พวกที่ผูกเปลนอนก็หาไม้ง่ามมาค้ำเชือกเปลให้สูงขึ้น เพื่อป้องกันน้ำไหลเข้าตัวเปล

         เป็นคืนแรกที่ได้กินและนอนอย่างมีความสุข ไม่ต้องคอยพะวงกับเรื่องของน้ำป่าเพราะอยู่ที่สูงพอ โดยไม่ได้คิดล่วงหน้าถึงการเดินทางมหาโหดในวันรุ่งขึ้น

         เช้าวันรุ่งขึ้น หลังอาหารเช้าและเริ่มออกเดินทางตอน 10 โมงเช้า เจ้าหน้าที่บอกว่าพวกเราเดินช้า จึงพาเดินเปิดทางใหม่ ซึ่งเป็นทางตรงตัดป่าไปยังจุดหมายให้เร็วขึ้น

         ทุกคนเดินตามเจ้าหน้าที่ตามประสาผู้ตามที่ดี ทางเละแสนเละ ลื่นแสนลื่น ซ้ำยังต้องเดินฝ่าดงหนามที่มีเกือบตลอดทาง

         เดินย่ำน้ำข้ามลำธารที่เชี่ยวกราก ต้องคอยผูกเชือกให้เกาะจับข้ามเป็นช่วงๆ ซ้ำร้ายฝนตกหนักอีก แต่ละคนทั้งหนาวและเหนื่อย แต่ก็กัดฟันทนเดินตามเจ้าหน้าที่นำทางไป

         พวกเราบางคนเหนื่อยจนหน้าซีด หมดแรง ต้องคอยดูแลและพักเป็นระยะๆ บางคนก็มีอันต้องสละรองเท้าทิ้งเพราะดินเกาะส้นรองเท้าจนหลุด