำนันแด่..เธอแทนความคิดถึง เธอ..เห็นความงดงามของสีสันและลายปีกของผีเสื้อที่ฉันเชื้อเชิญให้เธอสัมผัสเสพ ถึงความเป็นอัฉริยะของมือธรรมชาติที่ป้ายวาด นั่นหรือไม่ เธอ..ได้ยินเสียงลมหายใจแห่งป่าที่ฉันพาเธอก้าวย่ำเดินเรียนรู้ ...หรือไม่..เพื่อนแห่งฉัน ลมหายใจแห่งป่าที่นำพาให้ฉันได้สำเนียกและเจียมตัว ในคุณค่าแห่งตัวตน ในคุณค่าแห่งความเป็นคน....ที่เล็กจ้อยน้อยนิดเมื่อเปรียบเทียบกับความใหญ่ยิ่ง ของสรรพชีวิต..ในป่าไพร และฉัน ก็มีความเชื่อมั่น ว่า เธอก็คิดไม่ต่าง...ไปกับฉัน เชื่อมั่นว่า คน ไ่ม่มีสิทธิ์ บงการและ เป็นเจ้าของจับจอง ธรรมชาติงามแต่เพียงตัว ... ความงามของสีสันบนลายปีก ความมหัศจรรย์ของสรรพชีวิตในลมหายใจแห่งป่า. เพื่อนเอ๋ย เพื่อนรักแห่ง..ฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันมอบกำนันแด่..เธอแทนความคิดถึง เป็นของขวัญจาก..ธรรมชาติที่มอบให้ ทุกผู้คนอย่างไม่ลำเอียง ฉันเป็นเพียง ผู้เชื้อเชิญ เพื่อนๆ มาสัมผัสเสพ.....ด้วยกัน ......... สองวัน หนึ่งคืน คงไม่อาจเติมความคิดถึงให้เต็มล้น แต่ ในช่วงวันและคืนผ่านความจริงใจความผูกพันฉันท์น้องพี่ของชาวเรา ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า..สายใยรักแห่งผองเราไม่เคยขาดหายและยานหย่อนเลยแม้แต่น้อย ใย...........หัวใจ.เราจึงผูกพัน คำตอบนั้น..........คงอยู่ในใจ...เพื่อนแห่งฉัน.......... ใช่ใหม..สหายเรา หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: thai ที่ กันยายน 16, 2010, 10:17:22 PM ด้วยความคิดถึง....ใจจึงคนึงเพรียกหา .......อุ่นอกอุ่นใจมิ่งมิตรห่างหายเหินว่างนานเนิ้น..พี่น้อง สหาย ได้เวลากระชับปรับช่องให้ความคิดถึง ได้..เติมเต็ม .......... ณ..ที่นี่ที่ริมบึงกลาง..ป่าใหญ่ ณ..ที่นี่ที่ริมธารน้ำ้ตกใหญ่ ที่ที่หัวใจแห่ง..ผองเราได้เติมเต็ม...ความคิดถึง ที่ที่กายใจแห่ง .. พี่น้องเราได้...พูดคุยถามไถ่ถึง..ทุกข์สุข ในวันผ่าน .......................... เพื่อนเอ๋ย เพื่อนรักแห่ง..ฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันมอบกำนันแด่..เธอแทนความคิดถึง เธอ..เห็นความงดงามของสีสันและลายปีกของผีเสื้อที่ฉันเชื้อเชิญให้เธอสัมผัสเสพ ถึงความเป็นอัฉริยะของมือธรรมชาติที่ป้ายวาด นั่นหรือไม่ เธอ..ได้ยินเสียงลมหายใจแห่งป่าที่ฉันพาเธอก้าวย่ำเดินเรียนรู้ ...หรือไม่..เพื่อนแห่งฉัน ลมหายใจแห่งป่าที่นำพาให้ฉันได้สำเนียกและเจียมตัว ในคุณค่าแห่งตัวตน ในคุณค่าแห่งความเป็นคน....ที่เล็กจ้อยน้อยนิดเมื่อเปรียบเทียบกับความใหญ่ยิ่ง ของสรรพชีวิต..ในป่าไพร และฉัน ก็มีความเชื่อมั่น ว่า เธอก็คิดไม่ต่าง...ไปกับฉัน เชื่อมั่นว่า คน ไ่ม่มีสิทธิ์ บงการและ เป็นเจ้าของจับจอง ธรรมชาติงามแต่เพียงตัว ... ความงามของสีสันบนลายปีก ความมหัศจรรย์ของสรรพชีวิตในลมหายใจแห่งป่า. เพื่อนเอ๋ย เพื่อนรักแห่ง..ฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันมอบกำนันแด่..เธอแทนความคิดถึง เป็นของขวัญจาก..ธรรมชาติที่มอบให้ ทุกผู้คนอย่างไม่ลำเอียง ฉันเป็นเพียง ผู้เชื้อเชิญ เพื่อนๆ มาสัมผัสเสพ.....ด้วยกัน ......... สองวัน หนึ่งคืน คงไม่อาจเติมความคิดถึงให้เต็มล้น แต่ ในช่วงวันและคืนผ่านความจริงใจความผูกพันฉันท์น้องพี่ของชาวเรา ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า..สายใยรักแห่งผองเราไม่เคยขาดหายและยานหย่อนเลยแม้แต่น้อย ใย...........หัวใจ.เราจึงผูกพัน คำตอบนั้น..........คงอยู่ในใจ...เพื่อนแห่งฉัน.......... ใช่ใหม..สหายเรา ได้ใจมากๆครับ หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: Asusing ที่ กันยายน 16, 2010, 11:12:35 PM ซุด....หย๋อด...........
ชอบสามภาพนี้มาก (http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?action=dlattach;topic=1849.0;attach=15381;image) (http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?action=dlattach;topic=1849.0;attach=15382;image) (http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?action=dlattach;topic=1849.0;attach=15397;image) หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: aor ที่ กันยายน 18, 2010, 03:35:09 PM สองวัน หนึ่งคืน คงไม่อาจเติมความคิดถึงให้เต็มล้น แต่ ในช่วงวันและคืนผ่านความจริงใจความผูกพันฉันท์น้องพี่ของชาวเรา ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า..สายใยรักแห่งผองเราไม่เคยขาดหายและยานหย่อนเลยแม้แต่น้อย ทำไมอ้อถ่ายไม่เห็นลายแบบนี้เนี่ย อิอิ ชอบค่ะ หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: aor ที่ กันยายน 18, 2010, 03:44:30 PM นี่คือสิ่งที่ฉันมอบกำนันแด่..เธอแทนความคิดถึง ชอบๆค่ะ มุมมอง สุดยอด อ้อต้องไปปรับมุมมองตัวเองเยอะๆแล้วสิ หัวข้อ: Re: ใย..หัวใจเราจึงผูกพัน.. เริ่มหัวข้อโดย: L~m-u-n-p-a~N ที่ กันยายน 20, 2010, 01:57:16 AM มาเป็นชุดเลย ;)
เยี่ยมยอดทั้งอักษร ยอดเยี่ยมทั้งมุมมอง หิว หิว อยากกินสุกี้ครับ |